-
161.《巫山高》 唐·李沇
抉天心,开地脉,浮动凌霄拂蓝碧。
襄王端眸望不极,似睹瑶姬长叹息。
巫妆不治独西望,暗泣红蕉抱云帐。 -
162.《雪》 唐·李洞
迢迢来极塞,连阙谓风吹。
禅客呵金锡,征人擘冻旗。
细填虫穴满,重压鹤巢欹。
有影晴飘野,无声夜落池。 -
163.《次韵和朱况雨中之什》 唐·胡宿
苍野迷云黯不归,远风吹雨入岩扉。
石床润极琴丝缓,水阁寒多酒力微。
夕梦将成还滴滴,春心欲断正霏霏。
忧花惜月长如此,争得东阳病骨肥。 -
164.《景阳台怀古》 唐·陈贶
景阳六朝地,运极自依依。
一会皆同是,到头谁论非。
酒浓沈远虑,花好失前机。
见此尤宜戒,正当家国肥。 -
165.《赠江西周大夫(一作赠周太史)》 唐·陈陶
否极生大贤,九元降灵气。
独立正始风,蔚然中兴瑞。
渊伦照三古,磊落涵泾渭。
真貌月悬秋,雄词雷出地。 -
166.《圣帝击壤歌四十声》 唐·陈陶
百六承尧绪,艰难土运昌。
太虚横彗孛,中野斗豺狼。
帝曰更吾嗣,时哉忆圣唐。
英星垂将校,神岳诞忠良。 -
167.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
168.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
169.《步虚词五首》 唐·徐铉
气为还元正,心由抱一灵。
凝神归罔象,飞步入青冥。
整服乘三素,旋纲蹑九星。
琼章开后学,稽首奉真经。 -
170.《光穆皇后挽歌三首》 唐·徐铉
仙驭期难改,坤仪道自光。
閟宫新表德,沙麓旧膺祥。
素帟尧门掩,凝笳毕陌长。
东风惨陵树,无复见亲桑。 -
171.《讲德联句》 唐·皎然
先王设位,以正邦国。
建立大官,封植有德。
——潘述
二南敷化,四岳述职。 -
172.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
173.《偶作五首》 唐·贯休
谁信心火多,多能焚大国。
谁信鬓上丝,茎茎出蚕腹。
尝闻养蚕妇,未晓上桑树。
下树畏蚕饥,儿啼亦不顾。 -
174.《寿春节进》 唐·贯休
圣运关天纪,龙飞古帝基。
振摇三蜀地,耸发万年枝。
出震同中古,承乾动四夷。
恩颁新命广,泪向旧朝垂。 -
175.《闻许棠及第因寄桂雍》 唐·贯休
时清道合出尘埃,清苦为诗不仗媒。
今日桂枝平折得,几年春色并将来。
势扶九万风初极,名到三山花正开。
更有平人居蛰屋,还应为作一声雷。 -
176.《寄洛下王彝训先辈二首》 唐·齐己
贾岛存正始,王维留格言。
千篇千古在,一咏一惊魂。
离别无他寄,相思共此门。
阳春堪永恨,郢路转尘昏。 -
177.《登祝融峰》 唐·齐己
猿鸟共不到,我来身欲浮。
四边空碧落,绝顶正清秋。
宇宙知何极,华夷见细流。
坛西独立久,白日转神州。 -
178.《述怀》 唐·尚颜
青门聊极望,何事久离群。
芳草失归路,故乡空暮云。
信回陵树老,梦断灞流分。
兄弟正南北,鸿声堪独闻。 -
179.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
180.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。