-
81.《疏影(为意一侍郎赋)》 宋·赵以夫
晴空漠漠。
怪雪来底处,飘满篱落。
元是花神,管领春风,幽香忽遍林壑。
玉仙缓辔江城路,全不羡、扬州东阁。 -
82.《疏影》 宋·吴潜
佳人步玉。
待月来弄影,天挂参宿。
冷透屏帏,清入肌肤,风敲又听檐竹。
前村不管深雪闭,犹自绕、枝南枝北。 -
83.《疏影》 宋·吴潜
嗤琼笑玉。
向画堂可肯,风露边宿。
耐冻禁寒,便瘦宜枯,前生莫是孤竹。
从来不上春工谱,梦不到、沈香亭北。 -
84.《疏影》 宋·吴潜
千门委玉。
是个人富贵,才隔今宿。
冒栋摧檐,都未商量,呼童且伴庭竹。
千蹊万径行踪灭,渺不认、溪南溪北。 -
85.《念奴娇(丙午和朱希真老来可喜韵)》 宋·李曾伯
云胡不喜。
得抽脚篮中,安身局外。
世路风涛都历遍,几度眉攒心碎。
八尺滕床,二升粟饭,方寸恢余地。 -
86.《疏影》 宋·陈允平
先生遗墨有感,借韵以赋
千峰翠玉。
送孤云伴我,罗窗清宿。
拂晓凭虚,春碧生寒,衣单瘦倚筇竹。 -
87.《霜天晓角(寿疏清陈别驾)》 宋·陈允平
月树风枝。
孤山两字诗。
来到十洲三岛,香得更、十分奇。
阳和迟自迟。
冰霜欺怎欺。
且伴岁寒人醉,有移种、玉堂时。 -
88.《甘州(题疏寮园)》 宋·周密
信山阴、道上景多奇,仙翁幻吟壶。
爱一邱一壑,一花一草,窈窕扶疏。
染就春云五色,更种玉千株。
咳唾骚香在,四壁骊珠。 -
89.《扫花游(赋高疏寮东墅园)》 宋·张炎
烟霞万壑,记曲径幽寻,霁痕初晓。
绿窗窈窕。
看随花甃石,就泉通沼。
几日不来,一片苍云未扫。 -
90.《疏影(余于辛卯岁北归,与西湖诸友夜酌,因有感于旧游,寄周草窗·)》 宋·张炎
柳黄未结。
放嫩晴消尽,断桥残雪。
隔水人家,浑是花阴,曾醉好春时节。
轻车几度新堤晓,想如今、燕莺犹说。 -
91.《春从天上来(己亥春,复回西湖,饮静传董高士楼,作此解以写我忧·)》 宋·张炎
海上回槎。
认旧时鸥鹭,犹恋蒹葭。
影散香消,水流云在,疏树十里寒沙。
难问钱塘苏小,都不见、擘竹分茶。 -
92.《疏影(笋薄之平江)》 宋·邓剡
瑶尊蘸翠。
短长亭送别,风恋晴袂。
腊树迎春,一路清寒,能消几日羁思。
霜华不惜阳关柳,悄莫系、行人嘶骑。 -
93.《疏影(西湖社友赋红梅,分韵得落字)》 宋·危西麓
虬枝茜萼。
使轻盈态度,香透帘幕。
净洗铅华,浓抹胭脂,风前伴我孤酌。
诗翁瘦硬□□□,断不被、春风熔铄。 -
94.《春从天上来(武昌秋夜)》 宋·周伯阳
浩荡青冥。
正凉露如洗,万里虚明。
鼓角悲健,秋入重城。
仿佛石上三生。 -
95.《春从天上来(武昌秋夜)》 宋·周伯阳
浩荡青冥。
正凉露如洗,万里虚明。
鼓角悲健,秋入重城。
仿佛石上三生。 -
96.《南楼令·疏雨过轻尘》 清·朱彝尊
疏雨过轻尘,圆莎结翠茵,惹红襟乳燕来频。
乍暖乍寒花事了,留不住,塞垣春。
归梦苦难真,别离情更亲,恨天涯芳信无因。
欲话去年今日事,能几个,去年人? -
97.《暗香疏影》 宋·姜夔
【序】辛亥之冬,予载雪诣石湖。
止既月,授简索句,且征新声,作此两曲。
石湖把玩不已,使工妓隶习之,音节谐婉,乃名之曰《暗香》《疏影》。
暗香 -
98.《凤栖梧·衰柳疏疏苔满地》 宋·王庭筠
衰柳疏疏苔满地。
十二阑干,故国三千里。
南去北来人老矣。
短亭依旧残阳里。
紫蟹黄柑真解事。
似倩西风、劝我归欤未。
王粲登临寥落际。
雁飞不断天连水。 -
99.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
100.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。