-
1.《顿寒怀单祥卿教论》 宋·戴表元
霜花一夜白,风叶满村黄。
欲出岁华老,相思江水长。
留枝庶鹊户,存蜜补蜂粮。
想见山行处,开窗新酒香。 -
2.《冬日宴于庶子宅各赋一字得趣》 唐·令狐德棻
高门聊命赏,群英于此遇。
放旷山水情,留连文酒趣。
夕烟起林兰,霜枝殒庭树。
落景虽已倾,归轩幸能驻。 -
3.《和董庶中古散调词赠尹果毅》 唐·刘禹锡
昔听东武吟,壮年心已悲。
如何今濩落,闻君辛苦辞。
言有穷巷士,弱龄颇尚奇。
读得玄女符,生当事边时。 -
4.《与皇甫庶子同游城东》 唐·白居易
闲游何必多徒侣,相劝时时举一杯。
博望苑中无职役,建春门外足池台。
绿油剪叶蒲新长,红蜡黏枝杏欲开。
白马朱衣两宫相,可怜天气出城来。 -
5.《柳枝词七首》 宋·张咏
轻柔多称地多宜,才种纤桃又引枝。
不及垂阴向黎庶,春风一路送亡隋。 -
6.《吴仲庶殿院寄示与吕冲之马仲涂唱和诗六篇邀》 宋·梅尧臣
我实山野人,不识经济宜。
闻歌汴渠劳,谩缀汴渠诗。
汴水源本清,随分黄河枝。
浊流方已盛,清派不可推。 -
7.《以白山茶寄吴仲庶见贶佳篇依韵和酬》 宋·曾巩
山茶纯白是天真,筠笼封题摘尚新。
秀色未饶三谷雪,清香先得五峰春。
琼花散漫情终荡,玉蕊萧条迹更尘。
远寄一枝随驿使,欲分芳种恨无因。 -
8.《饮乐屯庶侄家赋腊梅和陈简斋韵》 宋·刘学箕
释迦黄成禅可夸,色想熏渍霜中葩。
不然安得白玉蕊,而乃幻此黄金花。
信知造化真有法,蜂须酿蜜蜜酿蜡。
蜡凝花房丰不腴,桃李漫山焉可如。 -
9.《梅花喜神谱·烂熳二十八枝》 宋·宋伯仁
世道多巇{左山右虚},进趋思退却。
一步一回头,庶无轻失脚。 -
10.《梅花喜神谱·大开一十四枝》 宋·宋伯仁
九华并六角,流传名不同。
无如慰黎庶,为我扬仁风。 -
11.《梅花喜神谱·大开一十四枝》 宋·宋伯仁
相见是非多,但旁观便了。
庶无人共知,鼻孔长多少。 -
12.《乐府杂曲·鼓吹铙歌·靖本邦》 唐·柳宗元
本邦伊晋,惟时不靖。
根柢之摇,枝叶攸病。
守臣不任,勩于神圣。
惟钺之兴,翦焉则定。
洪惟我理,式和以敬。
群顽既夷,庶绩咸正。
皇谟载大,惟人之庆。 -
13.《赠三侍御》 唐·常建
高山临大泽,正月芦花干。
阳色薰两崖,不改青松寒。
士贤守孤贞,古来皆共难。
明君错甚才,台上飞三鸾。 -
14.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
15.《自京赴奉先县咏怀五百字/自京赴奉先咏怀五百字》 唐·杜甫
杜陵有布衣,老大意转拙。
许身一何愚,窃比稷与契。
居然成濩落,白首甘契阔。
盖棺事则已,此志常觊豁。 -
16.《四松》 唐·杜甫
四松初移时,大抵三尺强。
别来忽三载,离立如人长。
会看根不拔,莫计枝凋伤。
幽色幸秀发,疏柯亦昂藏。 -
17.《四松》 唐·杜甫
四松初移时,大抵三尺强。
别来忽三载,离立如人长。
会看根不拔,莫计枝凋伤。
幽色幸秀发,疏柯亦昂藏。 -
18.《往在》 唐·杜甫
往在西京日,胡来满彤宫。
中宵焚九庙,云汉为之红。
解瓦飞十里,繐帷纷曾空。
疚心惜木主,一一灰悲风。 -
19.《江头四咏·丁香》 唐·杜甫
丁香体柔弱,乱结枝犹垫。
细叶带浮毛,疏花披素艳。
深栽小斋后,庶近幽人占。
晚堕兰麝中,休怀粉身念。 -
20.《冬夜题旅馆》 唐·钱起
退飞忆林薮,乐业羡黎庶。
四海尽穷途,一枝无宿处。
严冬北风急,中夜哀鸿去。
孤烛思何深,寒窗坐难曙。
劳歌待明发,惆怅盈百虑。