-
301.《送穷文》 唐·韩愈
元和六年正月乙丑晦,主人使奴星结柳作车,缚草为船,载糗舆粮,牛繫轭下,引帆上樯。
三揖穷鬼而告之曰:“闻子行有日矣,鄙人不敢问所涂,窃具船与车,备载糗粻,日吉时良,利行四方,子饭一盂,子啜一觞,携朋挚俦,去故就新,驾尘风,与电争先,子无底滞之尤,我有资送之恩,子等有意于行乎?” 屏息潜听,如闻音声,若啸若啼,砉敥嘎嘤,毛发尽竖,竦肩缩颈,疑有而无,久乃可明,若有言者曰:“吾与子居,四十年余,子在孩提,吾不子愚,子学子耕,求官与名,惟子是从,不变于初。
门神户灵,我叱我呵,包羞诡随,志不在他。
子迁南荒,热烁湿蒸,我非其乡,百鬼欺陵。 -
302.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
303.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
304.《悼亡诗三首》 魏晋·潘安
荏苒冬春谢,寒暑忽流易。
之子归穷泉,重壤永幽隔。
私怀谁克从,淹留亦何益。
僶俛恭朝命,回心反初役。 -
305.《受恩深(大石调)》 宋·柳永
雅致装庭宇。
黄花开淡泞。
细香明艳尽天与。
助秀色堪餐,向晓自有真珠露。 -
306.《愁蕊香引(小石调)》 宋·柳永
留不得。
光阴催促,奈芳兰歇,好花谢,惟顷刻。
彩云易散琉璃脆,验前事端的。
风月夜,几处前踪旧迹。
忍思忆。
这回望断,永作终天隔。
向仙岛,归冥路,两无消息。 -
307.《鹊桥仙(歇指调)》 宋·柳永
届征途,携书剑,迢迢匹马东去。
惨离怀,嗟少年易分难聚。
佳人方恁缱绻,便忍分鸳侣。
当媚景,算密意幽欢,尽成轻负。 -
308.《木兰花》 宋·晏殊
东风昨夜回梁苑。
日脚依稀添一线。
旋开杨柳绿蛾眉,暗拆海棠红粉面。
无情一去云中雁。
有意归来梁上燕。
有情无意且休论,莫向酒杯容易散。 -
309.《鹊踏枝》 宋·欧阳修
一曲尊前开画扇。
暂近还遥,不语仍低面。
直至情多缘少见。
千金不直双回眄。
苦恨行云容易散。
过尽佳期,争向年芳晚。
百种寻思千万遍。
愁肠不似情难断。 -
310.《恨春迟》 宋·欧阳修
欲借江梅荐饮。
望陇驿、音息沈沈。
住在柳州东,彼此相思,梦回云去难寻。
归燕来时花期浸。
淡月坠、将晓还阴。
争奈多情易感,风信无凭,如何消遣初心。 -
311.《临江仙》 宋·晏几道
旖旎仙花解语,轻盈春柳能眠。
玉楼深处绮窗前。
梦回芳草夜,歌罢落梅天。
沈水浓熏绣被。
流霞浅酌金船。
绿娇红小正堪怜。
莫如云易散,须似月频圆。 -
312.《减字木兰花·莺初解语》 宋·苏轼
莺初解语,最是一年春好处。
微雨如酥,草色遥看近却无。
休辞醉倒,花不看开人易老。
莫待春回,颠倒红英间绿苔。 -
313.《天仙子》 宋·苏轼
走马探花花发末。
人与化工俱不易。
千回来绕百回看,蜂作婢。
莺为使。
谷雨清明空屈指。
白发卢郎情未已。
一夜翦刀收玉蕊。
尊前还对断肠红,人有泪。
花无意。
明日酒醒应满地。 -
314.《沁园春》 宋·苏轼
情若连环,恨如流水,甚时是休。
也不须惊怪,沈郎易瘦,也不须惊怪,潘鬓先愁。
总是难禁,许多魔难,奈好事教人不自由。
空追想,念前欢杳杳,后会悠悠。 -
315.《江神子》 宋·李之仪
今宵莫惜醉颜红。
十分中。
且从容。
须信欢情,回首似旋风。 -
316.《菩萨蛮(送奉化知县秦奉议)》 宋· 舒亶
一回别后一回老。
别离易得相逢少。
莫问故园花。
长安君是家。
短亭秋日晚。
草色随人远。
欲醉又还醒。
江楼暮角声。 -
317.《南乡子(今年重九,知命已向成都,感之,次韵)》 宋·黄庭坚
招唤欲千回。
暂得尊前笑口开。
万水千山还麽去,悠哉。
酒面黄花欲醉谁。
顾影又徘徊。
立到斜风细雨吹。
见我未衰容易去,还来。
不道年年即渐衰。 -
318.《醉蓬莱》 宋·晁端礼
向重门深闭,永夜孤眠,梦魂飞过。
梦里分明,共玉人双卧。
粉淡香浓,翠深红浅,是那回梳裹。
楚雨难成,巫云易散,依前惊破。 -
319.《沁园春·宿霭迷空》 宋·秦观
宿霭迷空,腻云笼日,昼景渐长。
正兰皋泥润,谁家燕喜;蜜脾香少,触处蜂忙。
尽日无人帘幕挂,更风递、游丝时过墙。
微雨后,有桃愁杏怨,红泪淋浪。 -
320.《满庭芳·碧水惊秋》 宋·秦观
碧水惊秋,黄云凝暮,败叶零乱空阶。
洞房人静,斜月照徘徊。
又是重阳近也,几处处,砧杵声催。
西窗下,风摇翠竹,疑是故人来。