-
141.《苏武慢 以上二十首见呜鹤余音卷二》 元·冯尊师
静室修心,云山养道,几个遇人传诀。
钻攒八卦,鼎备三才,修建道家基业。
阴与阳并,斡转枢机,旋走虎龙蟠结。
这天机逆顺,学流不晓,岂能分别。 -
142.《巴峡闻猿》 宋·释文兆
倚棹望云际,寥寥出峡清。
心如无一事,愁不在三声。
带露诸峰迥,悬空片月明。
何人同此听,彻晓得诗成。 -
143.《玉梁道中杂咏》 宋·罗与之
晓霜媒薄寒,岩壑失故绿。
轻飚振槁叶,唱彻阳关曲。
秋郊何足怜,嗟此岁事促。
愁吟思无聊,日没西山麓。 -
144.《醉歌行 姜大行宴中作》 清·魏耕
明州布衣家已倾,几岁亡命乞余生。
褴褛百结脚不袜,伶仃枯槁无人形。
奔走东吴与西楚,满城尽是商与贾。
各自全躯保妻子,捶胸何处诉愁苦。 -
145.《题义门胡氏华林书院》 宋·何蒙
满眼烟霞与宅连,义高孝弟代相传。
彤庭召对曾承诏,内府颁书特奉宣。
学古一门遵法度,礼宾群仆尽精贤。
竺斋月夜招琴客,花院春风恣饮筵。 -
146.《灵岩》 宋·何子举
灵岩之境最超卓,高隐翠微浸碧落。
迢迢一迳倒青松,壁阙危门敞虚阁。
敞虚阁,见寥廓,万叠青山连海角。 -
147.《绍熙庚戍十月偕赵仲宗舜和潘谦之曾鲁仲游九》 宋·黄榦
催粥华鲸彻翠微,觉来屋瓦白差差。
初疑淡月霜天晓,忽失前山云幙垂。
田父腰鎌禾欲耳,行人策杖足如锥。
老僧莫笑芒鞋苦,破釜生尘侬更悲。 -
148.《大雪》 宋·鲁交
万象晓一色,皓然天地中。
楚山云母障,汉殿水精宫。
远近梅花信,高低柳絮风。
吟魂清不彻,和月上晴空。 -
149.《子规》 宋·陆九渊
柳院竹斋茅店,云芜风树烟溪。
听彻残阳晓月,不论巴蜀东西。 -
150.《题汪水云诗卷》 宋·罗绮
南越长淮北眺燕,三书上彻九重天。
毡寒驴重幽州雪,剑晓龙吟易水烟。
齐好无移竽尚在,秦酬有爽璧终全。
知音向近西湖上,却不当初早理弦。 -
151.《题圣果寺介亭诗》 宋·丘濬
金商肃肃淬龙渊,白晓挥开东北天。
天孙引下翡翠烟,层层堆列参井边。
便於裸壤蟠危巅,城雉岧峣暗接连。
地祇欲誇融结权,藓花斸破蛰虫迁。 -
152.《偈二首》 未知·释觉
是即彻底是,从来脱体先天地。
非即彻底非,万别千差共一机。
是也是不著,非也非不及,此时佛祖从何立。
晓天霜重泄真机,一颗圆明色非色。
妙体全标处,分明只自知。 -
153.《颂古一百首》 宋·释智愚
玉箫吹彻凤凰台,古殿深觉晓未开。
满地落花春已过,绿阴空锁旧莓苔。 -
154.《游雁山寄怀二弟》 宋·翁敏之
依栖崇儒里,咫尺鸟名山。
奈以红尘隔,因之举步艰。
穿花晓漏彻,何如桑者闲。
廿载为形役,今得拂衣还。
自酌龙湫水,照映鬓毛斑。
山灵应诮我,对之发赧颜。
题役双脊令,饮啄就清湾。 -
155.《题清化山》 宋·许安世
霜钟清彻隔村闻,南渡横塘晓色分。
浅浅溪流涵白石,微微山路入青云。
劳生已负林泉约,薄宦空增世俗纷。
见说定香无受想,为祛尘惑借余熏。 -
156.《重修朝宗门楼集句呈王宰》 宋·余壹
兹城实佳丽,上与浮云齐。
加望川之阴,津途去不迷。
一旦起楼高百尺,城高跨楼满金碧。
朱门峨临九衢,一片彩霞迎晓日。 -
157.《防风庙》 宋·章杰
弭楫山水县,驱马东南隅。
侯当溽暑至,乘凉出郊墟。
晓月醒魂梦,轻颸动襟裾。
气爽体自轻,纵意驰坦途。 -
158.《冬夜读书无油歌》 宋·朱复之
君不见莱公酣歌彻清晓,银蜡成堆烧不了。
又不见齐奴帐下环佳人,平生爨蜡不爨薪。
南园花蜂巧心计,祗为渠侬照珠翠。
生憎诗客太酸寒,略不分光到文字。 -
159.《题晴川图》 元·岑安卿
清溪潾潾生浅花,晓日倒射摇金沙。
翩然双鹭下危石,玉雪照影无纤瑕。
溪边小景入图画,青烟绿树渔翁家。
渔翁归来歌未终,鹭鸶忽起芦花风。 -
160.《东征歌四首》 明·韩上桂
十万旌旗闪绛云,三千龙虎镇雄军。
师行不用传刁斗,夜半天鸡彻晓闻。