-
121.《木兰花慢·论修行锻练》 元·王哲
论修行锻练,只元是这些儿。
也勿取、翁婆姹女,婴子相随。
休言木龙金虎,更何须、黑赤坎和离。
奉报诸公入道,莫令形苦神疲。 -
122.《啄木儿·观浮世》 元·王哲
观浮世。
为人贵。
舍荣华、全神气。
保养丹田绝滋味。 -
123.《啄木儿·自卧自卧》 元·王哲
自卧自卧。
西方憩息么。
自佐自佐。
灵台聚真火。 -
124.《雁灵妙方 本名双雁儿 谨继重阳师父韵 洞玄》 元·马钰
幸遇风仙别东州。
无萦系,纵云游。
得真欢乐恣情讴。
这尘缘,一旦休。
仿效田单用火牛。
驾金木,倒颠流。
大丹光显不持修。
在迷津,作渡 -
125.《木兰花慢·宪陵台畔客》 元·王恽
宪陵台畔客,笑几度,送人行。
对一道青山,两行官柳,去住人情。
苍生望初不*。
问此身、何用绊虚名。 -
126.《木兰花慢·叹西山归客》 元·王恽
叹西山归客,又愁里,过清明。
记幕燕巢倾,朝堂人去,往事堪惊。
行藏固非人力,顿尘缨、终愧草堂灵。
潘岳无间可赋,渊明何地堪耕。 -
127.《灵岩》 宋·刘黻
千岩围一寺,入境便无尘。
古木犹知已,高崖若正人。
山灵袪虎迹。
石髓幻龙身。
上有通天窍,民愁独未伸。 -
128.《陈仲美夏木图》 明·张羽
董元夏木不复见,俗本纷纷何足观。
陈郎笔力能扛鼎,写此千章生昼寒。
阴森似有神灵会,偃蹇直作蛟螭蟠。
天鸡晓鸣清籁发,木客夜度云旂翻。 -
129.《木芙蓉》 宋·艾性夫
露冷红酥不带愁,湘兰楚菊共清修。
灵均死去无人问,閒却沧江一片秋。 -
130.《木犀》 宋·方蒙仲
灵根久向月中栽,不信天香坠下来。
自是人间与天上,一般种子一齐开。 -
131.《简仁山海老用山谷赠灵源老人韵》 宋·李处权
禅关无复老莱衣,陟屺心摧怨夕晖。
泣血可怜犹不死,望乡无处欲何归。
仁山老子方传法,枯木堂中久息机。
不见桃花并柏树,焉知四十九年非。 -
132.《题灵阳宫》 宋·李覯
费君投杖处,行客过彷徨。
水面风雷散,沙头草木荒。
一壶谁世界,千古共凄凉。
大块偏劳我,烧丹未有方。 -
133.《贽尤端木二首》 宋·陆文圭
汉家陵嵌已苍烟,鲁国灵光独归然。
术玠音闻水嘉禾,陶潜诗著闰薪前。
可耿阁下投岁死,不及车中寝获全。
寄语牙郎莫酬价,匮中盐玉可求旒。 -
134.《送灵江住金华讲院》 宋·释行海
山北山南草木青,杜鹃入夜不堪听。
月明一种相思处,遥见天边婺女星。 -
135.《景灵宫》 宋·宋无
孟月祠原庙,都人忆故宫。
当年驾幸处,乔木鸟呼风。 -
136.《涧壁梁公主祠武帝女也据高冢上林木郁然形开》 宋·孙应时
萧翁本胜士,诸郎多艺文。
伤哉晚大谬,家国成丝棼。
主昔食何邑,桃李争农芬。
禁脔必王谢,风流映青云。 -
137.《送王木叔推官满秩》 宋·孙应时
听雨宿空山,念当与君别。
起行意无柰,雨声转幽咽。
名贤去莲幕,一郡惨不悦。
人心到无言,冰寒炭故热。 -
138.《题灵源洞》 宋·喻良能
细数峰峦到石门,缓移屐齿步云根。
一樽浊酒林间坐,古木苍萝日月昏。 -
139.《续南有樛木》 宋·曾丰
费迷性元,灵主长存。
灵主长存,驯入乎妙门。 -
140.《灵洲妙高台》 宋·曾丰
水心浮出石,洲背涌成山。
草木仙家种,楼台梵氏关。
全输缁衲老,长与白云闲。
隔岸风烟好,终嫌是世间。