-
81.《我生行》 明·傅汝舟
我生不死命在仙,从师远岳方来旋。
皇天未许斩蛟鳄,腰蟠龙剑徒蹁跹。
尘心洗尽五湖月,意气散作六合烟。
朅来人间四十年,布袍高格恼市廛。 -
82.《题边长文所画山水图歌为常伯敬赋》 明·刘崧
五月炎风扇长夏,黄埃扑面湖堤下。
山水娱人未拟归,撷兰轩里看图画。
中峰九叠开芙蓉,春云盘盘上高松。
苔径未逢秋雨屐,石楼似听霜晨钟。 -
83.《四月十一日初食荔支》 宋·苏轼
南村诸杨北村卢,(谓杨梅、卢橘也。
)白花青叶冬不枯。
垂黄缀紫烟雨里,特与荔支为先驱。
海山仙人绛罗襦,红纱中单白玉肤。 -
84.《自警》 宋·秦观
古人去後音容寂,何处茫茫寻旧迹。
君看草遍北邙山,骼骴犹来丘垄积。
那堪此地日黄昏,长途万里伤行客。
只知恩爱动伤情,岂悟区区头已白。 -
85.《东山避暑用辘轳体》 宋·陆游
避暑穿林随所之,一奴每负胡床随。
望秋槁叶有先陨,未暮赫日无余晖。
轮囷离奇涧松古,勾輈格磔蛮禽悲。
北岩竹间最惨栗,清啸倚石真忘归。 -
86.《不寐》 宋·张耒
荒庭雨多秋草侵,秋蛩相语秋夜深。
草虫暗飞羽格磔,星河影高天淡白。
骚人多怀夜不眠,老松微吟风飒然。
山川浩荡何日还,晚空漫漫白露寒。 -
87.《鹤联句》 宋·欧阳修
上霄降灵气,锺此千年禽。
幽闲靖节性,孤高伯夷心。
颉频紫霄垠,飘颻沧浪浔。
岳湛有仙姿,钧韶无俗音。 -
88.《思白兔杂言戏答公仪忆鹤之作》 宋·欧阳修
君家白鹤户雪毛,我家白兔白玉毫。
谁将赠两翁,谓此二物皎洁胜琼瑶。
已怜野性易驯扰,复爱仙格何孤高。
玉兔四蹄不解舞,不如双鹤能清◇。 -
89.《鹤联句》 宋·范仲淹
上霄降灵气,锺此千年禽。
幽间靖节性,孤高伯夷心。
颉颃紫霄垠,飘飘沧浪浔。
岳湛有仙姿,钧韶无俗音。 -
90.《次韵和刘夔判官对雪》 宋·范仲淹
蔌蔌楼台外,新辉溢四遐。
云中凋玉叶,星际落榆花。
岳色参差露,松声彷佛加。
风流裁赋苑,清苦读书家。 -
91.《寄题孙氏碧鲜亭》 宋·范仲淹
天地何风流,复生王子猷。
黄金买碧鲜,绿玉排清秋。
非木亦非草,东君岁寒实。
耿耿金石性,雪霜不能老。 -
92.《谢黄揔太博见示文集》 宋·范仲淹
松桂有嘉色,不与众芳期。
金石有正声,讵将群响随。
君子著雅言,以道不以时。
仰止江夏公,大醇元小疵。 -
93.《齐天乐·天开图画江山秀》 宋·无名氏
天开图画江山秀。
怪得人间希有。
屏岛精神,潭溪骨格,锺作名门华胄。
满堂昼绣。 -
94.《尹子渐归华产茯苓若人形者赋以赠行》 宋·梅尧臣
因归话茯苓,久著桐君籍。
成形得人物,具体存标格。
神岳畜粹和,寒松化膏液。
外凝石棱紫,内蕴琼腴白。 -
95.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
96.《仲咸因春游商山下得三怪石辇致郡斋甚有幽趣》 宋·王禹偁
咏尽千峰雪,吟行六里春。
布多成暇政,方称好闲身。
物得商山下,形如震泽根。
初期谷城叟,乍遇魏榆神。 -
97.《黄秀才北郊书堂》 宋·文同
吾邑固僻陋,巉巉合群山。
苟无贤者居,孰能营幽闲。
黄子治北郊,胜绝收其间。
长溪断谷口,嚣哗隔尘阛。 -
98.《洗竹》 宋·邵雍
岁寒松柏共经秋,丛剉无端蔽翳稠。
遍地冗枝都与去,倚天高幹一齐留。
应龙吟后声能效,仪凤来时功可收。
未说其佗为用处,此般风格最难俦。 -
99.《次韵子瞻寄眉守黎希声》 宋·苏辙
眼看狂澜倒百川,孤根漂荡水无边。
思家松菊荒三迳,回首讴歌沸二天。
簿领沉迷催我老,春秋废格累公贤。
邻居屈指今谁在,一念伤心十五年。 -
100.《清友堂为吕宾峰题》 宋·李吕
恶草不可近,恶虫不可逢。
草有有钩吻,入口裂其胸。
虫中有细腰,虿尾犹铦锋。
人生涉世故,得不戒游从。