-
41.《黄金台和吴实堂韵》 宋·汪元量
把酒上金台,伤心泪落杯。
君臣难再得,天地不重来。
古木巢苍鹘,残碑枕碧苔。
倚阑休北望,万里起黄埃。 -
42.《己卯春许昌湖上酬王实仲弓作》 宋·李廌
紫荷煝曲塘,青秧舞平畦。
晨光泫曦露,众木含华滋。
咸惊物外慕,归休及良时。 -
43.《次韵陈君实先生二首》 宋·李弥逊
阅世端如木偶人,不须离妄始逢真。
功深夜鼎三时火,候转秋河万里银。
可笑侏儒空饱粟,犹怜痀偻解凝神。
它时应见鞭鸾凤,老去浮藜不夜辰。 -
44.《广文出新意得梅之全花实根叶谱入秀句辄效反》 宋·郑清之
东风不借半分力,老树丝窠罥寒织。
虚枝生白独也正,夜气归根吹以息。
个中洒洒无一尘,无眼界至无意识。
居然暗发定慧香,不取诸相了空色。 -
45.《张义立得古井以木为甃命曰亨泉而求余诗》 宋·魏了翁
井居安其地,井通会其时。
地维人所宅,时乃天这为。
方冬群动息,水德潜清漪。
而随春木升,环顶活华滋, -
46.《陆君实挽诗》 宋·仇远
乾坤那可问,至痛老臣心。
甘抱白日没,不知沧海深。
忠魂随上下,义骨肯浮沈。
草木长淮泪,秋风起莫阴。 -
47.《减字木兰花·居家学道》 元·侯善渊
居家学道。
两事不成担阁了。
欲要修真。
不染浮华半点尘。
虚心实腹。
只此登仙真轨则。
功满朝元。
金阙寥阳化羽仙。 -
48.《木兰花慢 武邑县王楫善居室,母俎氏出隆平》 元·王恽
精彩如五六十人。
教授马君向予方以善俗任责楫之孝养致乐,实有关於风化者,故作是词以付,俾来者庶有所劝焉烂云衢彩婺,和晓月,满庭闱。
正梅粉香飘,林梢紫动,淑景初迟。
观津盛传王氏,道孝心、重见老莱衣。 -
49.《哭公实学士》 宋·宋庠
高子北方士,才为国之华。
灵襟绝尘藻,丽藻纷春葩。
虽云服韁锁,高意笼青霞。
子昔久蒙润,逢辰亨乃嘉。 -
50.《善谑驿淳于髠墓上有木斜出》 宋·项安世
辟强老去重堪嗟,千里堂堂表海涯。
取士但能笼自鹄,谏王安用学蚔{上圭右龟}。
祗言鲁国贤无补,岂识齐卿实未加。
不见只今坟上木,多年老干尚倾斜。 -
51.《十月九日同公美践上林之纪回纪实》 宋·陈文蔚
景入小春方嫩寒,缓行不觉鸟间关。
倚空叠嶂何崷崒,带石清溪屡绕环。
政拟徘徊檀木岭,且先点检上林山。
杖藜未作忙归计,又喜临清得钓湾。 -
52.《龚叔虎秋实堂》 宋·杜范
人心分内外,学道谨趋舍。
巧令世所贤,木讷人谓野。
至圣垂大训,夫岂欺我者。
阳和发天葩,烂其映春斝。 -
53.《赠寿昌墨客叶实甫》 宋·方回
古人削竹以为笔,木板为方竹为策。
其字科斗或鸟迹,或篆或籀煤傅漆。
未有今人所谓墨,晋发汲冢尚可识。
地中间获钟鼎刻,文为之具未为极。 -
54.《会张仲实宅得天字》 宋·方回
兵甲更多难,桑榆迫暮年。
孰能容此老,犹得并诸贤。
空阔瞻乔木,推移叹逝川。
醉乡春有路,暂觉异寒天。 -
55.《送焦君实之采石学官》 宋·陆文圭
江水日以远,山花日又新。
先吾不复少,后我皆成人。
之子如良金,出矿以精纯。
又如出中木,始遇雪发春。 -
56.《送张仲实》 宋·陆文圭
持斧上东山,伐木鸟群呼。
道义档相孰,朋友良可无。
嗟我聚糠毗,从君味膏腴。
方弱蹈先轨,联绶赵正涂。 -
57.《送王木叔推官满秩》 宋·孙应时
听雨宿空山,念当与君别。
起行意无柰,雨声转幽咽。
名贤去莲幕,一郡惨不悦。
人心到无言,冰寒炭故热。 -
58.《邻僧以木龛养蜂一日坠地僧见密燎烟薰蜂蜂大》 宋·王洋
采花供课能满庾,不自营巢庇风雨。
壘土削板非爱君,君自归之若安堵。
一声衙集律令严,两股挟持筋力苦。
栋宇不牢偶堕地,尽见室家窥积聚。 -
59.《过虎丘寻君实尔常夜归忆前月同伯美于此送客》 明·程嘉燧
吴洲四月尚春衣,日暮停舟转翠微。
又喜清辉山顶见,不妨疏雨树头飞。
黄鹂入寺浑相识,白月当门恰送归。
灌木阴阴萍沼绿,重游心念故人违。 -
60.《小雅·杕杜》 先秦·佚名
有杕之杜,有睆其实。
王事靡盬,继嗣我日。
日月阳止,女心伤止,征夫遑止。
有杕之杜,其叶萋萋。