-
101.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
102.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
103.《杨柳枝寿杯词十八首》 唐·司空图
乐府翻来占太平,风光无处不含情。
千门万户喧歌吹,富贵人间只此声。
撼晚梳空不自持,与君同折上楼时。
春风还有常情处,系得人心免别离。 -
104.《下第献所知三首》 唐·李山甫
偶向江头别钓矶,等闲经岁与心违。
虚教六尺受辛苦,枉把一身忧是非。
青桂本来无欠负,碧霄何处有因依。 -
105.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
106.《观怀素草书歌》 唐·贯休
张颠颠后颠非颠,直至怀素之颠始是颠。
师不谭经不说禅,筋力唯于草书朽。
颠狂却恐是神仙,有神助兮人莫及。 -
107.《括贺新凉》 宋·林正大
兰亭当日事。
有崇山、茂林修竹,群贤毕至。
湍急清流相映带,旁引流觞曲水。
但畅叙、幽情而已。 -
108.《读真西山奏疏》 宋·施枢
戎狄从来不可凭,谁令汉祖议和亲。
连衡休易从游说,厝火当忧卧积薪。
黯在淮南谋自寝,亮亡司马志方伸。
本强始见遐冲折,信是经纶直要人。 -
109.《春晚喜晴》 元·杨载
积雨俄经月,新晴始见春。
苍苔侵别墅,绿水过比邻。
性僻居宜远,身闲景易亲。
无诗排世累,有酒纵天真。 -
110.《暖谷诗》 宋·蒋祺
县南山水秀且清,天地坯冶陶精英。
有唐刺史昔行县,访寻洞穴为寒亭。
屈指於今几百祀,磨崖字字何纵横。
相随栈道倚空险,来者无不毛骨惊。 -
111.《送要公似有这宰古田》 宋·五迈
孤士脱选阶,如出百丈堑。
举员必及格,桂籍始一占。
宰邑非不荣,吏尘岂宜厌。
平生学爱心,小试乃可验。 -
112.《东岩寺》 宋·雍大椿
精庐隐东山,气象严竹柏。
入门佛画好,晓日明金碧。
向来岩名寺,初不觇遗迹。
隐庵中梁秀,邂逅论夙昔。 -
113.《安定山》 宋·张恪
常怀玉垒李谪仙,精神浩瀚游八表。
顶摩苍天弄白日,方丈蓬莱思清矫。
吾乡夙号山水邦,萦青缭白杂苍缥。
人间要自有佳趣。 -
114.《老儿诗五十韵》 宋·张师锡
鬓发尽皤然,眉分白雪鲜。
週遮延客话,伛偻抱孙怜。
无病常供粥,非寒亦衣绵。
假温衾拥背,借力杖搘肩。 -
115.《奉同衡翁太史诸公游子慎山四首》 明·彭年
始觉花源近,还经药畹深。
石状留醒酒,玉洞待鸣琴。
复径迷难出,穿云不易寻。
只应余冻雪,六月自阴森。
¤ -
116.《高阳行》 明·屠应埈
君不见高阳酒徒气若虹,酒酣仗剑谒沛公。
褒衣侧注反遭骂,竖儒瞋目称而翁。
军门拾谒使者入,麾矛雪足来趋风。
儒冠自昔为人下,豪士累累走中野。 -
117.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
118.《寓言九首》 宋·王安石
贞观业万世,经营岂非艰。
其子一摇之,宗庙灵几殚。
开元始聪明,一眚奔岷山。
功高後毁易,德薄人存难。 -
119.《和吴御史汴渠》 宋·王安石
郑国欲弊秦,渠成秦富强。
本始意已陋,末流功更长。
维汴亦如此,浚源在淫荒。
归作万世利,谁能弛其防。 -
120.《正月二日探春》 宋·张耒
青春来几时,腊雪消未已。
苍茫陈根中,新绿已映趾。
高风变冰霜,和气从此始。
青芒缀蒲柳,红粒妆桃李。