-
41.《落梅》 宋·陆游
雪虐风饕愈凛然,花中气节最高坚。
过时自合飘零去,耻向东君更乞怜。
醉折残梅一两枝,不妨桃李自逢时。
向来冰雪凝严地,力斡春回竟是谁? -
42.《落梅》 清·律然
和风和雨点苔纹,漠漠残香静里闻。
林下积来全似雪,岭头飞去半为云。
不须横管吹江郭,最惜空枝冷夕曛。
回首孤山山下路,霜禽粉蝶任纷纷。 -
43.《落梅风·蔷薇露》 元·马致远
蔷薇露,荷叶雨,菊花霜冷香庭户。
梅梢月斜人影孤,恨薄情四时辜负。 -
44.《落梅风·人初静》 元·马致远
人初静,月正明。
纱窗外玉梅斜映。
梅花笑人偏弄影,月沉时一般孤零。 -
45.《落梅风·实心儿待》 元·马致远
实心儿待,休做谎话儿猜。
不信道为伊曾害。
害时节有谁曾见来?
瞒不过主腰胸带。 -
46.《落梅风·夕阳下》 元·马致远
夕阳下,酒旆闲。
两三航未曾着岸。
落花水香茅舍晚,断桥头卖鱼人散。 -
47.《落梅风·心间事》 元·马致远
心间事,说与他。
动不动早言两罢。
罢字儿碜可可你道是耍,我心里怕那不怕? -
48.《落梅风·因他害》 元·马致远
因他害,染病疾,相识每劝咱是好意。
相识若知咱就里,和相识也一般憔悴。 -
49.《梅花落》 南北朝·徐陵
对户一株梅。
新花落故栽。
燕拾还莲井。
风吹上镜台。
娼家怨思妾。
楼上独徘徊。
啼看竹叶锦。
簪罢未能裁。 -
50.《梅花落》 隋代·江总
缥色动风香。
罗生枝已长。
妖姬坠马髻。
未插江南珰。
转袖花纷落。
春衣共有芳。
羞作秋胡妇。
独采城南桑。 -
51.《梅花落》 隋代·江总
胡地少春来。
三年惊落梅。
偏疑粉蝶散。
乍似雪花开。
可怜香气歇。
可惜风相摧。
金铙且莫韵。
玉笛幸徘徊。 -
52.《梅花落》 隋代·江总
腊月正月早惊春。
众花未发梅花新。
可怜芬芳临玉台。
朝攀晚折还复开。 -
53.《落梅》 宋·卢梅坡
自负孤高伴岁寒,玉堂茆舍一般看。
顽风摧剥君知否,铁笛一声人倚栏。 -
54.《落梅风·千年调》 元·阿鲁威
千年调,一旦空,惟有纸钱灰晚风送。
尽蜀鹃啼血烟树中,唤不回一场春梦。 -
55.《落梅风·楼台小》 元·周文质
楼台小,风味佳,动新愁雨初风乍。
知不知对春思念他,倚栏杆海棠花下? -
56.《落梅风·鸾凤配》 元·周文质
鸾凤配,莺燕约,感萧娘肯怜才貌。
除琴剑又别无珍共宝,只一片至诚心要也不要? -
57.《落梅风·山无数》 元·珠帘秀
山无数,烟万缕。
憔悴煞玉堂人物,倚篷窗一身儿活受苦。
恨不得随大江东去! -
58.《月下笛 赋落梅 以上景印元人十种诗本人南村》 元·陶宗仪
东阁诗悭,西湖梦残,好音难托。
香消玉削。
早孤标顿非昨。
阿谁底事频横笛,不道是、江南摇落。 -
59.《水龙吟 落梅》 元·吴存
无端梦醉西湖,杨花扑帐春云热。
朝来问讯,墙阴玉树,霏霏香屑。
黏竹如斑,点衣如睡,穿帘如蝶。
甚儿童惊怪,东风几日,销不尽,苍苔雪。 -
60.《落梅风·新秋至》 元·贯云石
新秋至,人乍别,顺长江水流残月。
悠悠画船东去也!
这思量起头儿一夜。