-
121.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
122.《依韵和丁元珍见寄》 宋·梅尧臣
我从江南来,挂席江上正。
轻舟自行速,不与风力竞。
乃省少时学,强勉无佳兴。
初如弄机杼,未解布丝经。 -
123.《三和》 宋·刘克庄
岁晚文园渴疾深,相瞻北斗不堪斟。
幸无封禅书留藁,岂有长门赋卖金。
它日友人定郊谥,当时酒客诵雄箴。
箕山未是逃名地,何处人间有密林。 -
124.《大雪复用前韵呈王尚书》 宋·陈造
密雪何自来,雨襧云其祖。
史臣纪上瑞,外此可无语。
帝岂为诗设,偏为诗人取。
梁园谢家庭,丽句传今古。 -
125.《次韵盛教授》 宋·陈造
词章有馀力,老色叹侵寻。
况苦漳滨卧,俄聆正始音。
新篇惊间发,平处冠来今。
修月无前手,凌云得此心。 -
126.《次韵国香诗》 宋·王铚
百花零落悲春晚,不复林园门可款。
待花结实春已归,到头只有东家管。
楚宫女子春华敷,为云为雨皆有余。
亲逢一顾倾国色,不解迎人专城居。 -
127.《千叶黄梅歌呈王梦得张以道》 宋·张镃
笛声吹起南湖水,散作奇葩江园里。
被春收入玉照堂,不逐余芒弄红紫。
一春开霁能几时,江梅正多人来稀。
光风屈指已过半,赖有缃蕊森高枝。 -
128.《游园》 宋·晁公溯
林阴忽忽已藏鸦,作急寻芳赏岁华。
尊每不空缘好客,席无阿乡为随花。
开新合故从衣薄,度密穿深信帽斜。
傥有归休五亩宅,老夫著处便为家。 -
129.《灵隐观风亭雪矶小酌》 宋·顾逢
林峦深密地,怪石紫苔存。
留得巉岩势,全无斧凿痕。
浮云沉水底,落叶走山根。
最喜倾杯处,高僧遇老温。 -
130.《和题屈氏园》 宋·李复
密树烟深绿映门,入门清绝隔嚣尘。
须知泽畔行吟客,便是林问散发人。
山色满楼何处尽,花香过酒逐番新。
东风时引閒云到,留作轻阴欲驻春。 -
131.《怀樗寮》 宋·释绍昙
半生鱼佩解黄金,泉石郊坰得趣深。
幽兴发时闲副墨,俗尘捐处静观心。
圣贤炉冶鎔声色,妙密工夫铿古今。
遐想莲居驰梦远,不应轻易到瑶林。 -
132.《再和倒韵》 宋·苏颂
新植苍筤竹,欣欣若感知。
日阴纷展盖,风韵巧吹篪。
幸对人潇洒,兼依地坦夷。
二年官此者,一日可忘之。