-
161.《三羞诗三首》 唐·皮日休
吾闻古君子,介介励其节。
入门疑储宫,抚己思鈇钺。
志者若不退,佞者何由达。
君臣一殽膳,家国共残杀。 -
162.《七爱诗·元鲁山(德秀)》 唐·皮日休
吾爱元紫芝,清介如伯夷。
辇母远之官,宰邑无玷疵。
三年鲁山民,丰稔不暂饥。
三年鲁山吏,清慎各自持。 -
163.《春阴》 唐·唐彦谦
一寸回肠百虑侵,旅愁危涕两争禁。
天涯已有销魂别,楼上宁无拥鼻吟。
感事不关河里笛,伤心应倍雍门琴。
春云更觉愁于我,闲盖低村作暝阴。 -
164.《病中初闻复官二首》 唐·韩偓
抽毫连夜侍明光,执靮三年从省方。
烧玉谩劳曾历试,铄金宁为欠周防。
也知恩泽招谗口,还痛神祇误直肠。 -
165.《边上逢薛秀才话旧》 唐·韦庄
前年同醉武陵亭,绝倒闲谭坐到明。
也有绛唇歌白雪,更怜红袖夺金觥。
秦云一散如春梦,楚市千烧作故城。
今日皤然对芳草,不胜东望涕交横。 -
166.《边上逢薛秀才话旧》 唐·韦庄
前年同醉武陵亭,绝倒闲谭坐到明。
也有绛唇歌白雪,更怜红袖夺金觥。
秦云一散如春梦,楚市千烧作故城。
今日皤然对芳草,不胜东望涕交横。 -
167.《寓题》 唐·黄滔
每忆家山即涕零,定须归老旧云扃。
银河水到人间浊,丹桂枝垂月里馨。
霜雪不飞无翠竹,鲸鲵犹在有青萍。
三千九万平生事,却恨南华说北溟。 -
168.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。 -
169.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
170.《怀古今》 唐·杜光庭
古,今。
感事,伤心。
惊得丧,叹浮沈。
风驱寒暑, -
171.《赠夫诗三首》 唐·孔氏
不忿成故人,掩涕每盈巾。
死生今有隔,相见永无因。
匣里残妆粉,留将与后人。
黄泉无用处,恨作冢中尘。
有意怀男女,无情亦任君。
欲知肠断处,明月照孤坟。 -
172.《过南城县麻姑山》 唐·崔橹
似前如却玉堆堆,薄带轻烟翠好裁。
斜倚兔钩孤影伴,校低仙掌一头来。
盘疑虎伏形难写,展认龙拏势未回。 -
173.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
174.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
175.《北征赋》 两汉·班彪
余遭世之颠覆兮,罹填塞之阨灾。
旧室灭以丘墟兮,曾不得乎少留。
遂奋袂以北征兮,超绝迹而远游。
朝发轫于长都兮,夕宿瓠谷之玄宫。 -
176.《登楼赋》 两汉·王粲
登兹楼以四望兮,聊暇日以销忧。
览斯宇之所处兮,实显敞而寡仇。
挟清漳之通浦兮, 倚曲沮之长洲。
背坟衍之广陆兮,临皋隰之沃流。 -
177.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
178.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
179.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
180.《捕蛇者说》 唐·柳宗元
永州之野产异蛇:黑质而白章,触草木尽死;以啮人,无御之者。
然得而腊之以为饵,可以已大风、挛踠、瘘疠,去死肌,杀三虫。
其始太医以王命聚之,岁赋其二。
募有能捕之者,当其租入。