-
41.《效陶呈景仁》 宋·韩维
仲冬景气和,游步独徘徊。
微疴忽消散,我兴在尊罍。
东邻久废饮,百劝首不回。
所忧在钟律,未致仪凤来。
此志岂不佳,孤论良难裁。
愿公少置之,起视翁头醅。 -
42.《和谢吏部铁字韵三十四首·呈几叟仪曹四首》 宋·邓肃
忽忽百年石火耳,偃鼠不逾一腹水。
胡椒百斛何为哉,箪瓢便可安颜子。
君看世间容悦人,胁肩摇尾恐人嗔。
所得仅能毛发许,抵掌无由一笑真。
期公便与此曹绝,折脚铛中归养拙。
富贵鼎来即应之,鄂公未遇姑冶铁。 -
43.《到仪真沙河阻风三首》 宋·吴芾
快意由来未易逢,顺流却值打头风。
篙师知是江神怒,引棹重回小浦中。 -
44.《送江叔源除太府丞柯山需次》 宋·李洪
威凤翔千仞,览辉以来仪。
天骥渥洼种,籋云不受羁。
江侯南国珍,劒佩光陆离。
三道对清问,万言敷箴规。 -
45.《午寝而起怀子仪公择》 宋·赵蕃
梦里槐安底处宫,梦回依旧向来空。
竹阴可藉日已薄,柿叶堪书霜未红。
酌酒谁知幽子独,纵谈那得两君同。
诗拈信手初无味,閒迥西窗运秃翁。 -
46.《用前人代二子用前韵来谢韵》 宋·陈著
苍苍本无为,乌兔争飞驰。
今日为何日,谁叩和与羲。
举目万感集,秋风黍离离。
人生能几何,梦境蛛营丝。 -
47.《仪真和同官韵二首》 宋·刘宰
先生文采似班扬,俗子何能较短长。
顾我未知全璧否,期君聊复善刀藏。
壮怀欲写须更仆,胜日能来对举觞。
青紫不须分失得,旧游多少因槐黄。 -
48.《和于子仪观见赠二十韵》 宋·郭印
壮岁悟修性,磨砻谢圭角。
随身尘网中,意气翔寥廓。
动遭白眼观,罕识黄金诺。
圣贤皆吾心,所读真糟粕。 -
49.《有野人来献石蝉以二千钱偿以之因成拙诗》 宋·郭印
二仪肃阴气,草木凋零尽。
尔生岩石间,丛密不自陨。
绿叶抽紫茎,族与秋兰近。
蝉联无数花,未觉霜飚紧。 -
50.《尧任舜禹行》 宋·释文珦
尧任舜禹,圣化日熙。
二臣至德,惟尧克知。
明良胥会,徵庸弗疑。
佐命垂统,股肱纲维。 -
51.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
52.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
53.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
54.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
55.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
56.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
57.《亲政篇》 明·王鏊
《易》之《泰》:“上下交而其志同。
”其《否》曰:“上下不交而天下无邦。
”盖上之情达于下,下之情达于上,上下一体,所以为“泰”。
下之情壅阏而不得上闻,上下间隔,虽有国而无国矣,所以为“否”也。 -
58.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
59.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
60.《益州夫子庙碑》 唐·王勃
述夫帝车南指,遁七曜於中阶;华盖西临,藏五?於太甲。
虽复星辰荡越,三元之轨躅可寻;雷雨沸腾,六气之经纶有序。
然则抚铜浑而观变化,则万象之动不足多也;握瑶镜而临事业,则万机之凑不足大也。
故知功有所服,龟龙不能谢鳞介之尊;器有所归,江汉不能窃朝宗之柄。