-
121.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
122.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
123.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
124.《猛虎行》 魏晋·陆机
渴不饮盗泉水,热不息恶木阴。
恶木岂无枝?志士多苦心。
整驾肃时命,杖策将远寻。
饥食猛虎窟,寒栖野雀林。 -
125.《夜宿石门诗》 南北朝·谢灵运
朝搴苑中兰,畏彼霜下歇。
暝还云际宿,弄此石上月。
鸟鸣识夜栖,木落知风发。
异音同至听,殊响俱清越。
妙物莫为赏,芳醑谁与伐。
美人竟不来,阳阿徒晞发。 -
126.《倾杯(黄钟羽)》 宋·柳永
水乡天气,洒蒹葭、露结寒生早。
客馆更堪秋杪。
空阶下、木叶飘零,飒飒声乾,狂风乱扫。
当无绪、人静酒初醒,天外征鸿,知送谁家归信,穿云悲叫。 -
127.《满庭芳(九日用渊明二诗作)》 宋·赵鼎
靡靡流光,凄凄风露,小园草木初凋。
杳然尘影,爽气界天高。
爱此佳名重九,随宜对、秋菊持醪。
登临处,哀蝉断响,燕雁度云霄。 -
128.《采莲舞》 宋·史浩
清奏当筵,治世之音安以乐。
霞舒绛彩,玉照铅华。
玲珑环佩之声,绰约神仙之伍。
朝回金阙,宴集瑶池。 -
129.《好事近》 宋·王千秋
明日发骊驹,共起为传杯绿。
十岁女儿娇小,倚琵琶翻曲。
绝怜啄木欲飞时,弦响颤鸣玉。
虽是未知离恨,亦晴峰微蹙。 -
130.《瑞鹤仙》 宋·吕胜己
人多於其上藉草酌酒歌乐
残梅飘簌簌。
看柳上春归,柔条新绿。
娇莺离幽谷。 -
131.《鹧鸪天(鹅湖寺道中)》 宋·辛弃疾
一榻清风殿影凉。
涓涓流水响回廊。
千章云木钩辀叫,十里溪风罢稏香。
冲急雨,趁斜阳。
山园细路转微茫。
倦途却被行人笑,只为林泉有底忙。 -
132.《瑞鹧鸪》 宋·辛弃疾
期思溪上日千回,樟木桥边酒数杯。
人影不随流水去,醉颜重带少年来。
疏蝉响涩林逾静,冷蝶飞轻菊半开。
不是长卿终慢世,只缘多病又非才。 -
133.《八归·秋江带雨》 宋·史达祖
秋江带雨,寒沙萦水,人瞰画阁愁独。
烟蓑散响惊诗思,还被乱鸥飞去,秀句难续。
冷眼尽归图画上,认隔岸、微茫云屋。
想半属、渔市樵村,欲暮竞然竹。 -
134.《壶中天(养拙园夜饮)》 宋·张炎
瘦筇访隐,正繁阴闲锁,一壶幽绿。
乔木苍寒图画古,窈窕行人韦曲。
鹤响天高,水流花净,笑语通华屋。
虚堂松外,夜深凉气吹烛。 -
135.《甘州》 宋·张炎
乎绝顶,旧有浮远堂,今废。
俯长江、不占洞庭波,山拔地形高。
对扶疏古木,浮图倒影,势压雄涛。
门掩翠微僧院,应有月明敲。 -
136.《风入松(听琴中弹樵歌)》 宋·张炎
松风掩昼隐深清。
流水自泠泠。
一从柯烂归来后,爱弦声、不爱枰声。
颇笑山中散木,翻怜爨下劳薪。 -
137.《小重山》 宋·黄铸
凉入秋檐雨意长。
竹深啼络纬,响虚堂。
一枝灯影耿昏黄。
疏帘外,风度木樨香。
心事易成伤。
燕支坡下路,语如簧。
定仙螺子玉钗梁。
鸳屏梦,应到旧韦郎。 -
138.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
139.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
140.《己酉岁九月九日》 魏晋·陶渊明
靡靡秋已夕,凄凄风露交。
蔓草不复荣,园木空自凋。
清气澄余滓,杳然天界高。
哀蝉无留响,丛雁鸣云霄。