-
21.《赠雪山杲公(二首·以下剃染后作)》 明·等慈润公
垝垣甫及肩,陋室仅容膝。
夜雪启重扉,春云生四壁。
檐傍潇湘竹,窗临洞庭橘。
与之同岁寒,不受冰霜色。 -
22.《感皇恩·露染武夷秋》 宋·辛弃疾
露染武夷秋,千蛮耸翠。
练色泓澄玉清水。
十分冰鉴,未吐玉壶天地。
精神先付与,人中瑞。
青锁步趋,紫微标致。
凤翼看看九十里。
任挥金碗,莫负凉飚佳致。
瑶台人度曲,千秋岁。 -
23.《劝石洞道真师染袈裟颂》 宋·黄庭坚
丈夫出家,当被坏色衣。
蜀僧袈裟,多似苾(上艹下刍)
尼。
轻罗绉縠,染成春柳丝。
撩蜂引蝶,唯欠远山眉。 -
24.《春色》 宋·强至
浅深花面染,来去柳边浮。
雨气那能洗,年光亦共流。
浓浓交野绿,拂拂上朱楼。
转恐纷华眼,萧条不爱秋。 -
25.《用雪坡春色韵》 宋·刘学箕
才出城门兴便浓,晴光野色两俱融。
柳方染得三分绿,桃已熏成一半红。
山涌林峦荒寺隐,湖分港汊小舟通。
相携各自论年事,几度春风一鬓蓬。 -
26.《折丹桂·气财色酒相调引》 元·王哲
气财色酒相调引。
迷惑人争忍。
因斯染患请郎中,鬼使言,你且尽。
不须把脉休频诊,死病今番准。 -
27.《满庭芳 赠淳化染何先生》 元·马钰
染家为作,闲闲思忖。
讲些是非试听。
揽下绫罗纨绮,满椿一甑。
缘甚炼教伤熟,为惜他、颜色故恁。 -
28.《添色红》 宋·宋庠
景淑能藏媚,情多不顿开。
初疑香色老,终伴采烟来。
夕露濡仙缬,晴阳染醉腮。
施朱应有意,併为楚人材。 -
29.《秋色》 宋·黄庚
凭高望不极,望断动愁情。
落日凄凉处,西风点染成。
丹枫明野驿,白水浸江城。
马上人回首,戎戎黯客程。 -
30.《秋色》 宋·黄庚
虹影界开微惨淡,雁痕点破更凄清。
一番雨过天容碧,尽是西风染得成。 -
31.《山阁晚秋》 唐·李世民
山亭秋色满,岩牖凉风度。
疏兰尚染烟,残菊犹承露。
古石衣新苔,新巢封古树。
历览情无极,咫尺轮光暮。 -
32.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·朱鹭》 唐·张籍
翩翩兮朱鹭,来泛春塘栖绿树。
羽毛如翦色如染,远飞欲下双翅敛。
避人引子入深堑,动处水纹开滟滟。
谁知豪家网尔躯,不如饮啄江海隅。 -
33.《相和歌辞·宫怨》 唐·长孙佐辅
窗前好树名玫瑰,去年花落今年开。
无情春色尚识返,君心忽断何时来。
忆昔妆成候仙仗,宫琐玲珑日新上。 -
34.《仲春郊外》 唐·王勃
东园垂柳径,西堰落花津。
物色连三月,风光绝四邻。
鸟飞村觉曙,鱼戏水知春。
初晴山院里,何处染嚣尘。 -
35.《折柳篇》 唐·许景先
春色东来度渭桥,青门垂柳百千条。
长杨西连建章路,汉家林苑纷无数。
萦花始遍合欢枝,游丝半罥相思树。 -
36.《汴堤柳(一本作题河边枯柳)》 唐·王泠然
隋家天子忆扬州,厌坐深宫傍海游。
穿地凿山开御路,鸣笳叠鼓泛清流。
流从巩北分河口,直到淮南种官柳。 -
37.《辋川别业》 唐·王维
不到东山向一年,归来才及种春田。
雨中草色绿堪染,水上桃花红欲然。
优娄比丘经论学,伛偻丈人乡里贤。
披衣倒屣且相见,相欢语笑衡门前。 -
38.《题璿公山池》 唐·李颀
远公遁迹庐山岑,开士幽居祇树林。
片石孤峰窥色相,清池皓月照禅心。
指挥如意天花落,坐卧闲房春草深。
此外俗尘都不染,惟馀玄度得相寻。 -
39.《长沙早春雪后临湘水,呈同游诸子》 唐·刘长卿
汀洲暖渐渌,烟景淡相和。
举目方如此,归心岂奈何。
日华浮野雪,春色染湘波。
北渚生芳草,东风变旧柯。
江山古思远,猿鸟暮情多。
君问渔人意,沧浪自有歌。 -
40.《云母泉诗》 唐·李华
晨登玄石岭,岭上寒松声。
朗日风雨霁,高秋天地清。
山门开古寺,石窦含纯精。
洞彻净金界,夤缘流玉英。