-
301.《洞仙歌·冰肌玉骨》 宋·苏轼
冰肌玉骨,自清凉无汗。
水殿风来暗香满。
绣帘开,一点明月窥人,人未寝,倚枕钗横鬓乱。 -
302.《宿望湖楼再和》 宋·苏轼
新月如佳人,出海初弄色。
娟娟到湖上,潋潋摇空碧。
夜凉人未寝,山静闻响屐。
骚人故多感,悲秋更憀忄栗。 -
303.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
304.《感旧诗》 宋·苏轼
床头枕驰道,双阙夜未央。
车毂鸣枕中,客梦安得长。
新秋入梧叶,风雨惊洞房。
独行残月影,怅焉感初凉。 -
305.《送王伯AA28守虢》 宋·苏轼
华山东麓秦遗民,当时依山来避秦。
至今风俗含古意,柔桑渌水招行人。
行人掉臂不回首,争入崤函土囊口。
惟有使君千里来,欲饮三堂无事酒。 -
306.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
307.《感旧诗(并引)》 宋·苏轼
嘉祐中,予与子由同举制策,寓居怀远驿,时年二十六,而子由二十三耳。
一日,秋风起,雨作,中夜翛然,始有感慨离合之意。
自尔宦游四方,不相见者十常七八。
每夏秋之交,风雨作,木落草衰,辄凄然有此感,盖三十年矣。 -
308.《洗兵马》 唐·杜甫
中兴诸将收山东,捷书日报清昼同。
河广传闻一苇过,胡危命在破竹中。
祗残邺城不日得,独任朔方无限功。
京师皆骑汗血马,回纥喂肉葡萄宫。 -
309.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
310.《东宫寿诗》 宋·范成大
有赫题期盛,无疆嗣历昌。
中兴归浚哲,重庆启元良。
两亥开基远,三丁系统长。
帝咨同物瑞,人卜降年祥。 -
311.《进南郊庆成诗》 宋·秦观
於赫龙飞後,中区八月秋。
合严天地祀,远继祖宗休。
熙事将兴举,彝章预讲诹。
纷然典台议,断自太任谋。 -
312.《秋夜病起怀端叔作诗寄之》 宋·秦观
寝瘵当老秋,入夜庭轩空。
天光脆如洗,月色清无缝。
风飙戾戾轻,露气霏霏重。
檐花伴徐步,笼烛窥孤讽。 -
313.《反初》 宋·秦观
昔年淮海未,邂逅安期生。
记我有灵骨,法当游太清。
区中缘未断,方外道难成。
一落世间网,五十换嘉平。 -
314.《越王》 宋·秦观
越王念吴役,寝兴常不安。
有臣曰种蠡,实与同难艰。
终酬会稽耻,列国不敢干。
智者见未兆,愚夫暗前观。 -
315.《令狐仆射与余投分素深,纵山川阻修然音问相》 唐·刘禹锡
词一篇音韵弥切,收泪握管以成报章。
虽广陵之弦于今绝矣,而盖泉之感犹庻闻焉。
焚之帐之前,附于旧编之末】~ -
316.《杂感》 宋·陆游
壮游回首海茫茫,默数方惊岁月长。
旧事莫论齐柏寝,残躯方似鲁灵光。 -
317.《自嘲》 宋·陆游
天公大度一何奇,养此无能老白痴。
宿疾闲愁俱扫尽,美餐甘寝更无时。
蛙鸣庭草何曾问,水半门扉亦不知。
道似婴儿犹有恨,小轩风月独哦诗。 -
318.《题斋壁》 宋·陆游
四顾茫茫水接天,幽居真个似乘船。
月窗竹影连栖鹊,露井桐声带断蝉。
甘寝每憎茶作祟,清狂直以酒为仙。
形骸那得常羁束,六十年来又二年。 -
319.《冬夜读书》 宋·陆游
挑灯夜读书,油涸意未已;亦知夜既分,未忍舍之起。
人生各有好,吾癖正如此。
所求衣食足,安稳住乡里。
茆屋三四间,充栋贮经史,四傍设几案,坐倦时徙倚。 -
320.《客中夜寒戏作长谣》 宋·陆游
孤翁痴钝如寒蝇,霜夕不瞑愁严凝。
寝衣触体起芒粟,鼻息嘘润成冰凌。
冬冬默数严谯鼓,耿耿独看幽窗灯。
支床龟老共夜永。