-
101.《鸣雁行》 唐·鲍溶
七月朔方雁心苦,联影翻空落南土。
八月江南阴复晴,浮云绕天难夜行。
羽翼劳痛心虚惊,一声相呼百处鸣。 -
102.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
103.《前相国赞皇公早葺平泉山居暂还憩…十四首奉寄》 唐·裴潾
动复有原,进退有期。
用在得正,明以知微。
夫惟哲人,会且有归。 -
104.《扬州法云寺双桧》 唐·张祜
谢家双植本图荣,树老人因地变更。
朱顶鹤知深盖偃,白眉僧见小枝生。
高临月殿秋云影,静入风檐夜雨声。
纵使百年为上寿,绿阴终借暂时行。 -
105.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
106.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
107.《栽竹》 唐·杜牧
本因遮日种,却似为溪移。
历历羽林影,疏疏烟露姿。
萧骚寒雨夜,敲劼晚风时。
故国何年到,尘冠挂一枝。 -
108.《和段校书冬夕寄题庐山》 唐·刘得仁
名高身未到,此恨蓄多时。
是夕吟因话,他年必去随。
尝闻庐岳顶,半入楚江湄。
几处悬崖上,千寻瀑布垂。 -
109.《秋日将离滑台酬所知二首》 唐·薛能
身起中宵骨亦惊,一分年少已无成。
松吹竹簟朝眠冷,雨湿蔬餐宿疾生。
僮汲野泉兼土味,马磨霜树作秋声。 -
110.《斋中》 唐·贾岛
眈静非谬为,本性实疏索。
斋中一就枕,不觉白日落。
低扉碍轩辔,寡德谢接诺。
丛菊在墙阴,秋穷未开萼。
所餐类病马,动影似移岳。
欲驻迫逃衰,岂殊辞绠缚。
已见饱时雨,应丰蔬与药。 -
111.《九华山谣》 唐·王季文
九华峥嵘占南陆,莲花擢本山半腹。
翠屏横截万里天,瀑水落深千丈玉。
云梯石磴入杳冥,俯看四极如中庭。 -
112.《奉和袭美新秋言怀三十韵次韵》 唐·陆龟蒙
身闲唯爱静,篱外是荒郊。
地僻怜同巷,庭喧厌累巢。
岸声摇舴艋,窗影辨蟏蛸。
径只溪禽下,关唯野客敲。 -
113.《上陌梯寺怀旧僧二首》 唐·司空图
云根禅客居,皆说旧无庐。
松日明金像,山风向木鱼。
依栖应不阻,名利本来疏。
纵有人相问,林间懒拆书。 -
114.《过比干墓》 唐·聂夷中
殷辛帝天下,厌为天下尊。
乾纲既一断,贤愚无二门。
佞是福身本,忠作丧己源。
饿虎不食子,人无骨肉恩。 -
115.《送僧雅觉归东海》 唐·张乔
山川心地内,一念即千重。
老别关中寺,禅归海外峰。
鸟行来有路,帆影去无踪。
几夜波涛息,先闻本国钟。 -
116.《送僧雅觉归东海》 唐·张乔
山川心地内,一念即千重。
老别关中寺,禅归海外峰。
鸟行来有路,帆影去无踪。
几夜波涛息,先闻本国钟。 -
117.《湘浦有怀》 唐·李咸用
鸿雁哀哀背朔方,馀霞倒影画潇湘。
长汀细草愁春浪,古渡寒花倚夕阳。
鬼树夜分千炬火,渔舟朝卷一蓬霜。
侬家本是持竿者,为爱明时入帝乡。 -
118.《方著作画竹》 唐·方干
叠叶与高节,俱从毫末生。
流传千古誉,研炼十年情。
向月本无影,临风疑有声。
吾家钓台畔,似此两三茎。 -
119.《投宣武郑尚书二十韵》 唐·罗隐
汉代簪缨盛,梁园雉堞雄。
物情须重德,时论在明公。
族大逾开魏,神高本降嵩。
世家惟蹇谔,官业即清通。 -
120.《题菖蒲废观》 唐·许三畏
本是安期烧药处,今来改作坐禅宫。
数僧梵响满楼月,深谷猿声半夜风。
金简事移松阁迥,彩云影散阆山空。
我来不见修真客,却得真如问远公。