-
21.《花心动(梅意)》 宋·高观国
碧藓封枝,点寒英、疏疏玉清冰洁。
梦忆旧家,春与新恩,曾映寿阳妆额。
绿裙青袂南邻伴,应怪我、精神都别。
恨衰晚,春风意思,顿成羞怯。 -
22.《霜天晓角(楼下梅一株,经冬无一花·春半忽开,一萼梢头出万红中因赋之)》 宋·刘辰翁
经年寂寞。
已负花前约。
忽向红梅侧畔,开点雪、有人觉。
不开何似莫。
百梢才一萼。
却问寿阳宫额,两三蕊、怎能著。 -
23.《雪狮儿(梅)》 宋·仇远
武林春早,乘兴试问,孤山枝南枝北。
见说椒红,初破芳苞犹绿。
罗浮梦熟。
记曾有、幽禽同宿。 -
24.《梅花曲(以介父三诗度曲)》 宋·刘几
汉宫中侍女,娇额半涂黄。
盈盈粉色凌时,寒玉体、先透薄妆。
好借月魂来,娉婷画烛旁。
惟恐随、阳春好梦去,所思飞扬。 -
25.《西江月(蜡梅)》 宋·李洤
可是江梅开晚,从教蜡雪来迟。
此花清绝胜南枝。
搀过春风第一。
蘸蜡女工斗巧,涂黄汉额偏宜。
□腮相倚并开时。
认取东君深意。 -
26.《浪淘沙(蜡梅)》 宋·马子严
娇额尚涂黄。
不入时妆。
十分轻脆奈风霜。
几度细腰寻得蜜,错认蜂房。
东阁久凄凉。
江路悠长。
休将颜色较芬芳。
无奈世间真若伪,赖有幽香。 -
27.《浪淘沙(蜡梅)》 宋·马子严
娇额尚涂黄。
不入时妆。
十分轻脆奈风霜。
几度细腰寻得蜜,错认蜂房。
东阁久凄凉。
江路悠长。
休将颜色较芬芳。
无奈世间真若伪,赖有幽香。 -
28.《百字令(几上凝尘戏画梅一枝)》 宋·胡惠齐
小齐幽僻,久无人到此,满地狼藉。
几案尘生多少憾,把玉指亲传踪迹。
画出南枝,正开侧面,花蕊俱端的。
可怜风韵,故人难寄消息。 -
29.《疏影(催梅)》 宋·施枢
低枝亚实。
望翠阴护晓,幽梦难觅。
凄楚霓裳,琼阙瑶台,经年暗锁清逸。
春风似怪重门掩,未许入、玉堂吟笔。 -
30.《水调歌头(和退翁赋梅为寿韵)》 宋·虞{工工工工}
憔悴朔家种,零落雪边枝。
淡妆素艳,无桃花笑面柳眉低。
懒向深宫点额,甘与孤山结社,照影水之湄。
不怨风霜虐,我本岁寒姿。 -
31.《凤凰台上忆吹箫(蜡梅用前韵)》 宋·侯置
浅染霓裳,轻匀汉额,巫山行雨方还。
最好是、肌香蜡莹,萼嫩红干。
曾见金钟在列,钧天罢、笋_都闲。
妖饶似,晓镜乍开,绿沁眉山。 -
32.《凤凰台上忆吹箫(蜡梅用前韵)》 宋·侯置
浅染霓裳,轻匀汉额,巫山行雨方还。
最好是、肌香蜡莹,萼嫩红干。
曾见金钟在列,钧天罢、筍虡都闲。
妖饶似,晓镜乍开,绿沁眉山。 -
33.《花心动(落梅)》 宋·黄子行
谁倚青楼,把谪仙长笛,数声吹裂。
一片乍零,千点还飞,正是雨晴时节。
水晶帘外东风起,卷不尽、满庭香雪,画阑小,斜铺乱飐,翠苔成缬。
袅袅余香未歇。 -
34.《蝶恋花·锦额重帘深几许》 宋·赵令畤
锦额重帘深几许。
绣履弯弯,未省离朱户。
强出娇羞都不语。
绛绡频掩酥胸素。
黛浅愁红妆淡伫。
怨绝情凝,不肯聊回顾。
媚脸未匀新泪污。
梅英犹带春朝露。 -
35.《赋黄香梅绝句八首正月二十三作时筑楼居将就》 宋·李壁
姑射仙人尔匹侪,若为涂额效宫娃。
从来定价须平子,速剪繁枝送郡斋。 -
36.《梅》 宋·华岳
衰兰枯荷了秋色,几向寒梢问消息。
溪桥交马断肠时,翠袖佳人日暮归。
玉面亭亭汉宫样,一见风流慰心赏。
寒标孤绝太无情,谁为移春上玉京。
月华凄切霜华白,夜半飘香度帘额。
寄声横笛且休吹,愁杀江南未归客。 -
37.《江梅引 为飞伯赋青梅》 元·李献能
汉宫娇额倦涂黄。
试新妆。
立昭阳。
萼绿仙姿,高髻碧罗裳。 -
38.《早春红于折梅花至偶成(红于,侍儿名)》 清·叶小鸾
迟迟帘影映清宵,日照池塘冻欲消。
公主梅花先傅额,美人杨柳未垂腰。
纱窗绣冷留余线,绮阁香浓绕画绡。
试问待儿芳草色,阶前曾长翠云条? -
39.《村梅》 宋·李龙高
不入时妆辈行羞,一生槁淡乏风流。
任君约遍宫黄额,莫管村姑守白头。 -
40.《宫梅》 宋·李龙高
冰肤绰约活神仙,天上吹香几许年。
见说额妆人去后,低头无语懒春妍。