-
41.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
42.《赠外》 唐·魏氏
浮萍依绿水,弱茑寄青松。
与君结大义,移天得所从。
翰林无双鸟,剑水不分龙。
谐和类琴瑟,坚固同胶漆。 -
43.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
44.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
45.《满庭芳》 宋·晁补之
乡物牵情,家山回首,浩然归兴难收。
报恩心事,投老拚悠悠。
却笑当年牛下,轻自许、激烈寒讴。
成何事,夷犹桂辑,兰芷咏芳洲。 -
46.《满庭芳(张敏叔、程致道和示,复用韵寄酬)》 宋·叶梦得
枫落吴江,扁舟摇荡,暮山斜照催晴。
此心长在,秋水共澄明。
底事经年易判,惊遗恨、悄悄难平。
临风处,佳人万里,霜笛与谁横。 -
47.《南歌子》 宋·吕渭老
策杖穿荒圃,登临笑晚风。
无穷秋色蔽晴空。
遥见夕阳江上、卷飞蓬。
雁过菰蒲远,山遥梦寐通。
一林枫叶堕愁红。
归去暮烟深处、听疏钟。 -
48.《踏莎行(灵泉重阳作)》 宋·李流谦
菊露晴黄,枫霜晚翠。
重阳气候偏如此。
异乡牢落怕登临,吾家落照飞云是。
举扇尘低,脱巾风细。
灵苗医得人憔悴。
灯前点检欠谁人,惟有断鸿知此意。 -
49.《永遇乐(霜词)》 宋·赵长卿
宵露珠零,溅冰花薄,凝瑞偏早。
月练轻翻,风刀碎剪,青女呈纤巧。
微丹枫缬,低摧蕉尾,不觉半池莲倒。
最好是、千林橘柚,轻黄一村封了。 -
50.《满江红(自赋)》 宋·汪莘
万古灰飞,算何用、黄金满屋。
吾老矣,几番重九,几杯_醁。
此日登临多恨别,明年强健何由卜。
且唤教、儿女逐人来,寻黄菊。 -
51.《齐天乐(秋兴)》 宋·史达祖
阑干只在鸥飞处,年年怕吟秋兴。
断浦沉云,空山挂雨,中有诗愁千顷。
波声未定。
望舟尾拖凉,渡头笼暝。 -
52.《过秦楼(避暑次B634云韵)》 宋·周密
绀玉波宽,碧云亭小,苒苒水枫香细。
鱼牵翠带,燕掠红衣,雨急万荷喧睡。
临槛自采瑶房,铅粉沾襟,雪丝萦指。
喜嘶蝉树远,盟鸥乡近,镜奁光里。 -
53.《徵招(九日登高)》 宋·张涅
江蓠摇落江枫冷,霜空雁程初到。
万景正悲凉,奈曲终人杳。
登临嗟老矣,问今古、清愁多少。
一梦东园,十年心事,恍然惊觉。 -
54.《登岳阳楼二首》 宋·陈与义
洞庭之东江水西,帘旌不动夕阳迟。
登临吴蜀横分地,徙倚湖山欲暮时。
万里来游还望远,三年多难更凭危。
白头吊古风霜里,老木沧波无限悲。 -
55.《招魂》 先秦·屈原
朕幼清以廉洁兮,身服义而未沫。
主此盛德兮,牵于俗而芜秽。
上无所考此盛德兮,长离殃而愁苦。
帝告巫阳曰:“有人在下,我欲辅之。 -
56.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
57.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
58.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
59.《豫章行》 南北朝·薛道衡
江南地远接闽瓯。
山东英妙屡经游。
前瞻叠障千重阻。
却带惊湍万里流。 -
60.《虞山》 宋·方信孺
西风搅桂树,落日明枫林。
游子怀归期,予悲渺登临。
虞山一何高,湘水一何深。
英皇仅枯冢,寂寞薰兮琴。