-
261.《宫漏谣》 宋·司马光
宫漏清高处处闻,六待寂寂夜将分。
南下河梁缅诘曲,北瞻禁阙郁缤纷。
黄金锁闲斗城斜,高玉楼通上帝家。
若木未光潜日月,神仙不动积烟霞。 -
262.《送韩太祝归许昌》 宋·司马光
王城名利窟,冠苔郁相交。
夫君独凤举,飘然去喧呶。
颍水清可濯,箕山高可巢。
反顾公相荣,一芥浮堂坳。 -
263.《送薯蓣苗与兴宗》 宋·司马光
客从魏都来,贻我山藷实。
散之膏土间,春苗比如栉。
吾家庭户狭,树艺苦其密。
危根递扶载,怒牙犹怫郁。 -
264.《晋祠》 宋·欧阳修
古城南出十里间,鸣渠夹路何潺潺。
行人望祠下马谒,退即祠下窥水源。
地灵草木得余润,郁郁古柏含苍烟。
并儿自古事豪侠,战争五代几百年。 -
265.《赠学者》 宋·欧阳修
人禀天地气,乃物中最灵。
性虽有五常,不学无由明。
轮曲揉而就,木直在中绳。
坚金砺所利,玉琢器乃成。 -
266.《和圣俞聚蚊》 宋·欧阳修
颓阳照穷巷,暑退凉风生。
夫子卧环堵,振衣步前楹。
愁烟四邻起,鸟雀喧空庭。
余景蔼欲昏,众蚊复薨薨。 -
267.《绛守居园池》 宋·欧阳修
尝闻绍述绛守居,偶来览登周四隅。
异哉樊子怪可吁,心欲独出无古初。
穷荒搜幽入有无,一语诘曲百盘纡。
孰云已出不剽袭,句断欲学盘庚书。 -
268.《新霜二首》 宋·欧阳修
天云惨惨秋阴薄,卧听北风鸣屋角。
平明惊鸟四散飞,一夜新霜群木落。
南山郁郁旧可爱,千仞巉岩如刻削。
林枯山瘦失颜色,我意岂能无寂寞。 -
269.《葛氏鼎》 宋·欧阳修
大河昔决东南流,萧条东郡今止湫。
我从故老问其由,云古五鼎藏高丘。
地灵川秀草木稠,郁郁佳气蒸常浮。
惟物伏见数有周,秘藏奇怪神所搜。 -
270.《水磨亭子》 宋·欧阳修
多病山斋厌郁蒸,经时久不到东城。
新荷出水双飞鹭,乔木成阴百啭◇。
载酒未妨佳客醉,凭高仍见老农耕。
史君自有林泉趣,不用丝篁乱水声。 -
271.《自岐江山行至平陆驿五言二十四韵》 宋·欧阳修
岐江望平陆,百里千余岭。
萧条断烟火,莽苍无人境。
峰峦互前後,南北失壬丙。
天秋云愈高,木落岁方冷。 -
272.《玉笥山萧子云宅》 宋·无名氏
郁木坑头春鸟呼,云迷帝子在时居。
风流扫地无寻处,只有寒藤学草书。 -
273.《和寿州宋待制九题其五秋香亭》 宋·梅尧臣
高轩盛丛菊,可以泛绿樽。
余甘自同荠,忘忧宁用萱。
有木皆剥实,何草不陈根。
独此冒霜艳,芬郁满中园。 -
274.《今年暑气甚剧六月二十八日初伏之末风雨甚横》 宋·晁说之
庚暑既云初,甲运将复浃。
正当相火行,如持溽土□。
炎炽及云霄,烦燠况仆妾。
皇天不胜毒,一日思自惬。 -
275.《始到无极作》 宋·晁说之
徂岁若飞羽,去矣不可招。
谅积寒暑多,我发觉翛翛。
是身一枯木,引忧自焚烧。
河山再游宦,乡国梦魂劳。 -
276.《送戚维戚纶之阆州亳州》 宋·王禹偁
古人贵道德,岂以禄位拘。
有道不在位,颜回舜之徒。
无德殃且至,商受为独夫。
以此固名节,富贵安足图。 -
277.《北楼感事》 宋·王禹偁
北楼出林杪,登览开病姿。
旁带滁州城,雉堞何逶迤。
下人刺史宅,却临统军池。
伊予翰林客,失职方在兹。 -
278.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
279.《春梦》 宋·王令
春风儿女喜,不合丈夫爱,日午困魔来,四体倦欲解。
春禽只随花中飞,幸此无声聒我睡。
一梦梦周公,笑与伊尹语。 -
280.《寄王正叔》 宋·王令
形骸饫餍城市劳,思得远去与俗逃。
借来马病行欲到,著鞭迫急翻奔跳。
连绵半日走十堠,急雨随湿衣与袍。
到家觅火烘衣湿,亟书名纸挥墨毫。