-
121.《重赋梅花》 宋·王铚
谁言今无返魂香,年年末上开孤芳。
韵高水天冷相照,清极雪月寒交光。
姑射神仙莹冰骨,水精宫人素霓裳。
迎年送腊各愁绝,付与世间幽恨长。 -
122.《临海僧珂公出梅花诗和其韵》 宋·王铚
天公飞雪斗梅英,未有东风便有情。
竹裹藏春春不觉,水边见月月羞明。
神人自惜迷姑射,天女何妨伴净名。
第一花中拈实相,谈禅说法大修行。 -
123.《和夏致宏咏梅》 宋·张嵲
春岚初破晓光迟,青女消余泫玉肌。
雪后离披怜落蕊,溪旁婉约爱横枝。
不随姑射乘风去,定与飞仙待月期。
山静林深香暗度,折来频动故园思。 -
124.《觉道同玩梅》 宋·张嵲
雪尽径泥乾,团栾绕树看。
玉梅呈素艳,霜重月华寒。
一萼半含春意密,数苞未破胭脂粒。
斜枝倒浸碧池深,罗衣暗惹香风湿。 -
125.《和孟阜老梅韵》 宋·陈傅良
朝游山南莫北隅,修竹之下手所披。
五步一顾立不趋,柔枝弱干千万余。
粲然笑倩多新奇,岁寒安用众穉为。
惊嗟怪怪丈人行,缟衣蓝缕冰斲肌。 -
126.《任道源转示玉艳亭探梅诗卷未暇属和闰月十一》 宋·张镃
因花不作等閒来,屐印苔纹酒便回。
明日窗前追昨梦,似逢姑射不逢梅。 -
127.《衰疾几半月梅已空杏花亦烂漫矣忽往一观成古》 宋·张镃
年前约园梅,梅开主人病。
初英仅一窥,旋遭风雨横。
瑰奇耻浪设,收卷归尽净。
追攀梦中事,讵复形啸咏。 -
128.《张户部惠山杨梅》 宋·张镃
尝闻魏伯阳,铸丹会稽山。
功成试其徒,未欲汎与餐。
绐言丹入口,命尽不可还。
一人笃信道,快饵肯作难。 -
129.《雨中约梅再赋》 宋·张镃
寄语堂前万玉枝,未须开尽等人归。
行云佩姑衣从湿,溅水裙轻步自微。
关塞垂杨横槊赋,禁津芳草掞毫挥。
为君岂复仍关念,看到清阴碧实肥。 -
130.《和刘对与顾龙山探梅四首》 宋·刘宰
玉骨冰肌淑且真,只应姑射可为邻。
东风次第吹桃李,输与侬爱第一春。 -
131.《追和晦庵先生十梅韵》 宋·艾性夫
天风开瘴烟,独立山椒雪。
神人藐姑射,相对成二绝。 -
132.《送梅子明还吴》 宋·孔武仲
姑苏限云水,官舍隐蓬莱。
出汴青山涌,横江画舸开。
家园虽渴别,书社早归来。
新命乡人喜,神仙旧姓梅。 -
133.《先春赋梅一首》 宋·陈棣
与客到先春,衰思觉飞越。
时当万卉凋,似补群花阙。
始信元化功,生意何曾辍。
却疑钧天宴,群仙委佩玦。 -
134.《仇仁近之姑苏别后奉寄》 宋·方回
诗眼到姑苏,今愁古恨俱。
台惊吴后鹿,江问汉时鲈。
矫夺风应息,怀襄气未甦。
梅边早回首,飞鹤望林通。 -
135.《和刘后村梅花百咏》 宋·方蒙仲
行吟坐想午忘饥,剔尽青灯睡失时。
唐宋以来多作者,姑为汉魏补梅诗。 -
136.《落梅》 宋·郭印
名园探梅时,粉苞才半开。
如逢姑射仙,偃蹇下瑶台。
孤洁自天赋,肯听东君媒。
别来今几日,雪片点苍苔。 -
137.《鸳鸯梅》 宋·黄庚
孤花忽妩媚,并蒂占春阳。
自有双成意。
全胜姑射妆。
月溪同浴影,雪树共栖香。
玉笛频吹处,交飞落野塘。 -
138.《雪中见梅花二首》 宋·李覯
品物由来貌取难,共言花卉易凋残。
宁知姑射冰肌侣,也学松筠耐岁寒。 -
139.《盆梅倒植刳朽根作古怪僧复接杏花其上小诗吊》 宋·钱时
倒植盘梅已反常,无端更接杏花芳。
东君可是能时样,姑射山人也艳妆。 -
140.《咏梅》 宋·释文珦
怪怪复奇奇,照溪三两枝。
首阳清骨骼,姑射静丰姿。
桃李应非伍,松筠素有期。
凭他伴幽寂,玉笛且休吹。