-
21.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
22.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
23.《石州慢(九日)》 宋·秦观
深院萧条,满地苍苔,一丛荒菊。
含霜冷蕊,全无佳思,向人摇绿。
客边节序,草草付与清觞,孤吟只把羁怀触。
便击碎歌壶,有谁知中曲。 -
24.《尊经阁记》 明·王守仁
经,常道也。
其在于天,谓之命;其赋于人,谓之性。
其主于身,谓之心。
心也,性也,命也,一也。 -
25.《远游》 先秦·屈原
悲时俗之迫阨兮,愿轻举而远游。
质菲薄而无因兮,焉讬乘而上浮?
遭沈浊而污秽兮,独郁结其谁语!
夜耿耿而不寐兮,魂营营而至曙。 -
26.《稽山书院尊经阁记》 明·王守仁
经,常道也,其在于天谓之命,其赋于人谓之性,其主于身谓之心。
心也,性也,命也,一也。
通人物,达四海,塞天地,亘古今,无有乎弗具,无有乎弗同,无有乎或变者也,是常道也。
其应乎感也,则为恻隐,为羞恶,为辞让,为是非;其见于事也,则为父子之亲,为君臣之义,为夫妇之别,为长幼之序,为朋友之信。 -
27.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
28.《赠白马王彪》 魏晋·曹植
序曰:黄初四年五月,白马王、任城王与余俱朝师,会节气。
到洛阳,任城王薨。
至七月与白马王还国。
后有司以二王归藩,道路宜异宿止。 -
29.《雹》 宋·戴埴
玄默执徐岁,月律终无射。
京师连雨雹,小者如弹,大者如拳。
林柯叶乱下, -
30.《冬至日书怀》 宋·赵处澹
岁月不可挽,迅如双转毂。
人生能几何,苦不自知足。
西风吹繁霜,冻雁鸣相逐。
老干枯无条,积叶掩深谷。 -
31.《秋莺歌》 明·全室宗泐
千林入秋露气清,林中尚有黄莺声。
似与群蝉争意气,东林飞过西林鸣。
向来春风花满城,柳条拂地如长缨。
绵绵蛮蛮断复续,千人万人侧耳听。 -
32.《次栗夫韵答一夔招饮》 明·王弼
闻君东篱把寒菊,对酒高歌霜满屋。
寻常闭门嗔索诗,此时下笔皆神速。
想为悲秋发豪兴,十斗九空惊侍仆。
不然浩荡凌云句,岂是枯肠泥睟粥。 -
33.《秋吟八章(录二)》 明·王嗣经
悲夕虫悲夕虫,夕虫恋残暑。
露下为谁啼,风前还自语。
寓篱兮旅井,依蒲兮蒙楚。
隙文石之雕墙,缭枳丛之土宇。 -
34.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
35.《金陵社集诗(一十六人三十二首) 集鸡笼山》 明·张正蒙
正蒙字子明,江宁人。
居通济门外之罾湾,临河结庐,柴门昼闭。
带索拾穗,未尝俯仰于人。
年逾九十,隐沦终老。 -
36.《杨秘校秋怀》 宋·宋祁
上天分四序,素秋独可悲。
商风劲危条,寒露鲜繁蕤。
依依燕去巢,嘒嘒蝉抱枝。
抚物喟然叹,流光忽已驰。
危衿恧新壮,华领移故缁。
愿君策高足,无后功名时。 -
37.《次梓潼》 宋·宋祁
行行芳序深,秀色媚诸岑。
早叶易经吹,暖云难久阴。
拥条孤狖啸,戏荇一凫沈。
不是无樽酒,其谁共献斟。 -
38.《感事》 宋·晁说之
长鲸江海尚翻波,欲济无航可柰何。
物象萧条秋序薄,人生感慨腐儒多。
翠舆不见胡尘起,旅雁能随汉月过。
七日之诛今几日,犹烦乐职在中和。 -
39.《淑妃阁端午帖子》 宋·夏竦
蕤宾布序逢良月,条达延祥记令辰。
仰奉椒涂宣内治,永昭芳誉冠虞嫔。 -
40.《依韵和达夫泛湖之作》 宋·强至
雨气随云却上天,山头已扫欲晴烟。
柳条不尽空围岸,荷叶犹新未碍船。
时序百年催乐事,乾坤一笑入诗篇。
主人著姓平原后,莫惜金樽醉绮筵。