-
161.《书严子陵钓台》 宋·曾丰
周家刑不上大夫,法固不足礼有余。
有才毕愿进朝路,非老谁忍回田庐。
秦坑学士置勿道,汉嫚大臣视如奴。
逸民不出朝士去,前有两生后二疏。 -
162.《同王十三维偶然作十首》 唐·储光羲
仲夏日中时,草木看欲燋。
田家惜工力,把锄来东皋。
顾望浮云阴,往往误伤苗。
归来悲困极,兄嫂共相譊. -
163.《历阳书事七十韵》 唐·刘禹锡
一夕为湖地,千年列郡名。
霸王迷路处,亚父所封城。
汉置东南尉,梁分肘腋兵。
本吴风俗剽,兼楚语音伧。 -
164.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
165.《读史五首》 唐·白居易
楚怀放灵均,国政亦荒淫。
彷徨未忍决,绕泽行悲吟。
汉文疑贾生,谪置湘之阴。
是时刑方措,此去难为心。 -
166.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
167.《赠齐己》 唐·徐仲雅
我唐有僧号齐己,未出家时宰相器。
爰见梦中逢五丁,毁形自学无生理。
骨瘦神清风一襟,松老霜天鹤病深。 -
168.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
169.《沁园春》 宋·汪莘
之所未备,搜寻剖□,斯已勤矣。
闲从人求其法,高者如捕影,卑者不足为。
嘉泰二年冬夜,坐一榻,知思所及,随手骇目。
尔后凡七载,时时为之,自知非深根固蒂之道,亦可谓世外之妙观矣。 -
170.《送王经历之羽林》 明·刘绘
君不见玉关连日羽书飞,为报骄胡不解围。
云沙压塞迷宣府,烽火连营照武威。
将军折节延筹策,谋客盱衡论握机。
旌旆摇摇出凤京,日光尘色壮君行。 -
171.《琴剑歌送龙子高提学之闽》 明·张筹
君不见王郎赠君龙泉之剑可三尺,彩缑消磨土花蚀。
又不见桂子赠君神凤之琴无一弦,锦囊零落珠丝县。
千年旧物连城璧,持至京都人未识。
黄尘压埃冰塞川,几何不坠同瓦砾。 -
172.《水仙花叶如金灯而加柔泽花浅黄其干如萱草秋》 宋·张耒
宫样鹅黄绿带垂,中州未省见仙姿。
只疑湘水绡机女,来伴清秋宋玉悲。 -
173.《葛仙翁移家图》 元·王冕
青山无云白日迟,仙翁移家何所之?或以丹砂到勾漏,或为家累遭驱驰。
乌犍背上妻与儿,顾盼未解知其归。
仙翁读书自怡怡,坐稳不觉路险巇。
牛羊猫狗先后随,老奴老婢俱忘机。 -
174.《谢宣赐御草书急就章并朱邸旧集歌》 宋·王禹偁
臣闻伏羲画卦朴且淳,苍颉迼字初有文。
大篆小篆八分体,楷隶章草何纷纭。
因兹八法各有要,遂使六艺区以分。
其中最难惟草圣,玄妙功夫自天性。 -
175.《纯阳会》 宋·白玉蟾
一点薰风舞绿槐,祝融衮火从南来。
海棠落地蜂蝶去,池馆无人莲未开。
溶溶一掬清和髓,纯乾已作牝马矣。
岳渎将此英雄气,收来顿在葫芦里。 -
176.《代书寄内弟耐翁总干》 宋·楼钥
我昔生外家,半世犹相依。
至今连墙居,日日相闻知。
诸表如群从,休戚真同之。
耐翁生而秀,爱惜从儿时。 -
177.《留献之初得孙》 宋·王炎
蓝田美玉骊龙珠,天马之驹丹凤雏。
平生眼底未曾见,物以希有来珍奇,世间尺子乏英骨,{左犭右屯}犬虽多安用为。
留侯丰下宜有后,更积阴德栽培之。 -
178.《呈尤侍郎陆礼部》 宋·张镃
今春少晴天,雨声常绵延。
晓来羲车展云出,射我屋瓦生苍烟。
忆昔既冠时,壮志平幽燕。
先王手扶太极起,余事未竟骑星躔。 -
179.《七夕和韵》 宋·李复
东方牵牛西织女,饮犊弄机隔河渚。
西风忽起怨夜长,相望盈盈不得语。
走投上帝贷金钱,五云飞来结香軿。
曳裾指露天榆冷。 -
180.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
沧溟深,未必深。
须弥险,未必险。
衲僧家险岩机不可挨,深密心不可察。
拄杖子忍俊不禁,试与探测看。