-
141.《奉和相公发益昌》 唐·岑参
相国临戎别帝京,拥麾持节远横行。
朝登剑阁云随马,夜渡巴江雨洗兵。
山花万朵迎征盖,川柳千条拂去旌。
暂到蜀城应计日,须知明主待持衡。 -
142.《送薛播擢第归河东》 唐·岑参
归去新战胜,盛名人共闻。
乡连渭川树,家近条山云。
夫子能好学,圣朝全用文。
弟兄负世誉,词赋超人群。
雨气醒别酒,城阴低暮曛。
遥知出关后,更有一终军。 -
143.《秋晓招隐寺东峰茶宴,送内弟阎伯均归江州》 唐·李嘉祐
万畦新稻傍山村,数里深松到寺门。
幸有香茶留稚子,不堪秋草送王孙。
烟尘怨别唯愁隔,井邑萧条谁忍论。
莫怪临歧独垂泪,魏舒偏念外家恩。 -
144.《蓟门不遇王之涣、郭密之,因以留赠》 唐·高适
適远登蓟丘,兹晨独搔屑。
贤交不可见,吾愿终难说。
迢递千里游,羁离十年别。
才华仰清兴,功业嗟芳节。
旷荡阻云海,萧条带风雪。
逢时事多谬,失路心弥折。
行矣勿重陈,怀君但愁绝。 -
145.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
146.《燕歌行》 唐·高适
开元二十六年,客有从御史大夫张公出塞而还者;作《燕歌行》以示适,感征戍之事,因而和焉。
汉家烟尘在东北,汉将辞家破残贼。
男儿本自重横行,天子非常赐颜色。
摐金伐鼓下榆关,旌旆逶迤碣石间。 -
147.《八哀诗·赠秘书监江夏李公邕》 唐·杜甫
长啸宇宙间,高才日陵替。
古人不可见,前辈复谁继。
忆昔李公存,词林有根柢。
声华当健笔,洒落富清制。 -
148.《八哀诗·故著作郎贬台州司户荥阳郑公虔》 唐·杜甫
鶢鶋至鲁门,不识钟鼓飨。
孔翠望赤霄,愁思雕笼养。
荥阳冠众儒,早闻名公赏。
地崇士大夫,况乃气精爽。 -
149.《伤春五首(巴阆僻远伤春罢始知春前已收宫阙)》 唐·杜甫
天下兵虽满,春光日自浓。
西京疲百战,北阙任群凶。
关塞三千里,烟花一万重。
蒙尘清路急,御宿且谁供。 -
150.《绝句四首》 唐·杜甫
堂西长笋别开门,堑北行椒却背村。
梅熟许同朱老吃,松高拟对阮生论。
欲作鱼梁云复湍,因惊四月雨声寒。
青溪先有蛟龙窟,竹石如山不敢安。 -
151.《官渡柳歌送李员外承恩往扬州觐省》 唐·独孤及
君不见官渡河两岸,三月杨柳枝。
千条万条色,一一胜绿丝。
花作铅粉絮,叶成翠羽帐。 -
152.《挽歌词》 唐·赵徵明
寒日蒿上明,凄凄郭东路。
素车谁家子,丹旐引将去。
原下荆棘丛,丛边有新墓。
人间痛伤别,此是长别处。
旷野多萧条,青松白杨树。 -
153.《露青竹杖歌》 唐·顾况
鲜于仲通正当年,章仇兼琼在蜀川。
约束蜀儿采马鞭,蜀儿采鞭不敢眠。
横截斜飞飞鸟边,绳桥夜上层崖颠。 -
154.《下邽客舍喜叔孙主簿郑少府见过》 唐·耿湋
良宵复杪秋,把酒说羁游。
落木东西别,寒萍远近流。
萧条旅馆月,寂历曙更筹。
不是仇梅至,何人问百忧。 -
155.《堤上柳》 唐·戴叔伦
垂柳万条丝,春来织别离。
行人攀折处,闺妾断肠时。 -
156.《小苑春望宫池柳色》 唐·崔绩
帝京春气早,御柳已先荣。
嫩叶随风散,浮光向日明。
悠扬生别意,断续引芳声。
积翠连驰道,飘花出禁城。
柔条依水弱,远色带烟轻。
南望龙池畔,斜光照晚晴。 -
157.《送客归湖南》 唐·杨凝
湖南树色尽,了了辨潭州。
雨散今为别,云飞何处游。
情来偏似醉,泪迸不成流。
那向萧条路,缘湘篁竹愁。 -
158.《送客归湖南》 唐·杨凝
湖南树色尽,了了辨潭州。
雨散今为别,云飞何处游。
情来偏似醉,泪迸不成流。
那向萧条路,缘湘篁竹愁。 -
159.《宣城雪后还望郡中寄孟侍御(立春后开元观送强文学还京)》 唐·张南史
腊后年华变,关西驿骑遥。
塞鸿连暮雪,江柳动寒条。
山水还鄣郡,图书入汉朝。
高楼非别处,故使百忧销。 -
160.《宫词一百首》 唐·王建
蓬莱正殿压金鳌,红日初生碧海涛。
闲著五门遥北望,柘黄新帕御床高。
殿前传点各依班,召对西来八诏蛮。
上得青花龙尾道,侧身偷觑正南山。