-
1.《餈韵杨公济奉议梅花十首》 宋·苏轼
梅梢春色弄微和,作意南枝剪刻多。
月黑林间逢缟袂,霸陵醉尉误谁何。 -
2.《食柑》 宋·苏轼
一双罗帕未分珍,林下先尝愧逐臣。
露叶霜枝剪寒碧,金盘玉指破芳辛。
清泉蔌蔌先流齿,香雾霏霏欲噀人。
坐客殷勤为收子,千奴一掬奈吾贫。 -
3.《十叠》 宋·刘克庄
有花多处便凭栏,插在金瓶不必看。
百斛量珠真富贵,两枝剪彩太寒酸。 -
4.《剪彩》 唐·张九龄
姹女矜容色,为花不让春。
既争芳意早,谁待物华真。
叶作参差发,枝从点缀新。
自然无限态,长在艳阳晨。 -
5.《奉和圣制立春日侍宴内殿出剪彩花应制》 唐·刘宪
上林宫馆好,春光独早知。
剪花疑始发,刻燕似新窥。
色浓轻雪点,香浅嫩风吹。
此日叨陪侍,恩荣得数枝。 -
6.《剪彩》 唐·沈佺期
宫女怜芳树,裁花竞早荣。
寒依刀尺尽,春向绮罗生。
弱蒂盘丝发,香蕤结素成。
纤枝幸不弃,长就玉阶倾。 -
7.《咏柳/柳枝词》 唐·贺知章
碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦。
不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀。 -
8.《与贾至舍人于龙兴寺剪落梧桐枝望灉湖》 唐·李白
剪落青梧枝,灉湖坐可窥。
雨洗秋山净,林光澹碧滋。
水闲明镜转,云绕画屏移。
千古风流事,名贤共此时。 -
9.《与贾至舍人于龙兴寺剪落梧桐枝望灉湖》 唐·李白
剪落青梧枝,灉湖坐可窥。
雨洗秋山净,林光澹碧滋。
水闲明镜转,云绕画屏移。
千古风流事,名贤共此时。 -
10.《杨柳枝二十韵》 唐·白居易
小妓携桃叶,新声蹋柳枝。
妆成剪烛后,醉起拂衫时。
绣履娇行缓,花筵笑上迟。
身轻委回雪,罗薄透凝脂。