-
61.《浣溪沙(满院春)》 宋·韩淲
芍药酴醿满院春。
门前杨柳媚晴曛。
重帘双燕语沈沈。
花映绿娇初日嫩,叶栖红小晚烟昏。
轻雷不觉送微阴。 -
62.《东风第一枝(壬戍立春日访梅溪,雨中同赋)》 宋·高观国
烧色回青,冰痕绽白,娇云先酿酥雨。
纵寒不压葭尘,应时已鞭黛土。
东君入夜,怕预恼、诗边心绪。
意转新,无奈吟魂,醉里已题春句。 -
63.《洞仙歌(惜春和李元膺)》 宋·吴泳
翠柔香嫩,乍春风庭院。
换却幽人读书眼。
淡鹅黄袅袅,玉破梢头,莺未啭,绿皱池波尚浅。
王孙才别后,长负芳时,碧草萋萋绣茵软。 -
64.《沁园春》 宋·葛长庚
嫩雨如尘,娇云似织,未肯便晴。
见海棠花下,飞来双燕,垂杨深处,啼断孤莺。
绿砌苔香,红桥水暖,笑捻吟髭行复行。
幽寻懒、就半窗残睡,一枕初醒。 -
65.《沁园春》 宋·葛长庚
乍雨还晴,似寒而暖,春事已深。
是妇鸠乳燕,说教鱼跃,豪蜂醉蝶,撩得莺吟。
斗茗分香,脱禅衣夹,回首清明上已临。
芳菲处,在梨花金屋,杨柳琼林。 -
66.《沁园春》 宋·葛长庚
吹面无寒,沾衣不湿,岂不快哉。
正杏花雨嫩,红飞香砌,柳枝风软,绿映芳台。
燕似谈禅,莺如演史,犹有海棠连夜开。
清明也,尚阴晴莫准,蜂蝶休猜。 -
67.《汉宫春(次韵李汉老咏梅)》 宋·葛长庚
潇洒江梅,似玉妆珠缀,密蕊疏枝。
霜风应是,不许蝶近蜂欺。
嫣然自笑,与山矾、共水仙期。
还亦有,青松翠竹,同今凛冽年时。 -
68.《海棠春(再用韵)》 宋·吴潜
嫩晴还更宜轻雨。
最好处、欲开未吐。
一点聘梅心,千古凭谁语。
脸霞晕锦娇人处。
肯浪逐、红围翠舞。
银烛莫高烧,春梦无多许。 -
69.《沁园春·送李御带珙》 宋·李曾伯
唐人以处士辟幕府如石、温辈甚多。
税君巽甫以命士来淮幕三年矣,略不能挽之以寸。
巽甫虽安之,如某歉何!临别,赋《沁园春》以饯。
水北洛南,未尝无人,不同者时。 -
70.《珍珠帘(春日客龟溪,过贵人家,隔墙闻箫鼓声,疑是按舞,伫立久之)》 宋·吴文英
蜜沈烬暖萸烟袅。
层帘卷、伫立行人官道。
麟带压愁香,听舞箫云渺。
恨缕情丝春絮远,怅梦隔、银屏难到。 -
71.《玉楼春》 宋·陈允平
东风跃马长安道。
一树樱桃花谢了。
别来千里梦频归,醉里五更愁不到。
江南两岸无名草。
雨遍莓苔生嫩葆。
玉楼人远绿腰闲,帘幕深沈双燕老。 -
72.《东风第一枝(早春赋)》 宋·周密
草梦初回,柳眠未起,新阴才试花讯。
雏鸳迎晓偎香,小蝶舞晴弄影。
飞梭庭院,早已觉、日迟人静。
画帘轻、不隔春寒,旋减酒红香晕。 -
73.《大圣乐(东园饯春即席分题)》 宋·周密
娇绿迷云,倦红颦晓,嫩晴芳树。
渐午阴、帘影移香,燕语梦回,千点碧桃吹雨。
冷落锦宫人归后,记前度兰桡停翠浦。
凭阑久,凝想凤翘,慵听金缕。 -
74.《探春慢(修门度岁,和友人韵)》 宋·周密
彩胜宜春,翠盘消夜,客里暗惊时候。
翦燕心情,呼卢笑语,景物总成怀旧。
愁鬓妒垂杨,怪稚眼、渐浓如豆。
尽教宽尽春衫,毕竟为谁消瘦。 -
75.《南浦(春水)》 宋·王沂孙
柳下碧粼粼,认曲尘乍生,色嫩如染。
清溜满银塘,东风细、参差谷纹初遍。
别君南浦,翠眉曾照波痕浅。
再来涨绿迷旧处,添却残红几片。 -
76.《一萼红(丙午春赤城山中题花光卷)》 宋·王沂孙
玉婵娟。
甚春余雪尽,犹未跨青鸾。
疏萼无香,柔条独秀,应恨流落人间。
记曾照、黄昏淡月,渐瘦影、移上小栏干。 -
77.《一萼红(初春怀旧)》 宋·王沂孙
小庭深。
有苍苔老树,风物似山林。
侵户清寒,捎池急雨,时听飞过啼禽。
扫荒径、残梅似雪,甚过了、人日更多阴。 -
78.《锁窗寒(春寒)》 宋·王沂孙
料峭东风,廉纤细雨,落梅飞尽。
单衣恻恻,再整金猊香烬。
误千红、试妆较迟,故园不似清明近。
但满庭柳色,柔丝羞舞,淡黄犹凝。 -
79.《隔浦莲(春行用美成韵)》 宋·赵必{王象}
东风吹长嫩葆。
花坞穿青窈。
玉管新声,金铃颤响惊青鸟。
行乐莫草草。 -
80.《扫花游(台城春饮,醉余偶赋,不知词之所以然)》 宋·张炎
嫩寒禁暖,正草色侵衣,野光如洗。
去城数里。
绕长堤是柳,钓船深舣。
小立斜阳,试数花风第几。