-
61.《戏题洞霄》 宋·锺震
之径萦纡略彴横,松风和作步虚声。
泉流珠玉千年润,山作灵丹九转成。
琼馆向曾迎帝辇,冰衔今尚带朝缨。
若非悯世天留与,那得华胥梦也清。 -
62.《朝阳洞下二泉》 明·黄辉
洞天人不识,龙亦自为名。
石室金壶发,丹床玉厂横。
曾经幽客住,不遣宿猿争。
坐觉羲和近,真骑紫柏行。 -
63.《善权洞》 明·陆师道
善卷让位寻丹丘,逍遥居此岩之幽。
玉山宝房开瑰丽,茅茨土阶宁足留。
重岩磅礴启三洞,下为邃室高为楼。
楼疑蜃气化成阙,丹青缭绕虹霓浮。 -
64.《晓过横塘》 明·平野襄公
半幅蒲帆九里汀,石湖秋水接天青。
舟人指点蘼芜外,一带青山是洞庭。 -
65.《洞庭送徐荆州投劾东归》 明·宋登春
秋来为客易沾巾,又向潇湘送逐臣。
烟草断云横楚塞,夕阳落雁度江津。
天涯白发无知己,湖上青山有故人。
回首吴关空怅望,何年沧海共垂纶。 -
66.《洞仙歌·冰肌玉骨》 宋·苏轼
冰肌玉骨,自清凉无汗。
水殿风来暗香满。
绣帘开,一点明月窥人,人未寝,倚枕钗横鬓乱。 -
67.《法惠寺横翠阁》 宋·苏轼
朝见吴山横,暮见吴山纵。
吴山故多态,转侧为君容。
幽人起朱阁,空洞更无物。
惟有千步冈,东西作帘额。 -
68.《碧落洞(在英州下十五里·)》 宋·苏轼
槎牙乱峰合,晃荡绝壁横。
遥知紫翠间,古来仙释并。
阳崖射朝日,高处连玉京。
阴谷叩白月,梦中游化城。 -
69.《和孙莘老游龙洞寄孙傅师》 宋·秦观
苇萧传火度冥冥,作入清都醉魄醒。
草隐月崖垂风尾,风生阴穴带龙腥。
壁间泉贮千锺碧,门外天横数尺青。
更欲仗筇留顷刻,却疑朝市已千龄。 -
70.《系舟下牢溪游三游洞二十八韵》 宋·陆游
旧观三峡图,常谓非人情。
意疑天壤间,岂有此峥嵘。
画师定戏耳,聊欲穷丹青。
西游过沔鄂,莽莽千里平,昨日到峡州,所见始可惊,乃知画非妄,却恨笔未精。 -
71.《龙门洞》 宋·陆游
我来香积寺,清晨历龙门。
孤峰撑苍昊,大壑裂厚坤。
古穴吹腥风,峭壁挂爪痕。
水浮石楠花,崖络菖蒲根。 -
72.《龙洞》 宋·陆游
峭崖磨天如立壁,柟根横走松倒植。
呀然一岫惊倒人,空洞坡阤三百尺。
幽阴宜为异物托,角爪痕存犹可识。
想当蟠蛰未奋时,腥风逼人云触石。 -
73.《横林望见惠山,寄怀尤延之三首》 宋·杨万里
惠山孤绝未为孤,下有诗仙伴却渠。
占断惠山妨底事,无端更占洞庭湖。 -
74.《次韵和台源诸篇九首之仙桥洞》 宋·黄庭坚
横阁晴虹渡石溪,几年钥锁镇瑶扉。
洞中日月真长久,世上功名果是非。
叱石元知牧羊在,烂柯应有看棋归。
若逢白鹤来华表,识取当年丁令威。 -
75.《题山谷石牛洞》 宋·黄庭坚
司命无心播物,祖师有记传衣。
白云横而不度,高鸟倦而犹飞。 -
76.《三游洞》 宋·欧阳修
漾戢泝清川,舍舟缘翠岭。
探奇冒层嶮,因以穷人境。
弄舟终日爱云山,徒见青苍杳霭间。
谁知一室烟霞里,乳窦云腴凝石髓。 -
77.《洞仙歌·摧残万物》 宋·无名氏
摧残万物,不忍临轩槛。
待得春来是早晚。
向纷纷、雪里开,一枝见。
清香满。 -
78.《洞仙歌·梳风洗雨》 宋·无名氏
梳风洗雨,兰蕙摧残後。
玉蕊檀芳做霜晓。
板桥平,溪岸小。
月下归来、乘露冷,赢得清香满抱。 -
79.《汉宫春·横吹声沉》 宋·无名氏
横吹声沉,倚危楼红日,江转天斜。
黄尘边火澒洞,何处吾家。
胎禽怨夜,半乘风、玄露丹霞。
先生笑,飞空一剑,东风犹自天涯。 -
80.《姑苏杂咏 姑苏台(在横山西北麓)》 明·高启
金椎夜筑西山土,催作高台贮歌舞。
文身泽国构王基,却笑先人独何苦。
铜铺玉槛盛繁华,幻作峰头一片霞。
望处直穷三百里,役时应废几千家。