-
61.《暇日步西园感物辄为诗得七篇·橘》 宋·张耒
奇林蕴贞粹,健叶圆青鲜。
中有碧瑶实,正味百果先。
贡包登尧俎,颂德列骚篇。
李衡空庸材,徒烈木奴千。 -
62.《感物》 宋·司马光
朝看新燕飞,幕听了规啼。
尺蠖身藏叶,神龟尾曳泥。
韝鹰何用制,枥马不当嘶。
自伐憎狙巧,颓然忧木鸡。 -
63.《寄王介卿》 宋·曾巩
忆昨走京尘,衡门始相识。
疏帘挂秋日,客庖留共食。
纷纷说古今,洞不置藩域。
有司甄栋干,度量弃樗栎。 -
64.《谒夏王庙有感》 明·刘基
一片宫垣粉雘新,前王陵庙在松筠。
玉书金简归天地,贝叶昙花诧鬼神。
沧海波涛纡职贡,山川草木望时巡。
苗顽未狎虞阶舞,空使忠良泪满巾。 -
65.《感时述事(十首)》 明·刘基
八政首食货,钱币通有无。
国朝币用楮,流行比金珠。
至今垂百年,转布弥寰区。
此物岂足贵,实由威令敷。 -
66.《清明后七日与客同为水东之游翌朝赋此》 宋·张栻
平生山水癖,妙处只自知。
夙约常寡味,邂逅惬心期。
幅巾与藜杖,安步随所之。
朅来坐官府,颇觉此原违。 -
67.《木芙蓉》 宋·姜特立
美人{左女右便}娟隔秋江,翠罗织裳楸叶光。
醉香艳粉凋斜阳,更使诗人感杏殤。 -
68.《游叶丞相园有感》 宋·姜特立
费尽心灵用尽功,林间台榭巧玲珑。
可怜花木无愁思,不见主人依旧红。 -
69.《游叶丞相园有感》 宋·姜特立
功成三径欲归休,结束池亭处处幽。
花木成时春更好,如何不作百年留。 -
70.《感怀五首》 宋·赵蕃
木落无著叶,枯林多悲号。
饥乌不得食,拾樵护遗巢。
居人宁知悲,客子中心焦。
故里一回首,山高水迢迢。 -
71.《太行道》 宋·岳珂
太行羊肠坂九折,云黑风乾尺深雪。
堇泥道滑木叶寒,辘辘车声行复歇。
华山有马久脱辕,归来牧野经几年。
一从仓箱事居积,聊以知道烦长鞭。 -
72.《琵琶亭》 宋·周弼
萧萧枫林青,要出间椅槚。
尚思送行舟,系此木叶下。
云开星垂山,水荡月在野。
江空夜枨枨,泪复谁满把。 -
73.《木笔花》 宋·董嗣杲
始开已落谩芳菲,暗写东皇几夕晖。
傍树谁矜火焰异,对花自感壮年非。
红脂含蒂长枝劲,紫粉粘蕤老叶肥。
名占辛夷播方册,诗豪惟许少陵挥。 -
74.《牛津公园感秋》 当代·钱钟书
弥望萧萧木落稀,等闲零乱掠人衣。
此心浪说沾泥似,更逐风前败叶飞。 -
75.《贻叶秀才诗》 宋·释智圆
松柏异众木,岁寒陵严霜。
兰茝异众草,林深发幽香。
须知君子道,不为穷困伤。
须知君子言,唯为仁义彰。 -
76.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
77.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
78.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
79.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
80.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。