-
21.《女冠子·凤楼琪树》 五代·鹿虔扆
凤楼琪树,惆怅刘郎一去,正春深。
洞里愁空结,人间信莫寻。
竹疏斋殿迥,松密醮坛阴。
倚云低首望,可知心? -
22.《万松亭(并叙)》 宋·苏轼
麻城县令张毅,植万松于道周以芘行者,且以名其亭。
去未十年,而松之存者十不及三四。
伤来者之不嗣其意也,故作是诗。
十年栽种百年规,好德无人助我仪。 -
23.《甘露亭诗》 宋·李覯
乾坤父母莫匪慈,胚胎亿兆成角覊。
其间哺乳不及处,有时泣杀呱呱儿。
南川上游号沃野,景佑丙子尝凶饥。
新田始苗旧谷罄,十室八九无晨炊。 -
24.《放言五首·其五》 唐·白居易
泰山不要欺毫末,颜子无心羡老彭。
松树千年终是朽,槿花一日自为荣。
何须恋世常忧死,亦莫嫌身漫厌生。
生去死来都是幻,幻人哀乐系何情。 -
25.《白毫子歌》 唐·李白
淮南小山白毫子,乃在淮南小山里。
夜卧松下云,朝餐石中髓。
小山连绵向江开,碧峰巉岩绿水回。 -
26.《谢柳全叔县丞寄高丽松花》 宋·曾几
幽人所住空山里,老树皆作虯龙起。
但知树底听松风,不见风前落松子。
三韩华萼手自开,其间琐碎如婴孩。
请因贾客诏君长,二十馀年无使来。 -
27.《送张升之四首》 宋·项安世
升之升之子其归,白云鸿雁天边飞。
我嗟不能从子归,烦子为我寻松溪。
松溪头,万株松树平安不。 -
28.《赠画士龚子》 宋·陈造
古人论画索画外,世俗区区较形似。
眼明亦有可人者,龚子画形兼画意。
秋兰春蕙相与芳,梅花照景胜暗香。
倚烟映雾各夸嫮,并作短轴供宝藏。 -
29.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
30.《辰十月八日同希周扫松灵石晚步松下怆然有怀》 宋·谢直
渊明真学者,馀事聊为诗。
我读命子篇,怆彼已焉辞。
后来杜陵翁,自笑身长儿。
我昔过庭日,教诲真严师。
哀哀蓼莪泪,洒洒坟树枝。 -
31.《孤松篇》 唐·刘希夷
蚕月桑叶青,莺时柳花白。
澹艳烟雨姿,敷芬阳春陌。
如何秋风起,零落从此始。
独有南涧松,不叹东流水。 -
32.《姑苏杂咏 偃松行(在天平山西,旧文正书院》 明·高启
龙门西冈魏公祠,祠前有松多古枝。
长身蜿蜒横数亩,巨石作枕相撑持。
春泥半封朽死骨,冻藓全聚皴生皮。
无心昂耸上霄汉,偃仰独向荒山垂。 -
33.《许敬之用余言作松山草堂然游山之意犹未已也》 宋·叶适
许子家住松山边,门开路闢登山巅。
千年茂树不改叶,百尺甘井常流泉。
堂中悄然人境绝,时有剥啄延臞仙。
天下之山皆若此,舍而外求徒丧已。
卑能蕴高而为谦,高能生明是为贲。
芒鞋价长今安之,撰屨欠伸吾老矣。 -
34.《放言五首 并序》 唐·白居易
元九在江陵时,有《放言》长句诗五首,韵高
而体律,意古而词新。
予每咏之,甚觉有味,虽前辈深于诗者,未有此作。 -
35.《江城子 癸丑岁季夏下浣,信步至渔溪潘氏庄》 元·邵亨贞
舟坐绿树间。
适行囊中有松雪翁所书江城子,逸态飞越,不忍释手,因依调口占,以寄清与。
古人云,人生百年间,大要行不耳,卒章以此意为消疏云过雨漏斜阳。
树阴凉。 -
36.《十月初六日同仇仁近至王子由庵遂饮白云李居》 宋·方回
初上吴山北,遂过吴山南。
茂树悉剪剃,余石空巉岩。
向来华屋处,十不存二三。
忽如入壶天,偶得羽人庵。 -
37.《琴曲歌辞·别鹤》 唐·王建
主人一去池水绝,池鹤散飞不相别。
青天漫漫碧海重,知向何山风雪中。
万里虽然音影在,向心终是死生同。
池边巢破松树死,树头年年乌生子。 -
38.《寒雨朝行视园树》 唐·杜甫
柴门杂树向千株,丹橘黄甘此地无。
江上今朝寒雨歇,篱中秀色画屏纡。
桃蹊李径年虽故,栀子红椒艳复殊。 -
39.《别鹤曲》 唐·王建
主人一去池水绝,池鹤散飞不相别。
青天漫漫碧水重,知向何山风雪中。
万里虽然音影在,两心终是死生同。
池边巢破松树死,树头年年乌生子。 -
40.《李肱所遗画松诗书两纸得四十韵》 唐·李商隐
万草已凉露,开图披古松。
青山遍沧海,此树生何峰。
孤根邈无倚,直立撑鸿濛。
端如君子身,挺若壮士胸。