-
101.《尹丈少稷旧作借竹轩诗数首如雨重时惊入屋梢》 宋·赵蕃
离立何妨出屋高,风微亦得听萧骚。
南山昨夜新雷起,行有横鞭破土膏。 -
102.《自玉山归竹隐投宿广平院》 宋·赵蕃
久客倦城市,薄言归田庐。
秣马待日斂,颠风忽来俱。
横策径成去,扑扑埃满须。
晴雷隐虚空,数雨如投珠。 -
103.《和斯远西轩竹二首》 宋·赵蕃
轩辟因松倒,轩深为竹成。
山灵回俗驾,鸟语助诗鸣。
客子息肩地,诸公携酒行。
白头哀我独,青眼为渠横。 -
104.《访吴安抚命赋诗竹洲中有静香亭堤静观斋舞雩》 宋·汪莘
凤麟敢谓皇家无,如公自合应时须。
胡为返驾竹洲隐,只与高堂素壁成画图。
一麾淮海重拜敕,老人在南子在北。
称家菽水欢在余,每日乃得见颜色。 -
105.《以嗜酒爱风竹卜居此林泉为韵作十小诗》 宋·方岳
玉虹横吾腰,金貂直吾首。
宁知千载名,不如一杯酒。 -
106.《以嗜酒爱风竹卜居此林泉为韵作十小诗》 宋·方岳
东坡真天人,落笔蓬莱宫。
何如赤壁笛,一鹤横秋风。 -
107.《閒居无瑕酬答假庭下三物作·梅问竹》 宋·方岳
一壑烟寒孰与娱,横斜影对此君癯。
风饕雪虐转强项,惟我与君其是夫。 -
108.《和野渡赋双竹松梅古风》 宋·卫宗武
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。
千林摇落乃孤艇,舞春杨柳傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。
冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。 -
109.《题墨梅风烟雪月水石兰竹八轴》 宋·姚勉
清晨有客南昌来,袖出数幅春风梅。
芳根不种生绡上,安得的皪霜葩开。
霜葩能开不能谢,始信笔端生造化。
细看入趣直欲攀,亦复不知梢是画。 -
110.《横溪寓所》 明·袁凯
高林深竹气冥冥,野色波光更满停草阁雨晴鸣翡翠,花畦
风暖入蜻蜓。
书成已与山公绝,赋就惟教阿买听。
犹未忘情是杯酒,尚烦邻里致盆瓶。 -
111.《马贲以画花竹名政宣间其孙远得贲用笔意人物》 宋·张镃
世间有真画,诗人干其初。
世间有真诗,画工掇其余。
飞潜与动植,横写极太虚。
造物恶泄机,艺成不可居。 -
112.《竹斋述事》 宋·裘万顷
梦魂惊断渺难续,卧听竹晨风泠泠。
寒蛩争鸣绕四壁,缺月并堕横疎棂。
平生细字发欲白,午夜短檠灯尚青。
稻粱作计吾不愿,愿学沧海鸿飞冥。 -
113.《横浦十咏·梅岭》 宋·刘黻
曲江曾凿险,梅岭到今夸。
何代移来树,向人羞此花。
诛茅新佛屋,盖竹半樵家。
冷煖分南北,谁兴世道嗟。 -
114.《次王修竹监簿送羽士过龙瑞宫》 宋·林景熙
龙迎葱佩出珠宫,镱水凉生碧树中。
崖裂千寻根到海,剑悬七尺气横空。
书间谩写琴三叠,晓发犹余鼓一通。
猿鹤无期云自在,人间何更有空同。 -
115.《送横舟真士游茅山》 宋·林景熙
海鲵吹腥浪千尺,野渡横舟人不识。
春风未暖六经灰。
闲抱黄庭煮白石。
缘章夜彻九虎关,坐使业海生青莲。 -
116.《题夏仲昭墨竹横卷盖陈缉熙先生故物也》 明·李东阳
昆山夏老能笔耕,开云种玉看峥嵘。
千条万叶入霄汉,世间草木空有名。
来持琅玕叫阊阖,坐使燕石无光晶。
北人贵竹如贵玉,直以高价酬丹青。 -
117.《前恩阳尉周邦举出予兄激仲所书其父竹轩记求》 宋·晁公溯
眼看数竿今白头,高标直节气横秋。
果能似此孤竹子,何羡渭川千亩侯。 -
118.《横逆自广三绝》 宋·陈淳
仁人方寸万机空,片逆何能介此中。
视尔恰如风动竹,在予安有竹嫌风。 -
119.《题竹友轩》 宋·陈棣
长夏苦炎热,开轩除郁蒸。
檐前鸟雀喧,朝旭上朱甍。
席间裁函丈,诗书浩纵横。
盘礴环堵间,幽独怀友生。 -
120.《和傅寺丞竹稳之什·载酒》 宋·陈宓
烂熳胸中辞,纵横笔下字。
山阴觞咏行,少长亦毕至。
前贤岂好饮,庶行除万事。