-
121.《中兴乐》 唐·李珣
后庭寂寂日初长,翩翩蝶舞红芳。
绣帘垂地,金鸭无香。
谁知春思如狂,忆萧郎。
等闲一去,程遥信断,五岭三湘¤ -
122.《望远行》 唐·李珣
春日迟迟思寂寥,行客关山路遥。
琼窗时听语莺娇,柳丝牵恨一条条¤
休晕绣,罢吹箫,貌逐残花暗凋。 -
123.《女冠子·露花烟草》 唐·张泌
露花烟草,寂寞五云三岛,正春深。
貌减潜消玉,香残尚惹襟。
竹疏虚槛静,松密醮坛阴。
何事刘郎去?信沉沉。 -
124.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
125.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
126.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
127.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
128.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
129.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
130.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
131.《游太平山》 南北朝·孔稚圭
石险天貌分,林交日容缺。
阴涧落春荣,寒岩留夏雪。 -
132.《念奴娇》 宋·秦观
千门明月,天如水,正是人间佳节。
开尽小梅春气透,花烛家家罗列。
来往绮罗,喧阗箫鼓,达旦何曾歇。
少年当此,风光真是殊绝。 -
133.《浣溪沙》 宋·葛胜仲
溪岸沈深属泛萍。
倾城容貌此推轮。
可怜虚度二年春。
暮暮来时骚客赋,朝朝新处后庭人。
天留花月伴羁臣。 -
134.《定风波(丙寅四月吴门西楼之集)》 宋·蔡伸
老去情钟不自持。
篸花酌酒送春归。
玉貌冰姿人窈窕。
一笑。
清狂岂减少年时。
欲上香车俱脉脉,半帘花影月平西。
待得酒醒人已去。
凝伫。
断云残雨尽堪悲。 -
135.《好事近》 宋·张元干
春色到花房,芳信一枝偏好。
勾引万红千翠,为化工呈巧。
花姑玉貌笑东风,今朝放春早。
看取鬓边幡胜,永宜春难老。 -
136.《永龙吟(湖山胜概金沙酴没架)》 宋·史浩
平湖渺渺烟波,是中只许神仙住。
人间空爱,夭桃繁李,雪飞红雨。
谁信壶天,靓妆玉貌,春光容与。
似佳人才子,青冥步稳,同携手、成欢聚。 -
137.《鹧鸪天(文秀)》 宋·赵彦端
绰约娇波二八春。
几时飘谪下红尘。
桃源寂寂啼春鸟,蓬岛沈沈锁暮云。
丹脸嫩,黛眉新。
肯将朱粉污天真。
杨妃不似才卿貌,也得君王宠爱勤。 -
138.《念奴娇(海棠时过江潭)》 宋·王炎
晓来雨过,正海棠枝上,胭脂如滴。
桃杏不堪来此似,信是倾城倾国。
藏韵收香,谁能描貌,阁尽诗人笔。
从教睡去,为留银烛终夕。 -
139.《洞仙歌(寿稼轩)》 宋·杨炎正
带湖佳处,仿佛真蓬岛。
曾对金樽伴芳草。
见桃花流水,别是春风,笙歌里,谁信东君会老。
功名都莫问,总是神仙,买断风光镇长好。 -
140.《满江红(次子云弟韵)》 宋·郭应祥
五十头颅,早已觉、飞腾景暮。
愁眼看、蜂黄蝶粉,草烟花露。
莫做阳台云雨梦,休怀渭北春天树。
怅城_、多少踏青人,红尘路。