-
61.《早秋三首》 唐·许浑
遥夜泛清瑟,西风生翠萝。
残萤委玉露,早雁拂银河。
高树晓还密,远山晴更多。
淮南一叶下,自觉老烟波。 -
62.《秋晚怀茅山石涵村舍》 唐·许浑
十亩山田近石涵,村居风俗旧曾谙。
帘前白艾惊春燕,篱上青桑待晚蚕。
云暖采茶来岭北,月明沽酒过溪南。
陵阳秋尽多归思,红树萧萧覆碧潭。 -
63.《西园》 唐·刘得仁
夏圃秋凉入,树低逢帻欹。
水声翻败堰,山翠湿疏篱。
绿滑莎藏径,红连果压枝。
幽人更何事,旦夕与僧期。 -
64.《柳枝词五首》 唐·薛能
朝阳晴照绿杨烟,一别通波十七年。
应有旧枝无处觅,万株风里卓旌旃。
晴垂芳态吐牙新,雨摆轻条湿面春。
别有出墙高数尺,不知摇动是何人。 -
65.《题圭峰下长孙家林亭》 唐·韩琮
赵国林亭二百年,绿苔如毯葛如烟。
闲期竹色摇霜看,醉惜松声枕月眠。
出树圭峰寒压坐,入篱沙濑碧流天。
明知富贵非身物,莫为金章堕地仙。 -
66.《烧歌》 唐·温庭筠
起来望南山,山火烧山田。
微红夕如灭,短焰复相连。
差差向岩石,冉冉凌青壁。
低随回风尽,远照檐茅赤。 -
67.《赠郑处士》 唐·温庭筠
飘然随钓艇,云水是天涯。
红叶下荒井,碧梧侵古槎。
醉收陶令菊,贫卖邵平瓜。
更有相期处,南篱一树花。 -
68.《三羞诗三首》 唐·皮日休
吾闻古君子,介介励其节。
入门疑储宫,抚己思鈇钺。
志者若不退,佞者何由达。
君臣一殽膳,家国共残杀。 -
69.《秋晚留题鲁望郊居二首》 唐·皮日休
竹树冷濩落,入门神已清。
寒蛩傍枕响,秋菜上墙生。
黄犬病仍吠,白驴饥不鸣。
唯将一杯酒,尽日慰刘桢。 -
70.《江墅言怀》 唐·陆龟蒙
病身兼稚子,田舍劣相容。
迹共公卿绝,贫须稼穑供。
月方行到闰,霜始近言浓。
树少栖禽杂,村孤守犬重。 -
71.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
72.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
73.《经周处士故居》 唐·方干
愁吟与独行,何事不伤情。
久立钓鱼处,唯闻啼鸟声。
山蔬和草嫩,海树入篱生。
吾在兹溪上,怀君恨不平。 -
74.《经周处士故居》 唐·方干
愁吟与独行,何事不伤情。
久立钓鱼处,唯闻啼鸟声。
山蔬和草嫩,海树入篱生。
吾在兹溪上,怀君恨不平。 -
75.《自遣》 唐·郑谷
强健宦途何足谓,入微章句更难论。
谁知野性真天性,不扣权门扣道门。
窥砚晚莺临砌树,迸阶春笋隔篱根。
朝回何处消长日,紫阁峰南有旧村。 -
76.《雨》 唐·韩偓
坐来簌簌山风急,山雨随风暗原隰。
树带繁声出竹闻,溪将大点穿篱入。
饷妇寥翘布领寒,牧童拥肿蓑衣湿。
此时高味共谁论,拥鼻吟诗空伫立。 -
77.《雨》 唐·韩偓
坐来簌簌山风急,山雨随风暗原隰。
树带繁声出竹闻,溪将大点穿篱入。
饷妇寥翘布领寒,牧童拥肿蓑衣湿。
此时高味共谁论,拥鼻吟诗空伫立。 -
78.《途中望雨怀归》 唐·韦庄
满空寒雨漫霏霏,去路云深锁翠微。
牧竖远当烟草立,饥禽闲傍渚田飞。
谁家树压红榴折,几处篱悬白菌肥。
对此不堪乡外思,荷蓑遥羡钓人归。 -
79.《村居书事》 唐·韦庄
年年耕与钓,鸥鸟已相依。
砌长苍苔厚,藤抽紫蔓肥。
风莺移树啭,雨燕入楼飞。
不觉春光暮,绕篱红杏稀。 -
80.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。