-
261.《水调歌头·亭小可容膝》 元·周权
亭小可容膝,真似寄鹩枝。
客来休讶迫窄,老子只随宜。
凫鹤短长莫问,鹏*逍遥自适,何暇论成亏。
万事一尊酒,齐物物难齐。 -
262.《古柏行》 明·李奎
虞山古柏几千岁,根盘节错罗星文。
灵气常悬白日雨,疏枝乱洒青天云。
霜柯露干了不识,半是苍苔半成石。
石上犹存古镜光,青萍未拭芙蓉色。 -
263.《中秋》 宋·钱易
天惨严霜厚,神清宿雨微。
枝空蝉擬脱,巢冷燕谋归。
白日莲塘梦,红纱水国衣。
锦书知未了,轧轧弄鸣机。 -
264.《春日作》 宋·许必胜
雨过验庭树,始知春气迁。
造化不相限,随意成斑斓。
蒙蒙一寸枝,新故伤其间。
四时递相见,花叶了不閒。 -
265.《都门春日寄友》 明·蔡昶
曲曲宫墙绕御河,春冰消尽水生波。
桃花带雨垂枝重,柳色笼烟隔岸多。
白首蔡邕嗟老矣,青年沈约奈狂何。
典衣莫惜沽新酿,笑听吴姬《子夜歌》。 -
266.《和徐德彰春日杂咏(八首)》 明·陈完
蹀躞青骢款款骑,浅村深巷柳如丝。
土墙茅草低低屋,竹径柴门短短篱。
细雨一帘飞燕子,香风十里醉花枝。
馆娃溪上春如海,时有人歌《白筼》词。
¤ -
267.《秋日怀庞学博》 明·陆弼
萧萧一径入秋苔,束带时愁长吏催。
旅食又看鸿雁至,家书常共荔枝来。
花边小几听禽坐,竹里孤琴候客开。
千载赋成伤不遇,白头谁惜董生才。 -
268.《怀古堂夏日漫兴八首(录四)》 明·钱谦贞
卷帘新月倚栏风,看到浮云世事空。
黄壤几埋青鬓客,丹枝宁上白头翁。
据鞍顾主心徒壮,探笔还人技已穷。
何似此间无事坐,细斟春酒摘秋菘。
¤ -
269.《送叶明斋如京》 明·一愚贤公
伤君远行迈,白日何凄其。
微阳漏林光,稍稍照人衣。
天高鸟垂翼,风紧花落枝。
荒台俯流水,万里长相思。 -
270.《题王学士所藏王孟端老桧苍崖图》 明·曾棨
王郎工画妙入神,平生强项世所嗔。
有时兴至自盘礴,睥睨已喜旁无人。
忽然放笔作古桧,白日烟云倏暝晦。
淋漓尽带雷雨垂,惨淡长疑鬼神会。 -
271.《午风亭为序庵太史》 明·张邦奇
青草池边绿树枝,晴空白日飏游丝。
湘帘半卷飞花入,正是午风吹客时。 -
272.《士女图》 未知·张宁
吴城士女越样妆,笼冠盘髻销金裳。
东风淡荡桃李月,看花不语情何长。
女伴相将牵稚子,庭院无人花正芳。
阳春宛宛白日暮,空抱花枝归洞房。 -
273.《春日游华山》 明·赵贞吉
望华山,迢迢千仞不可攀。
青莲削玉浮云外,白雪堆盐翠霭间。
翠霭浮云度飞鸟,黄尘青镜春风晓。
银甲弹筝芳草傍,金槽压酒垂杨道。 -
274.《生日次韵南郭子二首》 宋·王安石
寒逼清枝故有梅,草堂先对白头开。
残骸已若鸡年梦,犹见骚人几度来。 -
275.《和赵国兴知录赠琴》 宋·辛弃疾
赵君胸中何瑰奇,白日照耀珊瑚枝。
新诗哦成七字句,孤桐赠我千金资。
人间皓齿蛾眉斧,筝笛纷纷君未许。
自言工作古谁骚,十指黄钟挟大吕。 -
276.《春日绝句》 宋·陆游
门前唤担买芳菲,白发犹堪插一枝。
旧厌蛙声今喜听,墙阴特地作盆池。 -
277.《秋日次前辈新年韵》 宋·陆游
旧交多隽杰,离散各何之?骐骥志千里,鹪鹩巢一枝。
青云迷故步,白首负明时。
幸有残书卷,犹堪付小儿。 -
278.《冬日》 宋·陆游
室中恰受一蒲团,也抵三千世界宽。
上茦莫如扃户坐,苦闲犹复取书看。
蔬青饭软枝梧老,窗白炉新准备寒。
堪笑此翁幽独惯,却嫌儿女话团栾。 -
279.《连日治圃至山亭又作五字》 宋·陆游
门开度略彴,路尽上坡陀。
农隙闲耕犊,樵归起醉歌。
青烟舞鸾凤,白石伏鼋鼍。
剩有筇枝兴,穷冬气已和。 -
280.《十月一日浮桥成以故事宴客凌云》 宋·陆游
阴风吹雨白昼昏,谁扫云雾升朝暾?三江水缩献洲渚,九顶秀色欲塞门。
西山下竹十万个,江面便可驰车辕。
巷无居人亦何怪,释耒来看空山村。
竹枝宛转秋猿苦,桑落潋灩春泉浑。