-
21.《和李用夫栽小松》 唐·项斯
移来未换叶,已胜在空山。
静对心标直,遥吟境助闲。
影侵残雪际,声透小窗间。
即耸凌空干,翛翛岂易攀。 -
22.《题吉水县厅前新栽小松》 唐·李中
劚开幽涧藓苔斑,移得孤根植砌前。
影小未遮官舍月,翠浓犹带旧山烟。
群花解笑香宁久,众木虽高节不坚。
输我婆娑栏槛内,晚风萧飒学幽泉。 -
23.《贡院楼北新栽小松》 唐·钱众仲
爱此凌霜操,移来独占春。
贞心初得地,劲节始依人。
笼月烟犹薄,当轩色转新。
枝低无宿羽,叶静不留尘。
每与芝兰近,常惭雨露均。
幸因逢顾盼,生植及兹辰。 -
24.《题新栽小松》 唐·刘得仁
满庭萧飒皆凡木,岂得飕飗似石溪。
雪夜枝柯疑画出,月中长短共人齐。
未知何日干天及,恐到秋来被鹤栖。
却向旧山寻得处,白云根蕟觅应迷。 -
25.《东园墙隅双松可爱,栽酴醾、金沙以绕其上》 宋·杨万里
双松树子碧团栾,红锦缠头白锦冠。
尽放花枝过墙去,不妨分与路人看。 -
26.《谢韩秀才送松栽四首》 宋·冯时行
新拓藤萝住翠峦,移根千本到云端。
初乘雨露迎春种,便作云霄蔽日看。
岩穴从今增气象,伏苓可拟救衰残。
知君有意怜栖隐,更约坚身待岁寒。 -
27.《谢韩秀才送松栽四首》 宋·冯时行
郁葱待得覆岩峦,爱护关心岂一端。
已恐旱乾支水绕,更防牛马倩人看。
何当倚杖听萧瑟,便欲从渠号懒残。
物色最宜清净观,列仙癯瘦不言寒。 -
28.《谢韩秀才送松栽四首》 宋·冯时行
已将疏懒寄云峦,人世於今有万端。
整顿林泉宜急急,上还簪绶亦看看。
移根远带前山涧,荷锸行冲小雨残。
急尔成林十年后,飕飕为作暑天寒。 -
29.《谢韩秀才送松栽四首》 宋·冯时行
餐松食柏老岩峦,药饵从今可问端。
发白颜苍无复惧,骨青髓绿后来看。
色随春焙茶烟碧,凉入晨烹灶火残。
自是本来山泽相,故烦天遣伴凄寒。 -
30.《新栽小松》 宋·释智圆
新种孤松一尺馀,淡烟疏竹便相宜。
闲来且玩凌霜貌,身后谁观合抱时。
冷碧岂容尘染污,贞心宁共草凋衰。
夜深庭际清风起,细韵难教俗耳知。