-
41.《绛都春(秋晚,海棠与黄菊盛开)》 宋·翁元龙
花娇半面。
记蜜烛夜阑,同醉深院。
夜袖粉香,犹未经年如年远。
玉颜不趁秋容换。 -
42.《瑞鹤仙(和丁基仲)》 宋·周氏
画楼帘卷翠。
正柳约东风,摇荡东霁。
缃桃雨才洗。
似妆临宝镜。 -
43.《应天长(柳浪闻莺)》 宋·张矩
翠迷倦舞,红驻老妆,流莺怕与春别。
过了禁烟寒食,东风颤钚铁。
游人恨,柔带结。
更唤醒、羽喉宫舌。 -
44.《应天长(柳浪闻莺)》 宋·张矩
翠迷倦舞,红驻老妆,流莺怕与春别。
过了禁烟寒食,东风颤钚铁。
游人恨,柔带结。
更唤醒、羽喉宫舌。 -
45.《解连环(春梦)》 宋·黄水村
凤楼倚倦。
正海棠睡足,锦香衾软。
似不似、雾阁云窗,拥绝妙灵君,霎时曾见。
屏里吴山,又依约、兽环半掩。 -
46.《金缕曲·初夏》 清·朱彝尊
谁在纱窗语?
是梁问、双燕多愁,惜春归去。
早有田田青荷叶,占断板桥西路。
听半部、新添蛙鼓。 -
47.《冯谖客孟尝君》 先秦·佚名
齐人有冯谖者,贫乏不能自存,使人属孟尝君,愿寄食门下。
孟尝君曰:“客何好?”曰:“客无好也。
”曰:“客何能?”曰:“客无能也。
”孟尝君笑而受之曰:“诺。 -
48.《原道》 唐·韩愈
博爱之谓仁,行而宜之之谓义,由是而之焉之谓道,足乎己无待于外之谓德。
仁与义为定名,道与德为虚位。
故道有君子小人,而德有凶有吉。
老子之小仁义,非毁之也,其见者小也。 -
49.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
50.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
51.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
52.《木兰花慢 喜玉田至》 元·袁易
渺仙游倦迹,乍玄圃,又苍梧。
甚海阔天长,月梁有梦,雁足无书。
泠然御风万里,喜□袍、还对紫霞裾。
一自黄楼赋后,百年此乐应无。 -
53.《满庭芳 和赵仲敬咏雪》 元·朱唏颜
翦水飞花,裁冰作絮,龙宫不管严寒。
斜侵风帽,吟鬓忽衰残。
谁念梁园倦客,黄金尽、作赋才悭。
飘流久,寒欺敝褐,犹事马蹄间。 -
54.《临江仙 坐客有出宠歌者,乃主人旧所欢也》 宋·陆文圭
听得雅歌珠一串,飒然吹动梁尘。
尊前重见旧时人。
主人情未重,情重是嘉宾。
飞絮落花无定在,近前遮莫谁嗔。
文园倦客最伤神。
野亭何处泊,空忆画堂春。 -
55.《睡燕》 元·谢宗可
补巢衔罢落花泥,困顿东风倦翼低。
金屋昼长随蝶化,雕梁春尽怕莺啼。
魂飞汉殿人应老,梦入乌衣路转迷。
却怪卷帘人唤醒,小桥深巷夕阳西。 -
56.《秋日游石堂奉呈卢佥宪》 明·蓝智
荒郊通径僻,野竹闭门深。
白日羲皇世,青山绮皓心。
潜蛟多在壑,宿鸟独归林。
知尔荷锄倦,时为《梁甫吟》。 -
57.《陈桧》 明·马弓
古本凌空百尺过,根盘如石铁为柯。
浓阴不碍金莲座,虚籁犹传玉树歌。
倦客解衣频徙倚,老禅卓锡定摩挲。
云门寺里梁朝柏,身上苔痕想更多。 -
58.《夏日同刘仲修李惟寅诸子出城访丘谦之得飞字》 明·欧大任
西来初弛担,策马问郊扉。
以我思乡泪,沾君去国衣。
齐梁游已倦,江汉赋将归。
一叶秋风里,何年向洛飞。 -
59.《睡蝶》 明·沈天孙
一夜和风遍海棠,家园蝴蝶拂柔桑。
飞随芳树霞衣好,倦宿琪花粉梦香。
似与名蕤分艳色,不堪清露湿秋裳。
因风又度雕阑去,却伴游丝过石梁。 -
60.《答颜惟乔》 明·薛蕙
俗纷倦城肆,放浪怀林莽。
命赏来芳讯,探奇协幽想。
萧条南苑际,中夏犹凄爽。
雨霁绿泉生,风惊白云上。