-
281.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
大而无外,小而无内。
合虚空而无欠无余,混万象而成团成块。
不出不在,不失不坏。
我不与物争,物不为我碍。
路逢达道人,不将语默对。
三千界里放光明,双六盘中休喝彩。 -
282.《少师丞相国公西磵先生挽歌二首》 宋·舒岳祥
咸淳无正史,德佑少守欠。
他日修公传,终身作宋臣。
渊明还死晋,商皓本逃秦。
壮士元无泪,西风自湿巾。 -
283.《和丘与权秘校咏宝寄林成之进士》 宋·苏颂
天下岂无宝,此宝常旷乏。
浑然肖天质,不与璆璠杂。
万产蓄精粹,百灵常护押。
天王得而兴,人事留岂盍。 -
284.《甲子岁七夕与伯业伯衍游龙井聪老出示次韵边》 宋·苏籀
道隐祖风邈,讷斋重葺新。
猊巘下兽魅,神泓跃鳍鳞。
缁郎踵教律,梵夹画金银。
几岸风篁帻,屡钩崖峭绅。 -
285.《别黄岩范令》 宋·孙应时
庆历诸名卿,四海标一范。
堂堂元佑相,人望复不减。
江河源流大,终华峰峦崭。
远优士会变,讵作栾书黡。 -
286.《傅惟肖赞府假西游集作长篇送还奇甚次其韵》 宋·孙应时
醉乡不游游睡乡,眼花对案如迷藏。
梦踏秋草悲蛩螀,风松露菊三径荒。
忽然欠伸日在廊,悟此身世何荒唐。
故书弃掷尘满箱,鲁堂不复闻丝簧。 -
287.《秋日书怀》 宋·孙应时
宦情都漠漠,愁思正悠悠。
黄叶白苹渚,清风明月楼。
归欤想彭泽,老矣欠菟裘。
行止君休问,吾生不击舟。 -
288.《借虚翁涌金门城五诗韵以写幽居之兴》 宋·杨公远
数竿修竹半池荷,密掩柴门少客过。
笔底画能希李郭,囊中诗欠似阴何。
一心夜月炯长在,两鬓秋霜积未多。
花甲明年重数起,幸逢尘世息兵戈。 -
289.《梅花五首》 宋·杨公远
半黏残雪不胜清,可惜梢头欠月明。
影不横斜冰未泮,香微漏洩晓初晴。
餐毡苏武应同调,披氅王恭想再生。
忍冻保全清节在,为渠从此定交盟。 -
290.《自笑二首》 宋·杨公远
自笑人生立切难,甘辛滋味饱曾参。
头颅潦倒梅横雪,心地通明月印潭。
诗欠惊人徒著意,事多忤谷更休谈。
何如领略三杯酒,不必如泥只半酣。 -
291.《月桂堂》 宋·喻良能
月桂堂何有,池清桂影横。
画图宁办此,玉斧巧修成。
入夜境逾妙,才秋风又生。
饶阳岩石下,隐约欠分明。 -
292.《和梁饰甫通判招饮林子长溪堂韵》 宋·袁说友
多病苦长夏,炎歊盛朱明。
得秋如故人,一见意已清。
夜来风袭月,桂柳窥栏楹。
颇忆横塘溪,百计无余营。 -
293.《上浙东帅王尚书》 宋·曾丰
太古牺娲氏,创为琴与笙。
氤氲弸混沌,噢咻擘冥茎。
合气归三律,分音丽五行。
未歌先协律,无韵不成声。