-
1.《震为苍筤竹》 唐·朱庆馀
为擢东方秀,修然异众筠。
青苍才映粉,蒙密正含春。
嫩箨沾微雨,幽根绝细尘。
乍怜分径小,偏觉带烟新。
结实皆留凤,垂阴似庇人。
顾唯竿在手,深水挂赪鳞。 -
2.《时人为刘毕语》 唐·佚名
刘郎中松树孤标,毕庶子松根绝妙。
-
3.《僧道士蒋玉壶长歌》 明·刘基
先生清如玉壶冰,神闲志一精粹凝。
玄黄健顺六子承,和气块圠粗秽澄。
冲虚澹澹廓以弘,冥茫沕穆恬无能。
火乌入海阴液升,鹑蛇受约不敢腾。 -
4.《绝句漫兴九首》 唐·杜甫
隔户杨柳弱袅袅,恰似十五女儿腰。
谓谁朝来不作意,狂风挽断最长条。
手种桃李非无主,野老墙低还似家。
恰似春风相欺得,夜来吹折数枝花。 -
5.《绝句六首》 唐·杜甫
日出篱东水,云生舍北泥。
竹高鸣翡翠,沙僻舞鹍鸡。
蔼蔼花蕊乱,飞飞蜂蝶多。
幽栖身懒动,客至欲如何。 -
6.《绝句四首》 唐·杜甫
堂西长笋别开门,堑北行椒却背村。
梅熟许同朱老吃,松高拟对阮生论。
欲作鱼梁云复湍,因惊四月雨声寒。
青溪先有蛟龙窟,竹石如山不敢安。 -
7.《木莲树生巴峡山谷间巴民亦呼为黄心树大者…题三绝句云》 唐·白居易
如折芙蓉栽旱地,似抛芍药挂高枝。
云埋水隔无人识,唯有南宾太守知。
红似燕支腻如粉,伤心好物不须臾。
山中风起无时节,明日重来得在无。
已愁花落荒岩底,复恨根生乱石间。
几度欲移移不得,天教抛掷在深山。 -
8.《叹春风兼赠李二十侍郎二绝》 唐·白居易
树根雪尽催花发,池岸冰消放草生。
唯有须霜依旧白,春风于我独无情。
道场斋戒今初毕,酒伴欢娱久不同。
不把一杯来劝我,无情亦得似春风。 -
9.《宅西有流水墙下构小楼临玩之时颇有幽趣…吟偶题五绝句》 唐·白居易
伊水分来不自由,无人解爱为谁流。
家家抛向墙根底,唯我栽莲越小楼。
水色波文何所似,麹尘罗带一条斜。
莫言罗带春无主,自置楼来属白家。 -
10.《奉和思黯相公以李苏州所寄太湖石奇状绝伦…呈梦得》 唐·白居易
错落复崔嵬,苍然玉一堆。
峰骈仙掌出,罅坼剑门开。
峭顶高危矣,盘根下壮哉。
精神欺竹树,气色压亭台。 -
11.《虎丘寺西小溪闲泛三绝》 唐·皮日休
鼓子花明白石岸,桃枝竹覆翠岚溪。
分明似对天台洞,应厌顽仙不肯迷。
绝壑只怜白羽傲,穷溪唯觉锦鳞痴。
更深尚有通樵处,或是秦人未可知。
高下不惊红翡翠,浅深还碍白蔷薇。
船头系个松根上,欲待逢仙不拟归。 -
12.《游长安诸寺联句·招国坊崇济寺·奇松联二十字绝句》 唐·段成式
杉松何相疏,榆柳方迥屑。
无人擅谈柄,一枝不敢折。
——段成式
中庭苔藓深,吹馀鸣佛禽。 -
13.《游道林寺四绝亭,观宋杜诗版》 唐·齐己
宋杜诗题在,风骚到此真。
独来终日看,一为拂秋尘。
古石生寒仞,春松脱老鳞。
高僧眼根静,应见客吟神。 -
14.《游道林寺四绝亭,观宋杜诗版》 唐·齐己
宋杜诗题在,风骚到此真。
独来终日看,一为拂秋尘。
古石生寒仞,春松脱老鳞。
高僧眼根静,应见客吟神。 -
15.《绝句》 唐·吕岩
捉得金晶固命基,日魂东畔月华西。
于中炼就长生药,服了还同天地齐。
莫怪瑶池消息稀,只缘尘事隔天机。
若人寻得水中火,有一黄童上太微。 -
16.《古绝句四首》 两汉·佚名
其一藁砧今何在,山上复有山。
何当大刀头,破镜飞上天。
其二
日暮秋云阴,江水清且深。 -
17.《绝句漫兴九首·其七》 唐·杜甫
糁径杨花铺白毡,点溪荷叶叠青钱。
笋根雉子无人见,沙上凫雏傍母眠。 -
18.《登罗浮绝顶奉同蒋王二大夫作》 清·屈大均
霃霃太古云,至今未开辟。
山气日汹涌,随风洒精液。
触石生洪波,微茫在咫尺。
登山若浮海,舟航即轻策。 -
19.《春日幽居示仲固彦冲十绝》 宋·胡寅
菊本离离趁雨栽,杞根成垅更深培。
诗人自古无供给,倘有敲门载酒来。 -
20.《春日幽居示仲固彦冲十绝》 宋·胡寅
染溪曾是竹千竿,岁久生麟化碧滩。
赖有龙孙振根拨,且须深蛰捍涛澜。