-
261.《予昔在京师画工韩若拙为予写真今十三年矣容》 宋·苏辙
白发苍颜日日新,丹青犹是旧来身。
百年迅速何曾住,方寸空虚老更真。
一幅萧条寄衰朽,异时仿佛见精神。
近存八十一章注,从道老聃门下人。 -
262.《曾郎元矩见过逾月听其言久而不厌追感平昔为》 宋·苏辙
胄子相从得佳婿,掖垣同直喜良朋。
交情不意隔生死,世事休论有废兴。
宿草芊锦泪入土,故琴牢落恨填膺。
远来似觉清谈胜,试问传家今几灯。 -
263.《张惕山人即昔所谓惠思师也余旧识之于京师忽》 宋·苏辙
昔日高僧今白衣,人生变化定难知。
故人相见不相识,空怪解吟无本诗。
听诵长江近章句,喜逢澄观已冠巾。
醉吟挥弄清潮水,谁信従前戒律人。 -
264.《遗老斋南一柏双干昔岁坐堂上仅可见也今出屋》 宋·苏辙
翠柏握双干,冉冉出屋危。
柏长虽云喜,我老亦可知。
苦寒不改色,烈风终自持。
门闲断来客,相对不相欺。 -
265.《王虞部惠佳篇叙述昔与湘潭亡弟游从仍以亡弟》 宋·曾巩
薄宦红尘常拂面,早衰黄发已盈颠。
棣华零落曾谁语,鸿羽萧条只自怜。
已矣空闻怀旧赋,泫然犹获济江篇。
殷勤慰我如君少,更悟之他友最贤。 -
266.《昔游诗 其九》 宋·姜夔
昔游桃源山,先次白马渡。
渡头何清深,鸿鹄在高树。
白马亦洞天,昔人有奇遇。
洞门不可见,但闻水声怒。 -
267.《昔游诗 其十》 宋·姜夔
昔游衡山下,看水入朱陵。
半空发积雪,万万玉花凝。
或如生绡挂,或作薄雾横。
纷纷虎豹吼,往往蛟龙惊。
人语不相闻,溅雹漂我缨。
有鱼缘峭壁,上上终不亭。
此中有神物,雷雨周八弦。 -
268.《昔游诗 其二》 宋·姜夔
放舟龙阳县,洞庭包五河。
汹汹不得道,茫茫将奈何。
稿师请小泊,石碇沉泥沙。
是中太无岸,强指苇与莎。 -
269.《昔游诗 其五》 宋·姜夔
我乘五板船,将入沌河口,大江风浪起,夜黑不见手。
同行子周子,渠胆大如斗。
长竿插芦席,船作野马走。
不知何所诣,生死付之偶。
忽闻入划声,灯火亦稍有。
杙船遂登岸,急买野家酒。 -
270.《昔游诗 其一》 宋·姜夔
洞庭八百里,玉盘盛水银。
长虹忽照影,大哉五色轮。
我舟渡其中,晁晁惊我神。
朝发黄陵祠,暮至赤沙曲。
借问此何处,沧湾三十六。
青芦望不尽,明月耿如烛。
湾湾无人家,只就芦边宿。 -
271.《昔游诗 其四》 宋·姜夔
萧萧湘阴县,寂寂黄陵祠。
乔木荫楼殿,画壁半倾欹。
芦洲雨中淡,渔纲烟外归。
重华不可见,但见江鸥飞。
假令无恨事,过此亦依依。 -
272.《昔游诗》 宋·姜夔
洞庭八百里,玉盘盛水银。
长虹忽照影,大哉五色轮。
我舟渡其中,晁晁惊我神。
朝发黄陵祠,暮至赤沙曲。
借问此何处,沧湾三十六。
青芦望不尽,明月耿如烛。
湾湾无人家,只就芦边宿。 -
273.《昔游诗》 宋·姜夔
放舟龙阳县,洞庭包五河。
汹汹不得道,茫茫将奈何。
稿师请小泊,石碇沉泥沙。
是中太无岸,强指苇与莎。 -
274.《昔游诗》 宋·姜夔
九山如马首,一一奔洞庭。
小舟过其下,幸哉波浪平。
大风忽怒起,我舟如叶轻。
或升千丈坡,或落千丈坑。 -
275.《昔游诗》 宋·姜夔
萧萧湘阴县,寂寂黄陵祠。
乔木荫楼殿,画壁半倾欹。
芦洲雨中淡,渔纲烟外归。
重华不可见,但见江鸥飞。
假令无恨事,过此亦依依。 -
276.《昔游诗》 宋·姜夔
我乘五板船,将入沌河口,大江风浪起,夜黑不见手。
同行子周子,渠胆大如斗。
长竿插芦席,船作野马走。
不知何所诣,生死付之偶。
忽闻入划声,灯火亦稍有。
杙船遂登岸,急买野家酒。 -
277.《昔游诗》 宋·姜夔
天寒白马渡,落日山阳村。
是时无霜雪,万时砚奔奔。
外旃吹已爱,内纩冰不温。
吹马马欲倒,吹笠任飞翻。 -
278.《昔游诗》 宋·姜夔
扬舲下大江,日日风雨雪。
留滞鳌背洲,十日不得发。
岸冰一尺厚,刀剑触舟楫。
岩雪一丈深,屹如玉城堞。 -
279.《昔游诗》 宋·姜夔
青草长沙境,洞庭渺相连。
洞庭西北角,云梦更无边。
复有白湖沌,渺莽里数千。
岂惟大盗窟,神龙所盘旋。 -
280.《昔游诗》 宋·姜夔
昔游桃源山,先次白马渡。
渡头何清深,鸿鹄在高树。
白马亦洞天,昔人有奇遇。
洞门不可见,但闻水声怒。