-
121.《始产公新作双樗庵命光为诗》 宋·司马光
间气生王佐,多才秉国钧。
栋隆凭杨梓,节劲仰松筠。
底绩承平业,遗荣寿考身。
结庐依散木,退让乐天真。 -
122.《游灵壁兰皋园》 宋·贺铸
集仙昔荣养,卜筑循兰陔。
深径万株合,清池百亩开。
飞梁荫菡萏,攒栋跨崔嵬。
淮海劚红药,潇湘移翠栽。 -
123.《叶大卿挽词三首》 宋·梅尧臣
终始为全德,生荣没亦荣。
里人悲画翣,郡吏拜铭旌。
石马天麟肖,松枝国栋成。
更看追孝意,捧土作新茔。 -
124.《闻临淄公薨》 宋·梅尧臣
至和癸巳十二月兮,友人语我火犯房。
芒射钩钤而拂上相兮,祸非弼臣谁可当。
昨日闻太宰悟天道而畏忌兮,归卧其第三拜章。
太宰既不得请而赐黄金百两以为寿兮,谏官御史犹击强。 -
125.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
126.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
植物惟松柏,苍苍贯四时。
岁虽寒不改,人到老方知。
风籁龙吟冷,冰枝鹤立危。
一株独青在,万木后凋谁。
齐寝樵苏矣,秦宫点涴之。
斧斤寻未已,善保栋梁姿。 -
127.《千山观》 宋·刘克庄
西巘林峦擅一城,渺然飞观入青冥。
于湖数字题华栋,阳朔千山献画屏。
境胜小诗难写尽,天寒薄酒易吹醒。
独游不恨无人语,满壑松声可细听。 -
128.《后省初成直宿呈子瞻二首》 宋·苏辙
掖垣初盖斧斤张,栋宇犹闻松桂香。
江海蹔来俱野客,云霄并直愧花堂。
月明似与人烟远,风细微闻禁漏长。
谏草未成眠未稳,始知天上极清凉。 -
129.《後省初成直宿呈子瞻二首》 宋·苏辙
掖垣初罢斧斤响,栋宇犹闻松桂香。
江海蹔来俱野客,云霄并直愧华堂。
月明似与人迹远,风细微闻禁漏长。
谏草未成眠未稳,始知天上极清凉。 -
130.《和迟田舍杂诗九首》 宋·苏辙
我生无定居,投老旋求宅。
未暇栋宇完,先问松筠碧。
床锐日益销,车辖转生涩。
东家虽告贫,鬻否犹未必。 -
131.《筑室示三子》 宋·苏辙
宅舍元依毕竟空,小乘惯住草庵中。
一生滞念余妻子,百口侨居怯雨风。
松竹已栽犹稍稍,栋梁未具勿匆匆。
三间道院吾真足,余问儿曹莫问翁。 -
132.《徐孺亭》 宋·苏辙
徐君郁郁涧底松,陈君落落堂上栋。
涧深松茂不遭伐,堂毁栋折伤其躬。
二人出处势不合,譬如日月行西东。
胡为宾主两相好,一榻挂壁吹清风。 -
133.《闻诸子欲再质卞氏宅》 宋·苏辙
我生发半白,四海无尺椽。
卞氏昔冠冕,子孙今萧然。
愿以栋宇余,救此朝夕悬。
顾我亦何有,较子差尚贤。 -
134.《岘山亭置酒》 宋·曾巩
石磴索回入杳冥,筠松高下簇虚亭。
春归野路梅争白,雪尽沙田麦正青。
马窟飞云临画栋,凤林斜日照疏櫺。
长年酒量殊山简,却上篮舆恨独醒。 -
135.《丹霞洞》 宋·曾巩
麻姑石坛起云雾,常意已极高峰颠。
岂知造化有神处,别耸翠岭参青天。
长松桀柏枝嵬砢,中画一道如流泉。
林风飕飕满丘壑,山鸟嘲哳凌飞烟。 -
136.《响应山》 宋·葛立方
一派寒滩度白云,几重危磴远红尘。
奇礓烟合松筠古,绀殿香浮栋宇新。
玉响碧潭鸣地籁,瀑垂苍岭挂天绅。
潜虬未用升云去,乞取晴天畀散人。 -
137.《寄题鲁如晦需堂》 宋·王之道
鲁僖有贤裔,家在吴江东。
宏词与奥学,浩渺江无穷。
魁然栋梁姿,久困荆棘中。
抱能未施邦,殆与张籍同。 -
138.《题清芬阁》 宋·朱翌
山腰系烟帛,石齿漱滩雪。
千岁可坐致,清风在岩穴。
五季浪拍天,不覆渔翁船。
入山种美材,百世收栋椽。 -
139.《艳歌行》 明·刘基
亭亭松柏树,结根幽涧隈。
高标拂云日,直干排风雷。
曾经匠石顾,谓是梁栋材。
明堂未构架,厚地深栽培。 -
140.《贺陈右司生辰》 宋·强至
悠悠大块间,万类纷相敌。
伟哉拔俗人,真宰岂无力。
六经陷邪说,释儒共一律。
天未丧斯文,公生抱绝识。