-
21.《仁宗皇帝挽歌词二首》 宋·司马光
声教万余里,文明四十春。
茂勋留信史,盛福满生民。
共适禽鱼乐,安知橐籥仁。
百年龙驭远,空复仰威神。 -
22.《剑联句》 宋·范仲淹
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩忧发灵机,干将构雄绩。
橐籥天地开,鑪冶阴阳闢。
南帝轮火精,西皇降金液。 -
23.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫乐事时。
天道亏盈如橐籥,圣人言语似著龟。
光阴去后绳难系,筋力衰时药不医。
莫把闲愁伴残照,尧夫非是爱吟诗。 -
24.《八月二十九日小饮》 宋·曾巩
阴阳在天地,鼓吹犹橐籥。
烦蒸翕已尽,灏气乃浮薄。
群山翠相抱,尘霭如洗濯。
川源亦虚彻,派别归众壑。 -
25.《寄题真州扃岫寺》 宋·王铚
一峰秀色何高寒,更以木杪横飞栏。
荆吴形胜妙天下,闲锁云锦光斓斑。
山从千古混沌始,江自万里岷峨还。
江山无际真赏远,人境未如心境宽。 -
26.《大风》 宋·孔武仲
昔游江湖上,厌看无限不测之高浪。
今栖尘土中,惯听掀天拔木之狂风。
风豪浪狠常相逐,我生此世宜厄穷。
浪头漫漫从海起,客舟摇战如枯苇。 -
27.《送汪仲嘉尚书帅隆兴兼简王公明枢密》 宋·释宝昙
又冬一月方岁除,适当公归开府初。
汝离前驱土牛后,我天子律公吹嘘。
臂端橐籥元自如,与民岁年无负租。
民痴望公不愿馀,愿公夕马先朝车。 -
28.《和沈子美梅诗》 宋·王洋
一气如权衡,俯仰在缇室。
鼓行橐籥间,草木俱应律。
物物各有长,辈行皆屈膝。
谁能长百花,寒梅最先密。 -
29.《十一月二十九夜大风起书室皆败叶》 宋·王洋
木老性倔强,朔风怒明威。
初更即合战,已乃声鼓鼙。
大块信难测,三鼓气不衰。
我屋山僧居,破陋久不治。 -
30.《晚秋郾城夜会联句》 唐·韩愈
从军古云乐,谈笑青油幕。
灯明夜观棋,月暗秋城柝。
——李正封
羁客方寂历,惊乌时落泊。 -
31.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
32.《读宋太史潜溪集》 明·夏煜
混沌初刓太素斫,挺生神人断鳌膊。
剖戟割坤奠海岳,厥俗鸿荒人未觉。
帝命图书出河洛,奇耦生画参伍错。
焕乎斯文此其璞,二三启运乘飞跃。 -
33.《东禅百韵》 宋·刘宰
群居厌嚣烦,兀坐怅离索。
动静两何心,求端徯先觉。
张氏好兄弟,同游得先诺。
重以临邛客,雍客出莲幕。