-
561.《汉代》 唐·唐彦谦
汉代金为屋,吴宫绮作寮。
艳词传静婉,新曲定妖娆。
箭响犹残梦,签声报早朝。
鲜明临晓日,回转度春宵。 -
562.《鹧鸪》 唐·郑谷
暖戏烟芜锦翼齐,品流应得近山鸡。
雨昏青草湖边过,花落黄陵庙里啼。
游子乍闻征袖湿,佳人才唱翠眉低。
相呼相应湘江阔,苦竹丛深日向西。 -
563.《八月六日作四首》 唐·韩偓
日离黄道十年昏,敏手重开造化门。
火帝动炉销剑戟,风师吹雨洗乾坤。
左牵犬马诚难测,右袒簪缨最负恩。 -
564.《春尽》 唐·韩偓
惜春连日醉昏昏,醒后衣裳见酒痕。
细水浮花归别涧,断云含雨入孤村。
人闲易有芳时恨,地迥难招自古魂。
惭愧流莺相厚意,清晨犹为到西园。 -
565.《八月六日作四首》 唐·韩偓
日离黄道十年昏,敏手重开造化门。
火帝动炉销剑戟,风师吹雨洗乾坤。
左牵犬马诚难测,右袒簪缨最负恩。 -
566.《残花》 唐·韩偓
馀霞残雪几多在,蔫香冶态犹无穷。
黄昏月下惆怅白,清明雨后寥梢红。
树底草齐千片净,墙头风急数枝空。
西园此日伤心处,一曲高歌水向东。 -
567.《归紫阁下》 唐·韩偓
一笈携归紫阁峰,马蹄闲慢水溶溶。
黄昏后见山田火,胧fC时闻县郭钟,瘦竹迸生僧坐石,野藤缠杀鹤翘松。
钓矶自别经秋雨,长得莓苔更几重。 -
568.《闲步》 唐·韩偓
庄南纵步游荒野,独鸟寒烟轻惹惹。
傍山疏雨湿秋花,僻路浅泉浮败果。
樵人相见指惊麏,牧童四散收嘶马。
一壶倾尽未能归,黄昏更望诸峰火。 -
569.《宫词》 唐·韩偓
绣裙斜立正销魂,侍女移灯掩殿门。
燕子不来花著雨,春风应自怨黄昏。 -
570.《寒食夜有寄》 唐·韩偓
风流大抵是伥伥,此际相思必断肠。
云薄月昏寒食夜,隔帘微雨杏花香。 -
571.《废宅》 唐·吴融
风飘碧瓦雨摧垣,却有邻人与锁门。
几树好花闲白昼,满庭荒草易黄昏。
放鱼池涸蛙争聚,栖燕梁空雀自喧。
不独凄凉眼前事,咸阳一火便成原。 -
572.《春晚书怀》 唐·吴融
落尽红芳春意阑,绿芜空锁辟疆园。
嫦娥断影霜轮冷,帝子无踪泪竹繁。
未达东邻还绝想,不劳南浦更销魂。
晚来虽共残莺约,争奈风凄又雨昏。 -
573.《赠庐岳隐者》 唐·杜荀鹤
自见来如此,未尝离洞门。
结茅遮雨雪,采药给晨昏。
古树藤缠杀,春泉鹿过浑。
悠悠无一事,不似属乾坤。 -
574.《赠庐岳隐者》 唐·杜荀鹤
自见来如此,未尝离洞门。
结茅遮雨雪,采药给晨昏。
古树藤缠杀,春泉鹿过浑。
悠悠无一事,不似属乾坤。 -
575.《三堂东湖作》 唐·韦庄
满塘秋水碧泓澄,十亩菱花晚镜清。
景动新桥横螮蝀,岸铺芳草睡。
蟾投夜魄当湖落,岳倒秋莲入浪生。
何处最添诗客兴,黄昏烟雨乱蛙声。 -
576.《渔塘十六韵(在朱阳县石岩下)》 唐·韦庄
洛水分馀脉,穿岩出石棱。
碧经岚气重,清带露华澄。
莹澈通三岛,岩梧积万层。
巢由应共到,刘阮想同登。 -
577.《摇落》 唐·韦庄
摇落秋天酒易醒,凄凄长似别离情。
黄昏倚柱不归去,肠断绿荷风雨声。 -
578.《摇落》 唐·韦庄
摇落秋天酒易醒,凄凄长似别离情。
黄昏倚柱不归去,肠断绿荷风雨声。 -
579.《折杨柳三首(一作段成式诗)》 唐·王贞白
枝枝交影锁长门,嫩色曾沾雨露恩。
凤辇不来春欲尽,空留莺语到黄昏。
水殿年年占早芳,柔条风里御炉香。
如今万乘多巡狩,辇路无阴绿草长。
嫩叶初齐不耐寒,风和时拂玉栏干。
征人去日曾攀折,泣雨伤春翠黛残。 -
580.《登楼》 唐·李洞
川上值楼开,寒山四面来。
竹吹人语远,峰碍鸟飞回。
生死别离陌,朝昏云雨堆。
谁知独立意,溅泪落莓苔。