-
1.《春夜竹亭赠钱少府归蓝田》 唐·王维
夜静群动息,时闻隔林犬。
却忆山中时,人家涧西远。
羡君明发去,采蕨轻轩冕。 -
2.《晚春归山居题窗前竹/暮春归故山草堂诗》 唐·钱起
谷口春残黄鸟稀,辛夷花尽杏花飞。
(谷口 一作:溪上)
始怜幽竹山窗下,不改清阴待我归。 -
3.《酬王维春夜竹亭赠别》 唐·钱起
山月随客来,主人兴不浅。
今宵竹林下,谁觉花源远。
惆怅曙莺啼,孤云还绝巘. -
4.《早春思归有唱竹枝歌者坐中下泪》 唐·顾况
渺渺春生楚水波,楚人齐唱竹枝歌。
与君皆是思归客,拭泪看花奈老何。 -
5.《春日题苗发竹亭》 唐·耿湋
春亭及策上,郎吏谢玄晖。
闲咏疏篁近,高眠远岫微。
偏宜留野客,暂得解朝衣。
犹忆东溪里,雷云掩故扉。 -
6.《春雪题兴善寺广宣上人竹院》 唐·杨巨源
皎洁青莲客,焚香对雪朝。
竹内催淅沥,花雨让飘飖.
触石和云积,萦池拂水消。
只应将日月,颜色不相饶。 -
7.《春暮思平泉杂咏二十首·竹径》 唐·李德裕
野竹自成径,绕溪三里馀。
檀栾被层阜,萧瑟荫清渠。
日落见林静,风行知谷虚。
田家故人少,谁肯共焚鱼。 -
8.《春夜樊川竹亭陪诸同年宴》 唐·项斯
相知皆是旧,每恨独游频。
幸此同芳夕,宁辞倒醉身。
灯光遥映烛,萼粉暗飘茵。
明月分归骑,重来更几春。 -
9.《碧鲜亭春题竹》 唐·薛能
竹少竹更重,碧鲜疆更名。
有栏常凭立,无径独穿行。
夕月阴何乱,春风叶尽轻。
已闻图画客,兼写薛先生。 -
10.《碧鲜亭春题竹》 唐·薛能
竹少竹更重,碧鲜疆更名。
有栏常凭立,无径独穿行。
夕月阴何乱,春风叶尽轻。
已闻图画客,兼写薛先生。