-
81.《杨柳枝·秋夜香闺思寂寥》 唐·顾夤
秋夜香闺思寂寥。
漏迢迢。
鸳帏罗幌麝烟销。
烛光摇。
正忆玉浪游荡去,无寻处。
更闻帘外雨潇潇。
滴芭蕉。 -
82.《杨柳枝》 宋·薛师石
独於高处接阳和,占得春风分外多。
须信繁华易催折,不如柔弱拂江河。 -
83.《杨柳枝·已谢芳华更不留》 宋·玉真
已谢芳华更不留。
几经秋。
故宫台榭只荒邱。
忍回头。
塞外风霜家万里,望中愁。
楚魂湘血恨悠悠。
此生休。 -
84.《次韵杨柳枝词》 明·杭济
玉沟萦绕水烟凉,嫩叶垂垂窣地长。
百尺宫墙遮不尽,飞花犹自入昭阳。 -
85.《次韵杨柳枝词》 明·杭济
东风袅袅拂朱阑,万树千条露未干。
玉涘声中人不见,倚楼烟雨正春寒。 -
86.《折杨柳枝词戏赠朱文昭》 明·黄哲
绿阴驰道绕隋宫,拂雨撩烟送晚风。
万树千条都折尽,不堪回首画桥东。 -
87.《杨柳枝(二首)》 明·朱有燉
春来折尽更逢春,旧折长条又复新。
谁有行人相送别,今年不是去年人。 -
88.《杨柳枝(二首)》 明·朱有燉
莫折柔丝五尺金,一丝丝系别离心。
春风吹到无情处,乱滚香绵结昼阴。 -
89.《杨柳枝》 唐·温庭筠
馆娃宫外邺城西,远映征帆近拂堤。
系得王孙归意切,不同芳草绿萋萋。 -
90.《杨柳枝》 唐·温庭筠
金缕毵毵碧瓦沟,六宫眉黛惹香愁。
晚来更带龙池雨,半拂栏干半入楼。 -
91.《杨柳枝》 唐·温庭筠
井底点灯深烛伊,共郎长行莫围棋。
玲珑骰子安红豆,入骨相思知不知。 -
92.《杨柳枝》 唐·温庭筠
一尺深红蒙曲尘,天生旧物不如新。
合欢桃核终堪恨,里许元来别有人。 -
93.《杨柳枝》 唐·刘禹锡
凤阙轻遮翡翠帏,龙墀遥望□尘生。
御沟春水相辉映,狂杀长安年少儿。 -
94.《杨柳枝》 唐·刘禹锡
花萼楼前初种时,美人楼上斗腰肢。
如今抛掷长街里,露叶如啼欲恨谁? -
95.《杨柳枝》 唐·刘禹锡
轻盈袅娜占年华,舞榭妆楼处处遮。
春尽絮飞留不得,随风好去落人家。 -
96.《杨柳枝》 唐·刘禹锡
迎得春光先到来,轻黄浅绿映楼台。
只缘袅娜多情思,更被春风长挫摧。 -
97.《杨柳枝词二首之一》 宋·贺铸
方过清明雨後天,回塘照影弄跹跹。
深情拟属风光主,爱惜长条待少年。 -
98.《杨柳枝·簌簌花飞一雨残》 宋·无名氏
簌簌花飞一雨残。
乍衣单。
屏风数幅画江山。
水云闲。
别易会难无计那,泪潸潸。
夕阳楼上凭栏干。
望长安。 -
99.《杨柳枝 依托宋宫人玉真鬼词,与金李生遇,》 宋·无名氏
已谢芳华更不留。
几经秋。
故宫台榭只荒邱。
忍回头。
塞外风霜家万里,望中愁。
楚魂湘血恨悠悠。
此生休。 -
100.《贺圣朝影/添声杨柳枝》 宋·无名氏
雪满长安酒价高。
度寒宵。
身轻不要鷫鸘袍。
醉红娇。
花月暗成离别恨,梦无憀。
起来春信惹梅梢。
又魂消。