-
1.《雕木工》 宋·苏籀
君不见峄山高崖斯相迹,枣木刻模真并失。
又不见深之袖手安国碑,帝悟百牛欣倒石。
秦唐二子皆有声,何必今人不逾昔。
拙工砺器雕不已,印版传书差可贵。 -
2.《左传引周谚》 先秦·佚名
山有木工则度之。
宾有礼主则择之。
匹夫无罪。
怀璧其罪。 -
3.《西江月(赠造浮桥匠者簇)》 宋·程梅齐
刻木工夫最巧,舆梁底事尤精。
玉虹饮水映波明。
彼此往来利济。
真个作家手段,从今名播寰瀛。
人从鳌背获安行。
镇作城南景致。 -
4.《题巴州光福寺楠木》 唐·史俊
近郭城南山寺深,亭亭奇树出禅林。
结根幽壑不知岁,耸干摩天凡几寻。
翠色晚将岚气合,月光时有夜猿吟。 -
5.《赠工部尚书冯公挽歌三首》 唐·张说
忠鲠难为事,平生尽畏途。
如弦心自直,秀木势恒孤。
诏葬南陵道,神游北斗枢。
贵门传万石,馀庆在双珠。 -
6.《郑容全成蛟形木机歌》 唐·皎然
万物贵天然,天然不可得。
浑朴无劳剞劂工,幽姿自可蛟龙质。
欲腾未去何翩翩,扬袂争前谁敢拂。 -
7.《木兰花》 唐·许岷
小庭日晚花零落,倚户无聊妆脸薄。
宝筝金鸭任生尘,绣画工夫全放却¤
有时觑著同心结,万恨千愁无处说。 -
8.《木兰花(杏花·三之一·林钟商)》 宋·柳永
翦裁用尽春工意,浅蘸朝霞千万蕊。
天然淡泞好精神,洗尽严妆方见媚。
风亭月榭闲相倚。
紫玉枝梢红蜡蒂。
假饶花落未消愁,煮酒怀盘催结子。 -
9.《减字木兰花·立春》 宋·苏轼
春牛春杖,无限春风来海上。
便与春工,染得桃红似肉红。
春幡春胜,一阵春风吹酒醒。
不似天涯,卷起杨花似雪花。 -
10.《减字木兰花(花)》 宋·苏轼
玉房金蕊。
宜在玉人纤手里。
淡月朦胧。
更有微微弄袖风。
温香熟美。
醉慢云鬟垂两耳。
多谢春工。
不是花红是玉红。