-
1.《诗寄懒翁兼简士特温其原仲致仲昆季》 宋·刘子翚
懒翁疏散无与俦,结庵名懒山之幽。
萧然杖履岩壑裹,似是当年嵇阮流。
云何出处戾初志,束书负剑俄西游。
悲猿攀车鹤卧辙,去意勇决谁能留。 -
2.《调笑(破子)》 宋·曾慥
花好。
被花恼。
庭下嫣然如巧笑。
曾教健步移根到。 -
3.《缘识》 宋·宋太宗
承平无事上元节,丝竹歌声更互发。
自从雨后最晴明,不似往年今岁别。
死来无意在遨游,常愧三光明皎洁。
千门万户乐喧喧,就中年少无蹔歇。
天街红燄布群星,晃炀人间鬪明月。 -
4.《缘识》 宋·宋太宗
阮咸初立意,偷得姮娥月。
三柱应琴徽,五音更互发。
堪听诸调弄,勾鏁无休歇。
闲暇优游子,顺风吟案揭。 -
5.《缘识》 宋·宋太宗
峄阳之山,传名日桐,六律相沿五音中。
七轸弦调皆是意,審详悮则亦如空。 -
6.《缘识》 宋·宋太宗
二月寒食经新雨,开花绽柳人无语。
近水溪边嫩枝条,攀折悠颺还似舞。
车骑园林看不若,村笛歌声更互作。
光阴番次不因循,民安万岁家家乐。 -
7.《纟互云诗八首次韵》 明·程嘉燧
抹月涂风画有声,等闲人见也愁生。
听莺桥下波仍绿,走马台边月又明。
芳草路多人去远,梅花春近鸟衔争。
残更亡寐难同梦,为雨为云只自行。
¤ -
8.《相和歌辞·白头吟》 唐·张籍
请君膝上琴,弹我白头吟。
忆昔君前娇笑语,两情宛转如萦素。
宫中为我起高楼,更开华池种芳树。 -
9.《洛川怀古》 唐·刘希夷
萋萋春草绿,悲歌牧征马。
行见白头翁,坐泣青竹下。
感叹前问之,赠予辛苦词。
岁月移今古,山河更盛衰。 -
10.《赠房侍御(时房公在新安)》 唐·陶翰
志士固不羁,与道常周旋。
进则天下仰,已之能晏然。
褐衣东府召,执简南台先。
雄义每特立,犯颜岂图全。 -
11.《仙游寺(有龙潭穴、弄玉祠)》 唐·李华
舍事入樵径,云木深谷口。
万壑移晦明,千峰转前后。
嶷然龙潭上,石势若奔走。
开拆秋天光,崩腾夏雷吼。 -
12.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
13.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
14.《北征》 唐·杜甫
北归至凤翔,墨制放往鄜州作。
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。 -
15.《有怀台州郑十八司户(虔)》 唐·杜甫
天台隔三江,风浪无晨暮。
郑公纵得归,老病不识路。
昔如水上鸥,今如罝中兔。
性命由他人,悲辛但狂顾。 -
16.《纶与吉侍郎中孚司空郎中曙苗员外发崔补阙峒…侯仓曹钊》 唐·卢纶
禀命孤且贱,少为病所婴。
八岁始读书,四方遂有兵。
童心幸不羁,此去负平生。
是月胡入洛,明年天陨星。 -
17.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
18.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
19.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
20.《鸦路溪行,呈陆中丞》 唐·孟郊
鸦路不可越,三十六渡溪。
有物饮碧水,高林挂青蜺.
历览道更险,驱使迹频暌。
视听易常主,心魂互相迷。