-
141.《久雨》 宋·汪若楫
连连春雨几黄昏,溪岸人家水近门。
借部人家水曾落,竹林枝上看风痕。 -
142.《苦雨》 宋·许必胜
积忧遂成阴,昏色遍苍莽。
我醉忧已忘,天地当开朗。
何以酒醒后,犹然在檐上。
云是方春时,暗助草木长。 -
143.《秋雨》 宋·许顗
零雨不出动隔旬,门前秋草长於人。
江湖浩渺欲无岸,锦石最小犹生云。
微阳片月何曾见,只有莓苔昏生砚。
田家黍穗未暇悲,茅屋且为萤火飞。 -
144.《次韵子京早春雨中》 宋·郑侠
花草迎春意已娇,脉如膏雨复连朝。
昏云暗雾饶慵困,疏李残梅共寂寥。
赖有河阳游约近,能令圃泽睡魔消。
看看陌上千红紫,只好公孙日解貂。 -
145.《雨后晚行》 元·何中
栖鸟黄昏后,归牛苍莽间。
水明疑有月,烟淡欲无山。
幽谷元非隐,高人自喜闲。
徘徊不能去,莎碧更荒湾。 -
146.《赋得灯前细雨赠别郑浮丘雨字韵》 明·高棅
野馆昏色来,明灯静深坞。
故人惜睽违,共此尊前雨。
寒影明远心,夜声带离苦。
飘萧初拂席,飒沓仍近户。
重霭湿余芳,宿云暗平楚。
明发送君行,凄凄满南浦。 -
147.《雨花台观月》 明·金大车
高台上与碧云齐,坐看冰轮出海西。
吴苑参差双阙迥,楚天高阔万峰低。
灯悬村落昏初见,帆出江烟远欲迷。
疑向广寒归路晚,满身风露夜凄凄。 -
148.《到家苦雨寄城中诸友》 明·吕时臣
岁晏兼贫病,归心讵可论。
寒潮冰下咽,饥雀雨中翻。
野径苍苔合,山窗白昼昏。
还家已十日,愁绝旧柴门。 -
149.《苦雨》 明·马氏
终日雨翻盆,愁人欲断魂。
岭云生屋角,野水没篱根。
杨柳深藏径,梨花静掩门。
声声偏入耳,寂寞自朝昏。 -
150.《贵竹对雨寄焦学宪》 明·田汝成
远道难托迹,新羁多怯魂。
况兹风雨夕,四塞山城昏。
坐令昭旷怀,颓然抱幽存。
尚冀晤才彦,清谈蠲郁烦。
高山邈旌节,何用展寒暄。
孤鸿去容与,遐心矫腾骞。
君心谅无拒,跂予伫归轩。 -
151.《鹅湖口大风雨》 明·杨循吉
溪风恶如虎,力与林木斗。
其声一何猛,掩耳不敢受。
兼以疾雨至,昏黑迷白昼。
偶然在中途,非前亦非后。 -
152.《秋夜雨中》 明·杨循吉
一阵复一阵,萧萧忽然至。
空堂灯火昏,卧听惟独自。
何哉人世间,有此恶滋味。
能令伏枕人,百计不能寐。
一般听雨愁,天下无可譬。
郁郁沉沉然,探怀却无事。 -
153.《雨中宿山寺》 明·湛怀法师
振衣辞夙好,一锡向江乡。
水逗溪烟急,风鸣木叶凉。
密云垂野白,微雨淡空苍。
昏黑山城路,钟声识上方。 -
154.《题雨竹》 明·赵迪
黄陵日已昏,萧瑟凉飙起。
残雨挂空江,溟蒙若千里。
暝色夕鸟前,寒声暮猿里。
应知叶上秋,尽入湘潭水。 -
155.《雨中过舒教授》 宋·苏轼
疏疏帘外竹,浏浏竹间雨。
窗扉静无尘,几砚寒生雾。
美人乐幽独,有得缘无慕。
坐依蒲褐禅,起听风瓯语。 -
156.《雨中看牡丹三首》 宋·苏轼
雾雨不成点,映空疑有无。
时于花上见,的皪走明珠。
秀色洗红粉,暗香生雪肤。
黄昏更萧瑟,头重欲相扶。 -
157.《真兴寺阁祷雨》 宋·苏轼
太守亲従千骑祷,神翁远借一杯清。
云阴黯黯将嘘遍,雨意昏昏欲酝成。
已觉微风吹袂冷,不堪残日傍山明。
今年秋熟君知否,应向江南饱食粳。 -
158.《真兴寺阁祷雨》 宋·苏轼
太守亲从千骑祷,神翁远借一杯清。
云阴黯黯将嘘遍,雨意昏昏欲酝成。
已觉微风吹袂冷,不堪残日傍山明。
今年秋熟君知否,应向江南饱食粳。 -
159.《追和子由去岁试举人洛下所寄诗五首暴雨初晴》 宋·苏轼
秋后风光雨后山,满城流水碧潺潺。
烟云好处无多子,及取昏鸦未到间。
洛邑従来天地中,嵩高苍翠北邙红。
风流耆旧消磨尽,只有青山对病翁。 -
160.《二月二十六日雨中熟睡至晚强起出门还作此诗》 宋·苏轼
卯酒困三杯,午餐便一肉。
雨声来不断,睡味清且熟。
昏昏觉还卧,展转无由足。
强起出门行,孤梦犹可续。
泥深竹鸡语,村暗鸠妇哭。
明朝看此诗,睡语应难读。