-
1.《减字木兰花(腊望初晴,月佳甚,有上元花柳意,不能忘情)》 宋·刘辰翁
腊销三五。
月向雪山云外吐。
烟水黄昏。
梅柳依稀笛断魂。
今宵豫赏。
便作香尘随步想。
莫待元宵。
灯火零星雨寂寥。 -
2.《人不聊生梅柳早有春意》 宋·戴复古
岁歉家家窘,时危事事难。
出门如有碍,对酒亦无欢。
杨柳含春思,梅花耐岁寒。
少须天意转,谷熟万民安。 -
3.《邦衡置酒出小鬓予以官柳名之闻邦衡近买婢名》 宋·周必大
浊水难攀清路尘,偶曾先后掌丝纶。
归来久侍茵凭旧,至后初逢梅柳新。
湖水欹斜应有意,春光漏泄不无因。
绛帷幸许天荒破,日日当为问道人。 -
4.《白帝楼》 唐·杜甫
漠漠虚无里,连连睥睨侵。
楼光去日远,峡影入江深。
腊破思端绮,春归待一金。
去年梅柳意,还欲搅边心。 -
5.《酬愿公雪中见寄》 唐·卢仝
积雪三十日,车马路不通。
贫病交亲绝,想忆唯愿公。
春鸠报春归,苦寒生暗风。
檐乳堕悬玉,日脚浮轻红。
梅柳意却活,园圃冰始融。
更候四体好,方可到寺中。 -
6.《临江仙(和答昌甫见寄生朝)》 宋·韩淲
满眼春生梅柳意,山居清听风泉。
又因初度说今年。
华颠相望处,新曲忽来前。
自笑一周闲甲子,何为佞佛贪仙。
如翁辈行敢随肩。
徒知言语妙,欢喜向谁传。 -
7.《淮上》 宋·宋庠
晚岁清淮路,淹留数问津。
风平天合水,舟进树迎人。
饥鹜贪鱼没,高鸿望渚遵。
楚乡梅柳意,相慰似先春。 -
8.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
一年春物,惟梅柳间意味最深。
至莺花烂漫时,则春已衰迟,使人无复新意。
予作《洞仙歌》,使探春者歌之,无后时之悔。
雪云散尽,放晓晴池院。 -
9.《柳梢青·与龟翁登研意观雪怀癸卯岁腊朝断桥并马之游》 宋·吴文英
断梦游轮。
孤山路杳,越树阴新。
流水凝酥,征衫沾泪,都是离痕。
玉屏风冷愁人。
醉烂漫、梅花翠云。
傍夜船回,惜春门掩,一镜香尘。 -
10.《浣溪沙·二月春花厌落梅》 宋·晏几道
二月春花厌落梅。
仙源归路碧桃催。
渭城丝雨劝离杯。
欢意似云真薄幸,客鞭摇柳正多才,凤楼人待锦书来。 -
11.《生查子(梅和柳)》 宋·韩淲
山意入春晴,都是梅和柳。
白白与青青,日映风前酒。
归去也如何,路上休回首。
各自做新年,柳袅梅枝瘦。 -
12.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
13.《柳枝词十首(座中应制)》 唐·徐铉
金马辞臣赋小诗,梨园弟子唱新词。
君恩还似东风意,先入灵和蜀柳枝。
百草千花共待春,绿杨颜色最惊人。
天边雨露年年在,上苑芳华岁岁新。 -
14.《柳梢青》 宋·杨无咎
目断南枝。
几回吟绕,长怨开迟。
雨浥风欺,雪侵霜妒,却恨离披。
欲调商鼎如期。 -
15.《题梅岭泉》 唐·孙鲂
梅岭旧闻传,林亭势峞然。
登临真不易,幽胜恐无先。
楚野平千里,吴江曲一边。
标形都大别,洞府岂知焉。 -
16.《次韵梅守著作喜守粹冬杪祈雪春初获应之什》 宋·强至
郡境时虽泰,江乡腊已深。
群情忧雪晚,精意喜天忱。
夙驾才分祷,春空倏变阴。
银成佛氏界,琼掩帝家林。 -
17.《与彦博审知同为问梅之行到溪南仆与审知俱以》 宋·赵蕃
由梅且翩翩,溪柳向婀娜。
群行欲何诣,僧屋惟所可。
连朝谩蕲尔,作意终败我。
此事且复然,吾生信多坷。 -
18.《同兖州张秀才过王侍御参谋宅赋十韵(柳字)》 唐·戴叔伦
十年官不进,敛迹无怨咎。
漂荡海内游,淹留楚乡久。
因参戎幕下,寄宅湘川口。
翦竹开广庭,瞻山敞虚牖。 -
19.《杨柳歌》 南北朝·庾信
河边杨柳百丈枝,别有长条踠地垂。
河水冲激根株危,倏忽河中风浪吹。
可怜巢里凤凰儿,无故当年生别离。
流槎一去上天池,织女支机当见随。 -
20.《木兰花令(柳)》 宋·王观
铜驼陌上新正后。
第一风流除是柳。
勾牵春事不如梅,断送离人强似酒。
东君有意偏撋就。
惯得腰肢真个瘦。
阿谁道你不思量,因甚眉头长恁皱。