-
81.《送杨辟秀才》 宋·欧阳修
吾奇曾生者,始得之太学。
初谓独轩然,百鸟而一鹗。
既又得杨生,群兽出麟角。
乃知天下下,所识惭未博。 -
82.《寒林石屏》 宋·王令
虢山之远数千里,虢石之重难将持。
舟车虢来每苦重,釜盎尚弃不肯携。
苟非世尚且奇怪,孰肯甚远载以来。
何况虢人自珍秘,得一不换千琼瑰。 -
83.《八桧图》 宋·王令
客有要我八桧吟,手携八桧图来悬。
挂张满壁惕可骇,盼顾左右同嗟叹。
旁摹石刻署名状,各有凭附相黄缘。
或高相扶互倚碍,或断欲蹶犹支颠。 -
84.《奚左藏挽诗二首》 宋·洪咨夔
理学不远复,躬行毋自欺。
志虽千万往,材仅二三施。
花竹觥筹密,云山步屐迟。
眇然人物裹,公竟止於斯。 -
85.《参政李公以勤谨和缓励后学江宪益以公廉忠信》 宋·洪咨夔
百一聚一车,百行根一诚。
反身物皆备,动与诚俱行。
勤如毂下转,谨如轼前横。
和缓以将之,辔舞锡鸾鸣。 -
86.《赠赵同年别》 宋·洪咨夔
买田招隐落星湾,采尽诗材始还。
逆境自安天理顺,闹篮谁识道心闲。
两穷觌面尘埃裹,一笑论情醉梦间。
为说斯文有宗主,春风杨柳满平山。 -
87.《龟山夜泊书事》 宋·蔡襄
十月淮水平,莹净铺寒簟。
浴日弄净光,涵山碎青点。
开帆直千里,快去曾非渐。
盲风半作势,怒浪立呈险。 -
88.《新作春野亭》 宋·蔡襄
太守职民治,诏书劭吾农。
载酒事缅邈,作室当廨中。
况凭轩牖高,中视田野功。
澹沲沐新泽,依微生柔风。 -
89.《御笔赐字诗》 宋·蔡襄
皇华使者临清晨,手开宝轴香煤新。
沿名与字发深旨,宸毫洒落奎鉤文。
精神高远照日月,势力雄健生风云。
混然气质不可写,乃知学到非天真。 -
90.《即事一首次韵祝朝奉十一丈》 宋·晁补之
平生交游情,独处不可乍。
那为一马饮,浊水喷百马。
弦歌高楼上,但恨知者寡。
丈人遗世心,口语傥能借。 -
91.《送丰稷》 宋·曾巩
桃花染破南山青,汉江此时春水生。
客舟相语人夜起,劲橹乱江群雁声。
之君飘泊动归思,告我举装千里行。
闳材壮思风雨发,绿鬓少年冰雪清。 -
92.《刘景升祠》 宋·曾巩
景升得二蒯,坐论胜凶残。
正当丧乱时,能使憔悴宽。
缤纷多士至,肃穆万里安。
能收众材助,图大信不难, -
93.《次韵宋永兄白发》 宋·黄公度
银鬓讵如许,金丹奈若何。
休垂髀肉涕,莫击唾壶歌。
世事奕棋局,人材在沚莪。
未须相料理,大器晚成多。 -
94.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
95.《北上感怀》 明·刘基
倦鸟思一枝,枥马志千里。
营营劳生心,出入靡定止。
伊余朽钝材,懒拙更无比。
才疏乏世用,嗜僻惟书史。 -
96.《和孙廷平坦嵩山十首·古木阴》 宋·韩维
山木以不材,故能遂拥肿。
阴成众人息,于世岂非用。
不用用已成,兹理古所重。 -
97.《上知郡都官》 宋·强至
列郡二千石,所理我与共。
临淮守最贤,万口交一颂。
彼邦困飞蝗,我境欲集凤。
彼民粒不充,我黍地无空。 -
98.《墨梅鱼扇寄孙成甫》 宋·陈造
都城六月难为客,暑焮火山不馀息。
从人辄博褦襶嗔,假馆翁家得休适。
髯翁囷积胸中奇,对客清谈霰雪飞。
扇材寄似亦安用,聊代玉麈谈间挥。 -
99.《示师文》 宋·陈造
朴樕已非材,肮脏遽成翁。
生无适时具,何向不涂穷。
赖结文字缘,人士饱过从。
三年尉山邑,趣操有同风。 -
100.《次韵德麟植桧》 宋·陈师道
种木待成材,聊为十年事。
日中趋百里,宁问万牛费。
植桧三尺强,已有凌云气。
生世能几何,拟作千岁计。