-
101.《鹧鸪天(叔母生日前数月,西叔方以女妻唐述之,故未聊云云)》 宋·魏了翁
遥想庭闱上寿时。
芝兰玉树俨成围。
问娘鼎鼎修何行,一样都生及第儿。
春淡沲,日熹微。
两头娘子玉东西。
一杯更为诸孙寿,子舍新来恰上楣。 -
102.《鹧鸪天(叔母生日前数月,西叔方以女妻唐述之,故未聊云云)》 宋·魏了翁
遥想庭闱上寿时。
芝兰玉树俨成围。
问娘鼎鼎修何行,一样都生及第儿。
春淡沲,日熹微。
两头娘子玉东西。
一杯更为诸孙寿,子舍新来恰上楣。 -
103.《醉蓬莱(戊子为亲庭寿,时方出蜀)》 宋·李曾伯
是人生好处,仕宦归来,享清闲福。
屈指吾翁,恰八年荆蜀。
星火丛中,风涛局上,转青天刍粟。
轺传欣还,里闾相庆,双鬓犹绿。 -
104.《沁园春(庆舍第生子)》 宋·程节齐
自古人言,庆在子孙,端有由来。
看长庚孕李,昴星佐汉,福从人召,瑞自天开。
曾忆当年,用翁熊梦,岂在区区春祀D63C。
只凭个、仁心积累,厚德栽培。 -
105.《南乡子·南北短长亭》 元·刘秉忠
南北短长亭。
行路无情客有情。
年去年来鞍马上,何成。
短鬓垂垂雪几茎。
孤舍一檠灯。
夜夜看书夜夜明。
窗外几竿君子竹,凄清。
时作西风 -
106.《和柳子玉官舍十首·竹坞》 宋·黄庶
笋随人意疏处生,清风如归自来去。
虽然不与俗子期,阴过邻家亦销暑。 -
107.《题山水障子为萧溪耕者赋》 明·张掞
萧溪先生乐山者,结屋临溪颇幽雅。
开轩见水不见山,却向图中看挥洒。
高斋素笔悬清风,仿佛坐我林崖下。
群峰奔驰势如马,绿树人家面平野。 -
108.《南庄示子侄》 明·王问
归来南城隅,幽怀似堪写。
言有二子俱,岂谓俦侣寡。
庭花发故丛,新雏乱檐瓦。
日抽架上书,方春已徂夏。 -
109.《己酉练圻寓舍咏雪》 明·王彝
青龙己酉丰稔叶,岁星一终旬日浃。
天容黄黄风氵疌々正好,云同八表不见叶。
漏促辰酉日车跲,目眩空花气屡慑。
冻指欲堕数蓂荚,股栗匪由冰上踏。 -
110.《罢徐州往南京马上走笔寄子由五首》 宋·苏轼
吏民莫扳援,歌管莫凄咽。
吾生如寄耳,宁独为此别。
别离随处有,悲恼缘爱结。
而我本无恩,此涕谁为设。 -
111.《轼以去岁春夏侍立迩英而秋冬之交子由相继入》 宋·苏轼
瞳瞳日脚晓犹清,细细槐花暖自零。
坐阅诸公半廊庙,时看黄色起天庭。
(仆射吕公、门下韩公、左丞刘公,皆自讲席大用。
)上尊初破早朝寒,茗碗仍沾讲舌干。 -
112.《和陶田舍始春怀古二首》 宋·苏轼
茅茨破不补,嗟子乃尔贫。
菜肥人愈瘦,灶闲井常勤。
我欲致薄少,解衣劝坐人。
临池作虚堂,雨急瓦声新。 -
113.《和子由四首 首夏官舍即事》 宋·苏轼
安石榴花开最迟,绛裙深树出幽菲。
吾庐想见无限好,客子倦游胡不归。
坐上一樽虽得满,古来四事巧相违。
令人却忆湖边寺,垂柳阴阴昼掩扉。 -
114.《思归示子聿》 宋·陆游
平生爱山水,游陟老不厌。
此外惟读书,垂死尚关念。
方昔少壮时,万里携一剑。
自从还故山,日夜就收歛。 -
115.《赣守张子智舍人寄诗送酒,和韵谢之》 宋·杨万里
谁言天上张公子,飞下崆峒看晓晴。
为爱东坡题八境,却同严助厌承明。
诗来风雨荒凉後,语带江山紫翠横。
更遣麴生相暖热,十年同社再寻盟。 -
116.《寄题朱元晦武夷精舍十二仁智堂》 宋·杨万里
学子可怜生,远来参老子。
仁智若为谈,指似秋山水。 -
117.《和归去来词》 宋·张耒
归去来兮,行世不偶予曷归。
其出无所为喜兮,舍去而何悲。
眄一世之无与兮,古之人逝莫追。
求不疚于予义兮,又奚恤余子之是非。 -
118.《王圣美三子补中广文生》 宋·黄庭坚
王家人物从来远,今见诸孙总好贤。
三级定知鱼尾进,一鸣已作雁行连。
愧无藻监能推毂,愿卷囊书当赠钱。
归去雄夸向儿侄,舍中犊子剩狂颠。 -
119.《和柳子玉官舍十首之竹坞》 宋·黄庭坚
笋随人意疏处生,清风如归自来去。
虽然不与俗子期,阴过邻家亦销暑。 -
120.《奉答子华学士安抚江南见寄之作》 宋·欧阳修
百姓病已久,一言难遽陈。
良医将治之,必究病所因。
天下久无事,人情贵因循。
优游以为高,宽纵以为仁。