-
61.《时升咏雪禁体物矣而彥序复为之取韵尤严勉强》 宋·郭印
朔风吹空高冈裂,忍冻幽人心似铁。
今朝云色一天同,片片如簁堕浓雪。
影摇寒水照曈曨,声泻黄芦听骚屑。
涧谷凝时麕鹿死,园林压处桑偷折。 -
62.《时升咏雪效前人体尽禁比类颜色等字率予同赋》 宋·郭印
丰年真可必,时雪降今冬。
飞霰纷纷集,同云羃羃重。
炉深添炽炭,寺远隔疏钟。
先压窗前竹,难分岭上松。 -
63.《借雪窦韵送超然居士赵表之时在泐潭》 宋·释正觉
一口吸尽西江水,马师家风擢然起。
老庞俯伏嗣芳尘,古也今也谁如此。
超然道与若人交,南游浩意未相饶。
风清骨秀眼寒碧,玉井冰壶冻不消。 -
64.《塾巾楼中宋比玉对雪鼓琴余戏作图便面漫题时》 明·程嘉燧
闽客不见雪,流霰在鸣琴。
兹晨何飘瞥,快作崩山音。
七弦正凝结,万象回幽阴。
南思九仙远,北望三湘深。
江水萦后期,春气动前林。
毋令招隐曲,荒涂空古今。